Πρώτη φορά στην ιστορία τους, Ιράν και Ισραήλ αντιπαρατίθενται στρατιωτικά, χωρίς τη μεσολάβηση αντιπροσώπων. Οι προσπάθειες του Ιράν να μετατρέψει τη Συρία σε προκεχωρημένη πυραυλική βάση της Τεχεράνης αναμένεται να προκαλέσουν την αντίδραση του Ισραήλ.
Ο πρώτος γύρος της αντιπαράθεσης σημειώθηκε στις 10 Φεβρουαρίου, όταν ιρανικό drone καταρρίφθηκε από ισραηλινό ελικόπτερο, αφού εισήλθε στον ισραηλινό εναέριο χώρο. Την περασμένη εβδομάδα, εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού ανακοίνωσε ότι η πορεία του μη επανδρωμένου αεροσκάφους και η ανάλυση του ισραηλινού επιτελείου έδειξαν ότι το drone ήταν εξοπλισμένο με εκρηκτικά και είχε ως αποστολή του την «πραγματοποίηση δολιοφθοράς επί ισραηλινού εδάφους».
Αφορμή επίθεσης
Το Ισραήλ εκτιμά ότι οι χειριστές του drone, η ιρανική εκστρατευτική δύναμη Αλ Κουντς και ο επικεφαλής της, Κάσεμ Σουλεϊμανί, σχεδίαζαν στρατιωτικό πλήγμα εναντίον ισραηλινής αεροπορικής βάσης. Η πτήση του drone έδωσε με τη σειρά της αφορμή για πυραυλική επίθεση του Ισραήλ με στόχο τη βάση Τ4 στη Συρία, από όπου επιχειρούν τα ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Ρώσοι και Σύροι αξιωματούχοι απέδωσαν την επίθεση στο Ισραήλ, ενώ οι Ιρανοί δεσμεύθηκαν δημόσια ότι θα εκδικηθούν για τα επτά μέλη της δύναμης Αλ Κουντς, που σκοτώθηκαν από την πυραυλική επίθεση.
Εκτοτε, αξιωματούχοι του ισραηλινού στρατού προειδοποίησαν ότι εάν το Ιράν πλήξει ισραηλινούς στόχους, το Ισραήλ ενδέχεται να εκμεταλλευθεί την αφορμή αυτή για να βομβαρδίσει συστηματικά κάθε ιρανική στρατιωτική υποδομή στη Συρία. Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι επιμένουν ότι η χώρα τους δεν πρόκειται να επαναλάβει το σφάλμα του Λιβάνου στη Συρία, όταν επέτρεψε στη Χεζμπολάχ να αποκτήσει πυραυλικές ικανότητες στον Λίβανο.
Το Ιράν ισχυρίζεται, από τη μεριά του, ότι χρειάζεται στρατιωτικές βάσεις στη Συρία για να προστατευθεί από το Ισραήλ. Η Ιερουσαλήμ, όμως, δεν έχει βλέψεις στη Συρία, προτιμώντας το καθεστώς Ασαντ από το διαφαινόμενο χάος και κάθε άλλη εναλλακτική λύση, ενώ το Ισραήλ δεν έχει παρέμβει στον συριακό εμφύλιο, παρά μόνο για να εμποδίσει την επέκταση των ιρανικών στρατιωτικών υποδομών στη χώρα.
Φιλόδοξοι στόχοι
Η επιμονή της Τεχεράνης να δημιουργήσει δίκτυο πυραυλικών βάσεων στη Συρία μοιάζει να οφείλεται στην εγωπάθεια του επικεφαλής της δύναμης Αλ Κουντς, στρατηγού Σουλεϊμανί και της αντιζηλίας του με τον Ιρανό πρόεδρο Χασάν Ρουχανί. Η εκστρατευτική δύναμη Αλ Κουντς ελέγχει σήμερα τέσσερις αραβικές πρωτεύουσες: Δαμασκό, Βηρυτό, Βαγδάτη και Σαναά.
Ο Σουλεϊμανί, όμως, μπορεί να πέσει θύμα της υπέρμετρης φιλοδοξίας του, ιδίως αν οι άνδρες του βρεθούν σε ευθεία στρατιωτική αντιπαράθεση με το Ισραήλ. Σημαντική μερίδα Ιρανών πολιτών αναρωτιέται, άλλωστε, γιατί η χώρα τους δαπανά δισεκατομμύρια δολάρια για τη διεξαγωγή πολέμων σε Συρία, Λίβανο και Υεμένη, ενώ το ιρανικό εθνικό νόμισμα, το ριάλ, έχει χάσει το ένα τρίτο της αξίας του από τις αρχές του χρόνου.
Ισραηλινοί αναλυτές εκτιμούν, επίσης, ότι ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν και ο Σουλεϊμανί δεν είναι πια φυσικοί σύμμαχοι. Ο Πούτιν επιθυμεί σταθερότητα στη Συρία, ενώ ο Σουλεϊμανί θα προτιμούσε τη διατήρηση της αναταραχής, που θα ασκούσε νέα πίεση στο Ισραήλ.