Στον συνδυασμό φαγητού-κρασιού, ο πιο βασικός κανόνας είναι αυτός της ομοιότητας. Τι σημαίνει αυτό; Τα όξινα πιάτα συνδυάζονται με κρασιά τουλάχιστον το ίδιο όξινα, σε διαφορετική περίπτωση θα μας φαίνονται πλαδαρά, ενώ πιάτα με αρκετά γλυκά στοιχεία θέλουν τουλάχιστον το ίδιο γλυκά κρασιά, αλλιώς θα τα γευόμαστε πιο όξινα.
Τα καυτερά πιάτα αναζητούν κρασιά με έντονο φρουτώδη χαρακτήρα, χαμηλό αλκοόλ, αίσθηση γλυκάδας και καθόλου τανίνες, γιατί αλλιώς θα γίνει το φαγητό μας ακόμα πιο καυτερό, το αλκοόλ πιο έντονο και το κρασί μας πιο στυφό.
Στα λιπαρά φαγητά η επιλογή κρασιού εξαρτάται από το αν η λιπαρότητα στο πιάτο προέρχεται από την πρώτη ύλη ή από επιπρόσθετο γαλακτοκομικό στοιχείο (βούτυρο, κρέμα). Στην πρώτη περίπτωση ψάχνουμε κρασιά με οξύτητα και τανίνες, ενώ στη δεύτερη περίπτωση ταιριάζουν κρασιά με λιπαρή υφή και σώμα.
Τα τηγανητά φαγητά αγαπούν την οξύτητα, ενώ τα φαγητά που είναι μαγειρεμένα με μπόλικο λάδι μαλακώνουν τις τανίνες των κρασιών και τα κάνουν πιο απαλά.
Το αλάτι και η αλμύρα αγαπούν την οξύτητα και ενισχύουν την αίσθηση του φρούτου σε ένα κρασί. / Στον συνδυασμό φαγητού-κρασιού πολλές φορές κάνουμε το λάθος να κοιτάμε μόνο την πρώτη ύλη ενός πιάτου (που φυσικά μας δίνει πολλές και χρήσιμες πληροφορίες για το κρασί που θα επιλέξουμε) και συνήθως αφήνουμε στην άκρη τη σάλτσα. Όμως η σάλτσα σε ένα φαγητό μαγειρεμένο με μια σχετικά ουδέτερη πρώτη ύλη (π.χ. κοτόπουλο) είναι αυτή που θα καθορίσει τον συνδυασμό. Αλλά και σε ένα μοσχαρίσιο μενταγιόν ο συνδυασμός δεν εξαρτάται από το μοσχάρι, αλλά από τη σάλτσα με την οποία θα το συνοδεύσουμε. Αν αυτή η σάλτσα έχει κρέμα γάλακτος, τότε το κρεατικό μπορεί να συνδυαστεί επιτυχώς με λευκό κρασί.
Διαβάστε περισσότερα στο www.oinoxoos.net.