Στο τριάστερο του Τζανείου

2' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το ραντεβού μας κλείστηκε κι αυτή τη φορά στις 7. Ώρα πρωινή, αυτή που, υπό άλλες συνθήκες, τη λες και βάρβαρη. Ήταν η δεύτερη φορά που περνούσα την πόρτα του μαγειρείου του, ώρα 6.57. Εκτιμά την ακρίβεια ο Ιάκωβος. Το απαιτεί η φύση της δουλειάς και ο χώρος. Εδώ δεν κάνεις στάση πηγαίνοντας αλλού. Διαβαίνεις το κατώφλι και αφοσιώνεσαι. Βρίσκεσαι στο στομάχι του Τζανείου Νοσοκομείου. Εδώ όπου ετοιμάζεται η τροφή –πρωί, μεσημέρι, βράδυ– 180 ασθενών και 90 ιατρών. Κάθε μέρα, 365 μέρες τον χρόνο, βρέξει χιονίσει, έχει δεν έχει όλα τα υλικά, λειτουργούν δεν λειτουργούν όλες οι συσκευές, υπάρχει ή δεν υπάρχει όλο το προσωπικό.

Στο «τριάστερο» του Τζανείου δεν έχει τέτοια, ούτε στις εφημερίες που οι αριθμοί διπλασιάζονται. Όλα πρέπει να ρολάρουν στην εντέλεια. Το έλεγε μια μέρα ο Λαζάρου: «Η κουζίνα δεν δουλεύει με συνταγές. Μαγειρεύει με ό,τι έχει».

Εργαστήκαμε στην πρωινή βάρδια έξι μέλη της Λέσχης Γαστρονομίας Μυκόνου. Ήταν μια σημαντική στιγμή, η πρώτη φορά που βγαίναμε να μαγειρέψουμε εκτός έδρας. Ήταν μια εσωτερική ανάγκη συμμετοχής σε ένα όνειρο που εδώ και χρόνια χτίζεται από έναν εμπνευσμένο μάγειρα, τον Ιάκωβο Απέργη και την ομάδα του.

Θελήσαμε να δώσουμε πλάι στην ομάδα των μαγείρων ένα χέρι βοήθειας, λίγο άρωμα Μυκόνου με νότες κυκλαδίτικου αέρα. Απλά πράγματα προσφέραμε, λίγη λούζα, λίγη τυροβολιά, κάποιες παρασκευές. Και όταν φύγαμε, ήμασταν πιο γεμάτοι από ποτέ. Πήραμε πολλά μαθήματα μέσα σε λίγη ώρα κι ένα σωρό εφόδια σαν αντίδωρο: καθαρές ματιές, ουσία και συναίσθημα· η αλάνθαστη συνταγή που χτίζει κάστρα αυτογνωσίας.

Συναντήσαμε εργαζομένους που στην καρδιά τους όρισαν να κουκίζουν άνηθο και ανθρωπιά, να αχνίζουν κρεμμυδάκια και ελπίδα. Τους διακρίνει πάθος και μια αλύγιστη αγάπη που καταλύει κάστρα. Νέα παιδιά, σπουδαστές και σπουδάστριες ακόμα σε σχολές, που δίνουν το μήνυμα πως κάτι μπορεί να αλλάξει αν αλλάξουμε πρώτα εμείς συνήθειες κι επιλογές.

Στο Τζάνειο δεν αφήνουν την κρίση στο πολύπαθο σύστημα Υγείας να γίνει ακόμα μία φορά η αιτιολογία της εξαθλίωσης. Τη μετουσιώνουν σε δύναμη, κίνητρο ανθρωπιάς και ποιότητας.

Απομεσήμερο πια, οχυρωμένοι πίσω από τον ενθουσιασμό, δώσαμε μια υπόσχεση: να ξανάρθουμε, με την πρώτη ευκαιρία. Γιατί αισθανθήκαμε χρήσιμοι. Γιατί θέλουμε να βρουν ανταπόκριση, από ευαίσθητους ιδιώτες και από το υπουργείο, στα ελάχιστα που ζητάνε, όχι για τους ίδιους, αλλά για την υποδομή και την οργάνωση της κουζίνας τους. Γιατί επιθυμούμε να γίνουμε κήρυκες της αλήθειας που μαγειρεύεται στο Τζάνειο. Γιατί πάνω απ’ όλα η τροφή, που ήταν κατά τον Ιπποκράτη το φάρμακό μας, είναι και το εισιτήριο στον παράδεισο που ζούμε ή που θα μπορούσαμε να ζούμε σήμερα, και ας το ξεχνάμε καμιά φορά. Θα είμαστε εδώ, γιατί αυτόν τον παράδεισο τον αξίζουν εν ζωή όσοι νοσηλεύονται και όσοι τους φροντίζουν.

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή