06.00-09.00
Ειδήσεις, ζάπινγκ εναλλακτικό σε όλα τα κανάλια, για να καταλάβω, από τις αντιφάσεις ή τις συγκλήσεις, την πραγματικότητα. Παράλληλα, εφημερίδες, Ιντερνετ και εναλλακτικός περίπατος στις ιστοσελίδες για τον ίδιο σκοπό.
10.00
Αρχίζω την προετοιμασία για τις δουλειές της μέρας. Λίγη γυμναστική και ασκήσεις φωνής και σώματος για το θέατρο αλλά και τη ζωή. Βόλτα τον σκύλο και ξεκινάμε… Δουλειές και υποχρεώσεις με το Δημόσιο, τη ΔΕΗ ή τα ΚΕΠ, την εφορία, τις τράπεζες για μένα και την οικογένειά μου. Αλλοτε πάλι παρουσία σε απαραίτητες αγωνιστικές κινητοποιήσεις ή κινητοποιήσεις συμπαράστασης σε αγωνιστές που τη χρειάζονται. Ο ακτιβισμός και οι κοινωνικοί αγώνες είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μου μετά τη μικρή θητεία μου στο Κοινοβούλιο αλλά και από πριν. Μόνο που τώρα πιο συνειδητά. Οσα είδα και άκουσα εκεί μέσα με έκαναν να θεωρήσω πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μην το βάζει κάτω ο πολίτης και να μην αισθάνεται σκέτο πιόνι και θεατής.
12.00-14.00
Σχολή, μαθήματα, υποκριτική, υποκριτική, υποκριτική. Θέατρο και μάθημα για το πώς πετυχαίνεις να υποτάσσεις την έκφραση και το σώμα ολόκληρο στις επιταγές του ρόλου. Αλλά και να συνδέεις την τέχνη σου με τον κοινωνικό περίγυρο. Να μην είσαι ξεκομμένος από την πραγματικότητα αλλά να τη χρησιμοποιείς και να μπορείς να την εντάσσεις στην τέχνη σου.
15.00-17.00
Διάβασμα για το θέατρο ή κάποια πρόβα σε διάφορους χώρους για κάποια παράσταση που έχουμε να ανεβάσουμε μετά.
17.00-20.00
Μαθήματα ξανά ή συνέχιση των προβών ή της μελέτης.
20.00
Είμαι στο θέατρο για την παράσταση που παίζεται εκείνη τη στιγμή. Τώρα και ώς τέλη Μάη το «Λεονί εν αναμονή ή το όμορφο κακό» του Ζορζ Φεϊντό στη Β΄ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας. Είμαστε ένας υπέροχος θίασος και κάθε φορά πηγαίνω να συναντήσω τους συμπαίκτες μου με ιδιαίτερη χαρά. Το έργο είναι κωμωδία και κάτι τέτοιο είναι πολύ παρηγορητικό αυτή την εποχή.
21.00
Η τέλεια ώρα, η καλύτερη ώρα. Εκείνη της σκηνής. Ολη η μέρα, με όλα της τα βάσανα, συγκεντρώνεται μέσα στο κεφάλι μου και σβήνει μονομιάς κι ελαφραίνει πίσω από τα λόγια του ρόλου. Η μόνη αγωνία: Θα καταφέρω να τους κάνω να γελάσουν ή να κλάψουν; (ανάλογα με το τι θέλει το έργο). Θα χειροκροτήσουν θερμά ή χλιαρά; Θα πετύχει η επαφή με τον συμπαίκτη; Πρέπει να είμαστε όλοι μαζί, να μην παίζει ο καθένας μόνος του. Κι όλες αυτές οι σκέψεις μέσα στο μυαλό μέχρι εκείνο το ευλογημένο δευτερόλεπτο που ακούγεται η μουσική του έργου. Τότε ο χρόνος αρχίζει να κυλά διαφορετικά. Και απλώς κάνεις τη βουτιά στη σκηνή. Ο χρόνος αλλάζει. Οταν τελειώνει το έργο είναι σαν να ’χει περάσει μία μόνο στιγμή.
22.30
Κουβέντα με τους θεατές μετά την παράσταση ή κουβέντα στα καμαρίνια για κάτι που τους τάραξε ή τους κέρδισε ή και τους ξένισε στην παράσταση.
23.30
Στον δρόμο με τους συναδέλφους. Σε ταβερνάκια ή μπαράκια. Ανταλλαγή πληροφοριών της μέρας. Τι είδε, τι άκουσε ο καθένας. Ανταλλαγή σκέψεων για το θέατρο, την υποκριτική, την πολιτική και τη ζωή. Ολα είναι αλληλένδετα. Τίποτα δεν είναι ξεχωριστό από τα άλλα.
00.30
Επιστροφή στο σπίτι. Βόλτα τον σκύλο και οργάνωση της επομένης. Και φυσικά Facebook και Ιντερνετ. Μαθαίνει κανείς έτσι και πράγματα που δεν τα λένε οι ειδήσεις. Μας έλαχε να ζούμε σε πολύ δύσκολους και σκοτεινούς καιρούς. Πρέπει να επικοινωνούμε τις εμπειρίες μας και να ακούμε τις εμπειρίες των άλλων ανθρώπων. Η μέρα δεν έχει άλλες ώρες. Καληνύχτα.
Η Μάνια Παπαδημητρίου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Η Λεονί εν αναμονή ή το όμορφο κακό», του Ζορζ Φεϊντό, στη Β΄ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας.