Κύριε διευθυντά
Ενα γλωσσικό λάθος έχει διαδοθεί ευρύτατα, με αποτέλεσμα να απαντά όλο και πιο συχνά (ή μάλλον αποκλειστικά) σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Πρόκειται για τους παρελθοντικούς χρόνους (παρατατικό και αόριστο) του ρήματος «διανύω», όπου, αντί των ορθών τύπων «διήνυα» και «διήνυσα», έχουμε τους «διένυα» και «διένυσα» («διένυσε την απόσταση σε μία ώρα»). Το ρήμα είναι σύνθετο, δι (α) – + ανύω, από την πρόθεση «διά» και το αρχαίο πολυσήμαντο ρήμα «ανύω» (επιτελώ, τελειώνω, συμπληρώνω, φθάνω στο τέλος ταξιδιού, πετυχαίνω κάτι, κ.ά.). (Αρχαίο είναι και το διανύω: φέρω εντελώς εις πέρας, τελειώνω, περατώνω, πραγματοποιώ, κατορθώνω.) Από το ανύω προέρχονται οι μαθηματικοί όροι «άνυσμα» και «ανυσματικός», ενώ από το διανύω προέρχονται τα συνώνυμα «διάνυσμα» και «διανυσματικός». Το λάθος προέρχεται προφανώς από την εσφαλμένη, μηχανική, ασυναίσθητη ετυμολoγία («παρετυμολογία»): διά + το ανύπαρκτο ρήμα «νύω».
Γεωργιος Τσαπαρλης, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων