Φέτος το Πάσχα έτυχε να βρεθώ με παλιούς συναδέλφους. Είπαμε τα δικά μας, τους ευλόγησα με την γκρίνια μου και στους αποχαιρετισμούς ένας από αυτούς πέταξε την πιο ωραία ατάκα που έχω ακούσει: «Εμείς οι παλαιότεροι διασταυρώναμε την είδηση. Σήμερα τη σταυρώνουν· ελπίζοντας να τους βγει αληθινή».
Ναι, ναι, ξέρω. Η ταχύτητα μετάδοσης των γεγονότων, η πληθώρα των «πηγών», η ανάγκη να ανταποκριθείς πρώτος… Απολύτως τίποτε από όλα αυτά δεν δικαιολογεί τη μετάδοση μιας πληροφορίας χωρίς καμία απόπειρα επαλήθευσής της. Ειδικά όταν η διάψευσή της απέχει ένα τηλεφώνημα.
Το ήξερα από την πρώτη στιγμή ότι «το σκυλί που θανατώθηκε από ασυνείδητους με βεγγαλικά στο στόμα» ήταν μούφα. Το γνώριζα και προσπάθησα να το διαδώσω όπου μπορούσα! Το γνώριζα γιατί οι πηγές μου ήταν μάρτυρες του περιστατικού που μετέφεραν το τραυματισμένο -από τροχαίο-ζώο στον κτηνίατρο για την αναπόφευκτη ευθανασία. Αλλά κι αν ακόμα δεν ήταν, θα έπαιρνα ένα τηλέφωνο στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής και θα μου έλεγαν την αλήθεια. Το ζώο έπεσε θύμα κάποιου άγνωστου οδηγού, που δεν μπήκε στον κόπο να σταματήσει. Ο άνθρωπος που περιμάζεψε το τραυματισμένο σκυλί έκανε λεπτομερή αναφορά του περιστατικού στις αρχές. Αλλά κάποιοι είχαν αντίθετη άποψη…
Βλέπετε, τα χτυπημένα από αυτοκίνητα σκυλιά δεν πουλάνε. Δεν προσφέρονται για εντυπωσιοθηρία. Και για μερικούς από αυτούς που αυτοχρίζονται σωτήρες των ζώων, ο μόνος τρόπος για να δικαιολογηθεί η ύπαρξή τους είναι να παίξουν με τα συναισθήματα και τις ενοχές σου. Να στήσουν ένα κακογραμμένο, τρομολαγνικό σενάριο και να απολαύσουν τον κανιβαλισμό που θα ακολουθήσει. Στα social media, στα δελτία ειδήσεων, στα tweets και -σιγά μη φρόντιζαν να αυτοεξαιρεθούν!- στα δελτία των οκτώ.
Ναι, είναι άρρωστο και χρήζει ψυχιατρικής περίθαλψης το να κατασκευάζεις ψεύτικες ειδήσεις για να απολαύσεις ύστερα, σαν τον Νέρωνα, τους κεκαρμένους να αλληλοσπαράσσονται. Και ναι, μέσα στο σύμπαν της φιλοζωίας έχει πολλά τέτοια κουμάσια. Που οφείλουμε να ξεβοτανίσουμε – και ας μείνουμε λιγότεροι. Όλοι αυτοί οι σαλεμένοι, οι λάτρεις του πανικού, του κυκεώνα και της αντάρας είναι φύρα στον αγώνα μας για ειρηνική συμβίωση, όχι μόνο ανάμεσα στα ζώα και τους ανθρώπους, αλλά και ανάμεσα στους ανθρώπους που αγαπούν τα ζώα και εκείνους που δεν δίνουν δεκάρα γι’ αυτά. Γιατί, απ’ ό,τι φαίνεται, αυτοί οι τελευταίοι είναι προτιμότεροι από τους ψυχοπαθείς Μυγχάουζεν, που οραματίζονται κολαστήρια για τους εχθρούς τους και την πύρινη ρομφαία των αρχαγγέλων για τον εαυτό τους.
Όσο για την ίδια την είδηση… Έκανε τον κύκλο της, μάζεψε τα αναθέματα και τα likes που της αναλογούσαν. Και αποσύρθηκε χωρίς κανείς, ακόμα και μετά την αποκάλυψη του τι πραγματικά συνέβη, να γράψει μία λέξη αναίρεσης.
Να είστε πάντα επιφυλακτικοί σε όσους χειραγωγούν την οργή σας. Έτσι κάπως ξεκίνησαν τα μεγαλύτερα δεινά του πλανήτη. Ακόμη κάπως έτσι ξεκινάνε. ■