Το απόγευμα της περασμένης Κυριακής, την ώρα που το Ολυμπιακό Στάδιο γέμιζε από χιλιάδες φίλους της ΑΕΚ που ανυπομονούσαν να πανηγυρίσουν το πρωτάθλημα έπειτα από 24 χρόνια, λίγο πιο δίπλα, στο κλειστό, η μπασκετική ΑΕΚ έκανε προπόνηση, προετοιμαζόμενη για το δικό της μεγάλο ραντεβού. Την ερχόμενη Παρασκευή (4/5) θα αγωνιστεί στον ημιτελικό του Final 4 του Champions League (τη διοργάνωση της FIBA που σχεδιάστηκε ως το αντίπαλο δέος της «κλειστής» Ευρωλίγκα και αποτελεί
το δεύτερο σημαντικότερο μπασκετικό τουρνουά της ηπείρου), για να διεκδικήσει ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο στην επέτειο του μισού αιώνα από το ιστορικό κατόρθωμα του 1968 στο Καλλιμάρμαρο κόντρα στη Σλάβια Πράγας.
Όπως και τότε, η ΑΕΚ θα διεκδικήσει το Κύπελλο εντός έδρας. Το Final 4 θα διεξαχθεί στο ΟΑΚΑ μετά την επίμονη προσπάθεια του ιδιοκτήτη της ΚΑΕ, Μάκη Αγγελόπουλου, ο οποίος, όπως μας εξήγησαν άνθρωποι της ομάδας, «το είχε υποσχεθεί στον κόσμο». Για να τηρήσει αυτή την υπόσχεση, θα αναλάβει τα έξοδα, ύψους περίπου 1 εκατ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε σημαντικό ποσοστό του μπάτζετ της φετινής ομάδας. Το ΟΑΚΑ θα μεταμορφωθεί. Ο φωτισμός θα αλλάξει, στα πρότυπα του ΝΒΑ, θα προστεθεί ένας πίνακας-κύβος από την οροφή, θα αξιοποιηθεί ο περιβάλλων χώρος.
«Το ότι θα γίνουν οι αγώνες στην έδρα μας έχει προκαλέσει ενθουσιασμό στους φιλάθλους, αλλά και σε εμάς», μας είπε ο προπονητής της ομάδας Ντράγκαν Σάκοτα λίγο πριν αρχίσει η προπόνηση. «Το γεμάτο γήπεδο θα μας υπενθυμίζει πόσο ξεχωριστό είναι αυτό που έχουμε πετύχει», προσθέτει ο 65χρονος προπονητής, που ονειρεύεται τον δεύτερο ευρωπαϊκό του τίτλο μετά το Κυπελλούχων με τον ΠΑΟΚ το 1991.
Το μεγάλο στοίχημα όμως είναι μέσα από αυτή τη γιορτή να θεμελιωθεί μια καινούργια σχέση ανάμεσα στους φιλάθλους και στο τμήμα του μπάσκετ. «Να αποκτήσει η ΑΕΚ το δικό της μπασκετικό κοινό», όπως μας είπε ο σκηνοθέτης Τάσος Μπουλμέτης, ο οποίος τους τελευταίους μήνες αποτελεί τρόπον τινά μέρος της ομάδας. Από τη στιγμή που προβλήθηκε το «1968», μια ταινία μισή μυθοπλασία, μισή ντοκιμαντέρ για τα γεγονότα γύρω από τον τελικό κόντρα στη Σλάβια Πράγας, ήταν λες και άλλαξε η μοίρα της φετινής πορείας της ΑΕΚ. «Μου έχουν πει τόσες φορές ότι είμαι γουρλής, που έχω αρχίσει να το πιστεύω», σχολίασε χαμογελώντας ο κ. Μπουλμέτης, ο οποίος αγαπάει το μπάσκετ, και μάλιστα έχει παίξει στις μικρές κατηγορίες με τη φανέλα του Αμαρουσίου.
