Έπειτα από δύο-τρεις μήνες που αρκούμαστε στα πορτοκάλια ψυγείου, επιτέλους ξεμυτίζουν τα ανοιξιάτικα, ζουμερά Βαλέντσια.
Πορτοκάλια βρίσκουμε στην αγορά όλο το χρόνο. Ανάλογα με την ποικιλία και την περιοχή, συγκομίζονται σχεδόν συνεχόμενα από τον Οκτώβριο μέχρι τον Ιανουάριο (Μέρλιν και Ναβαλίνες, κυρίως) και μετά, ξανά, από το Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο. Τον υπόλοιπο καιρό, η αγορά εφοδιάζεται με πορτοκάλια ψυγείου. Αυτή την εποχή όμως βρίσκουμε τα φρέσκα και ζουμερά Βαλέντσια, που είναι δεύτερα σε καλλιέργεια στην Ελλάδα, μετά τα Μέρλιν. Εξωτερικά μοιάζουν με όλα τα υπόλοιπα πορτοκάλια, αν όμως τα παρατηρήσεις προσεκτικά, βλέπεις ότι η φλούδα τους είναι πιο λεία και σκληρή. Η σάρκα τους είναι χυμώδης -διόλου παράξενο για ανοιξιάτικο φρούτο-, με λίγα ή καθόλου κουκούτσια, γι’ αυτό θεωρούνται ιδανικά για στύψιμο. Ένα ακόμη πλεονέκτημα της συγκεκριμένης ποικιλίας είναι ότι οι καρποί της μπορούν να παραμείνουν πάνω στο δέντρο για αρκετό διάστημα μετά την ωρίμασή τους και να συγκομίζονται όταν υπάρχει ζήτηση από την αγορά. Η πρακτική αυτή δεν επηρεάζει ιδιαίτερα την ποιότητά τους, εκτός και αν το διάστημα παραμονής είναι πολύ μεγάλο, οπότε οι καρποί αρχίζουν σταδιακά να χάνουν τους χυμούς τους. Τα Βαλέντσια τελειώνουν γύρω στον Ιούνιο. Από εκεί και έπειτα βρίσκουμε μόνο πορτοκάλια ψυγείου ή εισαγόμενα, τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβριο, οπότε θα εμφανιστούν ξανά τα Μέρλιν.
Όταν διαλέγουμε πορτοκάλια, προσέχουμε να μην είναι χτυπημένα, γιατί η παραμικρή αμυχή αρκεί για να εγκατασταθεί κάποιος μύκητας και να σαπίσουν. Τα μικρά είναι συνήθως πιο ζουμερά, ενώ το πράσινο κοτσάνι (εφόσον υπάρχει και δεν το έχουν κόψει) είναι δείγμα ότι είναι φρεσκοκομμένα. Όταν πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις -δηλαδή τα πορτοκάλια είναι φρεσκοκομμένα και χωρίς χτυπήματα-, μπορούμε να τα διατηρήσουμε σε θερμοκρασία περιβάλλοντος για 2 – 3 εβδομάδες. Αν τα βάλουμε στο ψυγείο, φροντίζουμε να μην έρχονται σε επαφή με τα τοιχώματα, γιατί παγώνουν και καταστρέφονται.
Ένα άλλο ζήτημα που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας όταν αγοράζουμε πορτοκάλια είναι ότι πρόκειται για καλλιέργεια που δέχεται αρκετούς ψεκασμούς πάνω στο δέντρο. Αλλά και μετά τη συγκομιδή, πολλές εταιρείες τυποποίησης και συσκευασίας επιλέγουν να τα απολυμάνουν με μυκητοκτόνα και να τα επικαλύψουν με παραφίνη, προκειμένου να αυξήσουν το χρόνο συντήρησής τους. Αυτά καλό είναι να τα αποφεύγουμε, ειδικά αν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε το ξύσμα ή τη φλούδα στα γλυκά μας. Μια πιο ασφαλής λύση, απαλλαγμένη από φάρμακα, είναι τα βιολογικά, τα οποία βρίσκουμε σε εξειδικευμένα καταστήματα βιολογικών προϊόντων, σε μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ και σε βιολογικές λαϊκές αγορές.
Επιστημονική ονομασία: Citrus sinensis (ποικιλία: Valencia late)
Θρεπτικά συστατικά: βιταμίνη C, β-καροτίνη, φολικό οξύ, φυτικές ίνες, αρκετά μεταλλικά στοιχεία, όπως κάλιο, ασβέστιο, φώσφορος κ.λπ.
Έχουν, επίσης, ισχυρή αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική δράση. Τα 100 γρ. δίνουν 34 θερμίδες.