Αφιέρωμα Κωνσταντίνος Καραμανλής: Η ευρωπαϊκή πολιτική του δικαιώθηκε

Αφιέρωμα Κωνσταντίνος Καραμανλής: Η ευρωπαϊκή πολιτική του δικαιώθηκε

4' 2" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Συμπληρώνονται αύριο, 23 Απριλίου, 20 χρόνια από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Του μεγάλου αυτού ανδρός, ο οποίος ξεκίνησε από το χωριό του «άγνωστος μεταξύ αγνώστων, χωρίς τίτλους και περγαμηνές», όπως έλεγε ο ίδιος, και κατόρθωσε να κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή της χώρας επί δεκαετίες, να αναμορφώσει την Ελλάδα και να επιτύχει τελικά την καθολική σχεδόν αναγνώριση του έργου του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή έχουν γραφεί από διακεκριμένους, Ελληνες και ξένους, ιστορικούς, μελετητές και δημοσιογράφους πολλές βιογραφίες, μελέτες και άρθρα. Και υπάρχει βέβαια στη διάθεση των ερευνητών στο Ιδρυμα που φέρει το όνομά του το λεπτομερές και εμπεριστατωμένο αρχείο του. Εχει, δηλαδή, καλυφθεί πλήρως κάθε πτυχή του δημόσιου και ιδιωτικού του βίου.

Στον περιορισμένο χώρο ενός επετειακού αφιερώματος θα ήθελα να αναφερθώ μόνο στην ευρωπαϊκή πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή, να προσπαθήσω δηλαδή να εξηγήσω τι εσήμαινε για εκείνον η Ευρώπη και γιατί αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις για να εντάξει την Ελλάδα σε αυτήν.

Στον τάφο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στον περίβολο του ομώνυμου Ιδρύματος στη Φιλοθέη, υπάρχει η εξής επιτύμβια ρήση: «Για να δικαιώσω το πέρασμά μου από τον κόσμο αυτό αφιέρωσα τη ζωή μου στην υπηρεσία του ελληνικού λαού». Και η υπηρεσία που ήθελε να προσφέρει, το όραμά του δηλαδή, ήταν να αλλάξει τη μοίρα της Ελλάδος, τη μοίρα των Ελλήνων. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, βαθύς μελετητής της Ιστορίας, επίστευε ότι τρία ήταν τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπιζε το ελληνικό έθνος σε ολόκληρη την ιστορική διαδρομή του: η εξωτερική ανασφάλεια, η οικονομική υπανάπτυξη και η πολιτική αστάθεια.

Και δεν είχε άδικο. Κυρίως λόγω της γεωγραφικής μας θέσεως, το έθνος μας και η χώρα μας έχουν υποστεί ατέλειωτους και αμέτρητους πολέμους, γενικούς και τοπικούς, και ξένες εισβολές και κατοχές που, πέραν των άλλων, έχουν δημιουργήσει και ένα μόνιμο αίσθημα ανασφάλειας στον ελληνικό λαό. Αμέτρητες, εξάλλου, γενεές Ελλήνων έχουν ζήσει μέσα στην οικονομική υπανάπτυξη, τη φτώχεια δηλαδή, και έχουν υποστεί τις οδυνηρές συνέπειές της. Τέλος, οι καθεστωτικές αλλαγές, η κυβερνητική αστάθεια, οι βραχύβιες κυβερνήσεις, οι επαναστάσεις, τα κινήματα και τα πραξικοπήματα και οι δικτατορίες ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της πρόσφατης ιδίως Ιστορίας μας.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν απόλυτα πεπεισμένος ότι αν υπήρχε κάποιος τρόπος να απαλλαγεί η Ελλάδα από αυτά τα δεινά ήταν ένας και μόνος: Να καταστεί η Ελλάδα πλήρες και ισότιμο μέλος της Ενωμένης Ευρώπης. Πραγματικά, όμως, ενωμένης, όχι μόνον πολιτικά και οικονομικά αλλά και αμυντικά. Διότι τότε θα εξασφάλιζε οικονομική ανάπτυξη, σταθερό δημοκρατικό καθεστώς και εξωτερική ασφάλεια. Και τούτο διότι η Ελλάδα θα επωφελείτο από τον τεράστιο προϋπολογισμό της Ευρώπης –όπως και έγινε–, διότι η δημοκρατία αποτελεί προϋπόθεση συμμετοχής στην Ευρώπη και διότι «κανείς δεν θα τολμούσε να ακουμπήσει την Ελλάδα», όπως έλεγε ο ίδιος, ιδίως όταν η Ευρώπη αποκτήσει αναπόφευκτα τη δική της αμυντική ικανότητα.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε την ευτυχία να δει να πραγματοποιείται το όραμά του όσο ζούσε ο ίδιος. Και το πέτυχε αυτό παρά τις αντιδράσεις που υπήρχαν τόσο στο εσωτερικό –από εκείνους που καταπολέμησαν την ευρωπαϊκή πολιτική του ως αντιπολίτευση και την υιοθέτησαν πλήρως όταν έγιναν κυβέρνηση– και στο εξωτερικό για διαφόρους λόγους.

Ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας κύριος Valéry Giscard d’ Estaing και ο τότε καγκελάριος της Γερμανίας αείμνηστος Helmut Schmidt –τους οποίους έπεισε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής να στηρίξουν την ένταξη της Ελλάδας– έχουν δηλώσει και δημόσια και κατ’ ιδίαν ότι «στην Ευρώπη δεν μπήκε η Ελλάδα αλλά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής».

Το όραμα του Κων. Καραμανλή έγινε πράγματι πραγματικότητα. Στην Ελλάδα εισέρρευσαν εκατοντάδες δισ. ευρώ από τα κοινοτικά ταμεία, με συνέπεια την πρωτοφανή άνοδο του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, η χώρα απέκτησε σταθερό δημοκρατικό πολίτευμα και είναι βέβαια ασφαλέστερη εντός της Ευρώπης παρά εκτός αυτής.

Αυτά τότε, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς, τώρα όμως;

Τώρα υπάρχει βέβαια η μεγάλη και πολύπλευρη κρίση που πλήττει ακόμα τη χώρα μας και τον λαό μας και ιδιαιτέρως τους νέους.

Σημαίνει αυτό ότι απέτυχε το όραμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή; Ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι όχι μόνο δεν απέτυχε αλλά και επιβεβαιώθηκε πλήρως η ορθότητά του. Πρώτον, διότι η κρίση δεν έχει βέβαια καμία σχέση με τη συμμετοχή μας στην Ευρώπη αλλά οφείλεται σε πολλούς άλλους λόγους, η εξέταση των οποίων δεν είναι του παρόντος. Και δεύτερον, διότι απεδείχθη ήδη στην πράξη ότι αν μέσα στην Ευρώπη αντιμετωπίζουμε μία κρίση, έξω από την Ευρώπη θα ήταν η απόλυτη καταστροφή. Διότι αναζητήσαμε και από αλλού οικονομική βοήθεια και υποστήριξη αλλά δεν τη βρήκαμε πουθενά. Τη βρήκαμε μόνο στην Ευρώπη.

Παρά την κρίση, λοιπόν, η μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και οι πολιτικές δυνάμεις που την εκπροσωπούν, εξακολουθεί να πιστεύει στην Ευρώπη και στη συμμετοχή της Ελλάδος σε αυτήν. Και έτσι για πρώτη φορά έπειτα από πάρα πολλά χρόνια οι Ελληνες είναι ενωμένοι για το πού ανήκει η Ελλάδα. Οτι ανήκει δηλαδή στη Δύση.

Και αυτό νομίζω αποτελεί την καλύτερη και μεγαλύτερη δικαίωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

* Ο κ. Πέτρος Μολυβιάτης είναι πρόεδρος του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή