Μπορεί να υπάρξει καραμανλισμός εκτός Ν.Δ.; Η ερώτηση ακούγεται σαν άσκηση παραδοξολογίας. Βρέθηκε όμως στην ανάγκη να την απαντήσει στα σοβαρά ο Κώστας Αχ. Καραμανλής. «Δεν γίνεται», είπε, «να λες ότι είσαι “καραμανλικός” και να πετροβολάς τη Ν.Δ.». Τη λέξη καραμανλικός την έβαλε σε εισαγωγικά. Στη λέξη πετροβολάς δεν του χρειάστηκαν.
Δεν του χρειάστηκαν γιατί οι βολές που εκτοξεύονται τον τελευταίο καιρό κατά της ηγεσίας της Ν.Δ. δεν είναι καν αντάρτικο. Είναι πετροπόλεμος αλάνας. Παράγοντες που έχουν βρεθεί εκτός Ν.Δ. –και εκτός πολιτικής– διεκδικούν φανέλα καραμανλικού για να ντύσουν μικροκαμπάνιες απόδρασής τους από το περιθώριο. Οι πετριές αυτές δεν θα δικαιολογούσαν καν την αποκήρυξή τους, αν οι πετροβόλοι δεν είχαν μιντιακό εκτόπισμα δυσανάλογο του ίσκιου τους. Οι προσωπικές ατζέντες βρίσκουν διαύλους επειδή εξυπηρετούν δύο κυβερνητικούς στόχους: Πρώτον, την προσπάθεια να αποδομηθεί ο Μητσοτάκης, μέσω του Σαμαρά και του Αδώνιδος. Και, δεύτερον, να χρησιμοποιηθούν οι απόβλητοι ως μαγιά για την περιπόθητη κομματική μπουγάτσα στα δεξιά της Ν.Δ.
Εσχάτως, η προσπάθεια αυτή κατευθύνεται προς την πλευρά του προέδρου των ΑΝΕΛ. Χρησιμοποιώντας ακόμη και το Πεντάγωνο σαν σαλόνι συνοικεσίων, ο ίδιος ο Καμμένος επιχειρεί να αποκτήσει πάλι όχημα εκλογιμότητας συλλέγοντας τα ράκη της Δεξιάς. Ετσι οι φιλοκυβερνητικές δυνάμεις που αναθεματίζουν, ας πούμε, τον Αδωνι ως ακροδεξιό, υποθάλπουν ταυτόχρονα τις φιλοδοξίες των αρβυλοφρόνων που προσεγγίζει ο υπουργός Αμυνας. Το πρόβλημα πάντως αυτού του χώρου δεν είναι –ποτέ δεν ήταν– η λογική συνοχή. Το πρόβλημα στην παρούσα συγκυρία είναι ότι δεν έχει βρεθεί το πρόσωπο που θα μπορούσε να δώσει υπόσταση στο εγχείρημα.
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα είχε σχέση με τον καραμανλισμό, αν δεν τον επικαλούνταν καθημερινά οι ανομολόγητοι σύμμαχοι του Τσίπρα – τους οποίους ο ίδιος χθες αναγνώρισε τρυφερότατα ως «υγιείς δυνάμεις της συντηρητικής παράταξης».
Οι Καραμανλήδες έχουν κλιμακώσει –ο καθένας ανάλογα με τον ρόλο του και το ύφος του– την αποδοκιμασία τους για το λαθρεμπόριο καραμανλισμού. Φαίνεται ότι καταβάλλεται συστηματική προσπάθεια για να μη δίνονται πια αφορμές για λάθος συνειρμούς. Η ιδέα ενός πολιτικού μνημοσύνου για τον ιδρυτή της Ν.Δ., στο οποίο θα μιλούσε ο πρόεδρος της Κομισιόν, ματαιώθηκε ακριβώς για να αποφευχθούν οι λάθος εντυπώσεις που θα προκαλούσε το πρωτόκολλο: Για να μη χρειαστεί, ας πούμε, να καθίσει ο Σαμαράς δίπλα στον πρωθυπουργό, τον οποίο έχει μηνύσει ως εγκέφαλο συνωμοσίας εναντίον του.
Με την ίδια φροντίδα περιφρουρήθηκε και το χθεσινό μνημόσυνο, προκειμένου να περιοριστούν κατά το δυνατόν οι αυτόκλητοι. Καμία περιφρούρηση, βέβαια, δεν μπορεί να έχει 100% επιτυχία. Η παραγωγή παρακαραμανλισμού θα είναι εσαεί μεγαλύτερη απ’ όση το κόμμα που ίδρυσε ο Καραμανλής μπορεί να απορροφήσει.