Οι Αμερικανοί έμαθαν το 1968
Πριν από τον τελικό του Κυπέλλου κόντρα στον Ολυμπιακό, οι παίκτες της ΑΕΚ μαζεύτηκαν και είδαν όλοι μαζί το «1968». Δεν ξέρουμε αν η συναισθηματική φόρτιση που προκαλεί η ταινία (ακόμα και σε μη οπαδούς της ΑΕΚ ή μπασκετόφιλους) επηρέασε τους παίκτες ώστε να εμφανιστούν στο γήπεδο γεμάτοι αυτοπεποίθηση και να κατακτήσουν τον τίτλο, τον πρώτο της μπασκετικής ΑΕΚ έπειτα από 16 χρόνια. Για τους Έλληνες παίκτες η ιστορία του ’68 ήταν λίγο πολύ γνωστή, αλλά για τους ξένους ήταν μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν το «βάρος» της φανέλας που φορούν. «Οι Αμερικανοί συγκινήθηκαν», μας είπε ο κ. Μπουλμέτης, «και χειροκρότησαν στην αναφορά στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ». Ο Κινγκ δολοφονήθηκε το ίδιο ακριβώς βράδυ με τον θρίαμβο της ΑΕΚ, μια συγκυρία που ο σκηνοθέτης εκμεταλλεύτηκε ώστε να υπογραμμίσει το γεγονός ότι η χρονιά εκείνη υπήρξε μία από τις πιο καθοριστικές της σύγχρονης ιστορίας.
Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος, η ΑΕΚ προκρίθηκε από τον όμιλό της στο Champions League την τελευταία στιγμή χάρη σε έναν απίθανο συνδυασμό αποτελεσμάτων και αργότερα ήρθε η συγκλονιστική ανατροπή κόντρα στη Νίμπουργκ, με το σουτ του Κέβιν Πάντερ στο φινάλε να δημιουργεί μία από εκείνες τις στιγμές που μνημονεύονται για χρόνια. Σταδιακά δημιουργήθηκε η αίσθηση εντός της ομάδας ότι φέτος μπορούν να πετύχουν τα πάντα. Για τον ημιτελικό της Παρασκευής κόντρα στη Μούρθια «μετράμε τα δευτερόλεπτα», όπως μας είπε χαρακτηριστικά ο αρχηγός της ομάδας, Ντούσαν Σάκοτα, μεταφέροντας το κλίμα των αποδυτηρίων. Ο ίδιος έχει κατακτήσει δύο φορές την Ευρωλίγκα με τον Παναθηναϊκό, αλλά τότε η συμμετοχή του στα πανάκριβα ρόστερ του Ομπράντοβιτς ήταν περιορισμένη. «Αυτό που ζω φέτος είναι διαφορετικό, έχω άλλο ρόλο, άλλες ευθύνες», μας είπε ο 32χρονος φόργουορντ. «Η κατάκτηση του κυπέλλου ήταν η πιο έντονη στιγμή στην καριέρα μου και δεν την ανταλλάσσω με τίποτα».
Η παρουσία των δύο Σάκοτα, πατέρα και γιου, στους κομβικούς ρόλους του προπονητή και του αρχηγού, δημιουργεί μια όμορφη οικογενειακή ιστορία. Οι δυο τους γνωρίζουν ότι η συγγενική τους σχέση πρέπει να περνάει απαρατήρητη («δεν υπάρχει σχέση πατέρα και γιου μέσα στην ομάδα», ξεκαθαρίζει αυστηρά ο πατήρ Σάκοτα), ώστε να μην επηρεάζεται η ισορροπία εντός της ομάδας. Είναι όμως ανθρώπινο οι δυο τους να νιώθουν μια έξτρα ικανοποίηση που ζουν αυτές τις στιγμές παρέα.
Πέρα όμως από το αν θα τα καταφέρει η ΑΕΚ, υπάρχει ήδη ένα μεγάλο κέρδος: η τελευταία φορά που ένα σημαντικό μπασκετικό ραντεβού δόθηκε στην Αθήνα ήταν πριν από έντεκα χρόνια για το Final 4 της Ευρωλίγκα. Πιο πριν είχαμε παρακολουθήσει από κοντά ένα ολυμπιακό τουρνουά (2004), ένα Μουντομπάσκετ (1998), ένα Ευρωμπάσκετ (1995). Στα χρόνια της κρίσης, φυσιολογικά, όλα αυτά θεωρήθηκαν «πολυτέλειες». Το Final 4 της ΑΕΚ φέρνει το χαρμόσυνο μήνυμα ότι η περίοδος που κοιτούσαμε τα γεγονότα από απόσταση μόλις έληξε. ■