Εξερχόμενη από δύσκολη περίοδο στην Ιστορία της, η Ελλάδα είχε την τύχη να καλέσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για να θέσει τις βάσεις της νέας ελληνικής δημοκρατίας. Η επιλογή αυτή υπήρξε τολμηρή.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής βρισκόταν αυτοεξόριστος στο Παρίσι, μετά τη θητεία του ως πρωθυπουργού και την απομάκρυνσή του ως αποτέλεσμα διαφωνίας με τη βασίλισσα Φρειδερίκη. Στο Παρίσι διήγε μοναχική ζωή, διαβάζοντας συστηματικά τον ελληνικό Τύπο και παίζοντας γκολφ. Δεν έβλεπε σχεδόν κανέναν και υπήρξα –νομίζω– ένας από τους ελάχιστους επισκέπτες του.
Με είχαν εκπλήξει η ψυχική του ηρεμία και το γεγονός ότι δεν ενδιαφερόταν για τίποτα άλλο, παρά για την επαναφορά της δημοκρατίας στην ελληνική πολιτική ζωή. Θα γνωρίζετε, πιστεύω, ότι πραγματοποίησε το ταξίδι της επιστροφής του προς την Αθήνα με το αεροσκάφος το οποίο είχα θέσει στη διάθεσή του. Το συγκεκριμένο αεροπλάνο ήταν αυτό των επίσημων μετακινήσεών μου. Ετσι προσγειώθηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στο αεροδρόμιο των Αθηνών, με ένα αεροσκάφος, το οποίο έφερε τον τρίχρωμο θυρεό της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Είχαμε πολλές συζητήσεις στο πρωθυπουργικό γραφείο του. Μου έδειξε πόσο η γαλλική γλώσσα και η σκέψη μας ήταν επηρεασμένες από τον ελληνικό πολιτισμό, ενώ του επεσήμανα με μεγάλη χαρά ότι η επάνοδός του συνοδευόταν από την ταχεία εξομάλυνση της ελληνικής πολιτικής ζωής.
Με τον τρόπο αυτό, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τον οποίο θα αποκαλώ «σιωπηλό Κωνσταντίνο», αφιέρωσε τη ζωή του στην αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών, τους οποίους επινόησαν οι Ελληνες πριν από 2.400 χρόνια.
Ο Καραμανλής υπήρξε ένας ήρωας για την Ελλάδα. Ηταν, όμως, ένας ήρωας και για όσους θαυμάζουν και σέβονται τους αρχηγούς κρατών, οι οποίοι προτάσσουν τη συνείδησή τους σε κάθε προσωπική βλέψη και επιδίωξη.
*Πρώην πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας