Συμπληρώνονται αύριο είκοσι χρόνια από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο Καραμανλής έχει μείνει στην ψυχή του Ελληνα και η μνήμη του παραμένει ζωντανή. Ηταν ο ηγέτης εκείνος που οραματίστηκε και εξετέλεσε τα μεγάλα έργα στην Ελλάδα. Είναι ο ηγέτης που αναμόρφωσε την Ελλάδα. Την έβγαλε από τη φτώχεια και τη μιζέρια. Η Ελλάδα πλέον δεν είναι η «Ψωροκώσταινα» αλλά ανήκει στις χώρες των ταχέως αναπτυσσόμενων χωρών. Είναι ο μόνος ηγέτης στον κόσμο που επανέφερε αναίμακτα τη δημοκρατία στη χώρα του. Ο Καραμανλής είναι εκείνος που οραματίστηκε την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και που αγωνίστηκε σκληρά για να το επιτύχει παρά τις σφοδρές αντιδράσεις της τότε αντιπολίτευσης.
Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ η ανάμνησή του είναι επίκαιρη και απόλυτα αναγκαία. Σήμερα που οι ηγέτες παγκοσμίως μικραίνουν, τα προβλήματα μεγαλώνουν και οι λαοί χρειάζονται αποφασιστικούς ηγέτες. Σήμερα που η χώρα μας, μετά οκτώ χρόνια κρίσης, δείχνει στάσιμη και ανήμπορη να δημιουργήσει συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης και εθνικής ασφάλειας.
Ο Καραμανλής ποτέ δεν εξαπάτησε τον λαό, ποτέ δεν μεταχειρίστηκε το ψεύδος, ποτέ δεν προσπάθησε να ωραιοποιήσει καταστάσεις. Ο λόγος του ήταν λιτός, δωρικός χωρίς βερμπαλισμό. Σήμερα το ψεύδος και η διαστρέβλωση των γεγονότων κυριαρχούν.
Ο Καραμανλής δεν θα άφηνε ποτέ την οικονομική κρίση να διογκωθεί τόσο πολύ. Θα φρόντιζε χωρίς λαϊκισμούς, να νοικοκυρέψει τα δημόσια οικονομικά, να φέρει εμπιστοσύνη σε επενδυτές και αγορές, να δημιουργήσει συνθήκες ανάπτυξης, όχι σαν σήμερα που οι άφρονες πολιτικοί των πρώτων κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μας στοιχειώνουν ακόμα.
Ο Καραμανλής δεν ενδιαφερόταν για τα φρονήματα εκείνων που τοποθετούσε σε καίριες θέσεις. Ενδιαφερόταν να βρίσκει το πιο ικανό, το πιο έμπειρο και το πιο ηθικό άτομο για τη συγκεκριμένη θέση. Σήμερα το κριτήριο για την ανάληψη μιας σημαντικής θέσης του κρατικού μηχανισμού δεν είναι η ικανότητα, αλλά αντίθετα η κομματική ταυτότητα.
Ο Καραμανλής διαχειρίστηκε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με σωφροσύνη. Στις κυβερνήσεις του υπήρχε μία μόνο φωνή η οποία απαντούσε κάθε φορά σε τουρκικές δηλώσεις. Οταν υπήρχε κάποια σοβαρή εξέλιξη ενημέρωνε αμέσως την αξιωματική αντιπολίτευση.
Σήμερα η πρόσφατη αλματώδης αύξηση των προκλήσεων, αλλά κυρίως η άποψη ότι οι ελληνικές νησίδες οι οποίες μέχρι σήμερα χαρακτηρίζονταν από την Τουρκία ως γκρίζες ζώνες τώρα ονομάζονται τουρκικά εδάφη, έχουν οδηγήσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις σε κρίσιμο σημείο και ο Ελληνας πολίτης αισθάνεται ότι βρίσκεται υπό το κράτος μόνιμης απειλής. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στον λαό, αντιθέτως του δημιουργεί φόβο. Διότι η κυβέρνηση δεν εκφράζεται από μία φωνή αλλά από δύο τελείως αντικρουόμενες θέσεις.
Ο Καραμανλής απεχθανόταν τα άκρα. Είχε ζήσει τους δύο μεγάλους διχασμούς που ταλαιπώρησαν τον τόπο για αρκετές δεκαετίες. Ηταν ο πολιτικός του μέτρου και πίστευε ότι οι ακρότητες είναι επικίνδυνες. Πίστευε στην ενότητα και στην εθνική ομοψυχία στα μεγάλα θέματα. Σήμερα η δίωξη των πολιτικών αντιπάλων της κυβερνήσεως αποτελεί μέρος της στρατηγικής της. Η λάσπη εναντίον τους αποτελεί καθημερινή πρακτική. Αγνοούν όμως ότι πάντοτε οι λάσπες γυρίζουν πίσω σε αυτούς που τις στέλνουν.
Η χώρα μας έχει ανάγκη σήμερα να εμπνευστεί και πάλι από την ηγετική προσωπικότητα και τον χαρακτηριστικό πολιτικό λόγο του Κωνσταντίνου Καραμανλή: καθαρός ορίζοντας, αποφασιστικότητα, απόλυτη αίσθηση αποστολής και καθήκοντος.
Λείπει πολύ η σοφία του αλλά και η ακλόνητη πίστη του στις δυνάμεις της χώρας μας. Λείπει πολύ το μέτρο, η διορατικότητα, η έμπνευση και η αποφασιστικότητα για τα μικρά και μεγάλα θέματα της χώρας.
Αυτός είναι ο λόγος που η σκέψη του λαού στρέφεται με ευγνωμοσύνη και βαθύ σεβασμό στη μνήμη του μεγάλου Ελληνα πολιτικού, που κυριάρχησε στη νεότερη Ελλάδα.
* Ο κ. Ιωάννης Μ. Βαρβιτσιώτης είναι πρώην υπουργός.