Κανείς πολιτικός, όταν μάλιστα διαβλέπει την επερχόμενη ήττα, δεν έχει διάθεση να αφήσει τα ταμεία γεμάτα! Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να μη δημιουργήσει κρυφά χρέη και να μην αναλάβει δεσμεύσεις για μελλοντικά ελλείμματα. Αυτό επιδιώκουν και οι νέοι κανόνες που εφαρμόζει πλέον η Ευρωζώνη. Αν και στη χώρα μας συντηρούνται, με την ανοχή των Βρυξελλών, δημοσιονομικές «μαύρες τρύπες». Τέτοιες είναι οι συντάξεις που δεν εκδίδει ο ΕΦΚΑ· τα χρέη των νοσοκομείων· η μαζική ακύρωση κρατικών επενδύσεων ενόσω καταρρέουν οι δημόσιες υποδομές, ο εξοπλισμός των ενόπλων δυνάμεων, της αστυνομίας, αλλά και η διαθεσιμότητα στην Παιδεία και στην Υγεία.
Το «όνειρο» του πρωθυπουργού είναι ότι δεν χρειάζεται να παραδώσει γεμάτα ταμεία όταν θα ξοδεύει σοβαρότατα ποσά εκτάκτων δαπανών υπέρ στοχευμένων ομάδων του πληθυσμού. Δεν είναι βεβαίως τυχαίο πως η ψήφος των ομάδων θεωρείται στρατηγικό «άσετ» του ΣΥΡΙΖΑ. Κάπως έτσι τροφοδοτείται ο μύθος ότι ο κ. Τσίπρας μπορεί να κάνει την έκπληξη και στην προσεχή αναμέτρηση, όποτε κι αν αποφασίσει να τη διεξαγάγει.
Πράγματι, η ομάδα στο Μαξίμου θεωρεί ότι θα μπορέσει να ανακοινώσει τα περίφημα «αντίμετρα» του νόμου 4472/17, πολύ νωρίτερα από τη συμφωνημένη περίοδο. Στην Κοινοβουλευτική Ομάδα παρηγορούνται μεταξύ τους ότι ο Τσίπρας θα «κάνει τα μαγικά» του ώστε να έχουν αυτά εξαγγελθεί, προτού ανακοινωθεί ο χρόνος των βουλευτικών εκλογών. Πρόκειται για μέτρα (σε παρένθεση το προβλεφθέν δημοσιονομικό κόστος) όπως επιδότηση ενοικίου (600 εκατ.), μείωση συμμετοχής στα φάρμακα (250 εκατ.), μείωση χαμηλού ΕΝΦΙΑ (200 εκατ.), 45.000 περισσότερα παιδιά σε βρεφονηπιακούς (150 εκατ.), δωρεάν σχολικά γεύματα (200 εκατ.), πρόσθετα οικογενειακά επιδόματα (250 εκατ.), προγράμματα ΟΑΕΔ (300 εκατ.), επιδοτήσεις ΕΣΠΑ σε αγρότες και ΜΜΕ (300 εκατ.).
Η ελπίδα δεν είναι εντελώς παράλογη. Σε διακριτικούς τόνους, η κυβέρνηση κυκλοφορεί υπολογισμούς και στοιχεία που δείχνουν ότι και φέτος θα υπάρξει υπερπλεόνασμα, που μπορεί να φθάσει το 4,5% του ΑΕΠ! Στον ενθουσιασμό του, ο κ. Τσίπρας «μπέρδεψε» αυτή την επί τριετία συνεχιζόμενη τραγική αφαίμαξη πόρων που επιτυγχάνει το κράτος εις βάρος της παραγωγικής οικονομίας, μιλώντας για υπεραπόδοση της… οικονομίας, αγνοώντας επιδεικτικά την κοινή λογική, που παρατηρεί ότι ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ ήταν πέρυσι ο μισός από τον προβλεφθέντα (1,4% αντί 2,7%) ενώ και για το τρέχον έτος οι εκτιμήσεις του ΙΟΒΕ, που είχε σωστά προβλέψει την περυσινή υστέρηση, χαμηλώνουν τον κυβερνητικό πήχυ.
Οσο ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να ζήσει το όνειρό του στη διακυβέρνηση της χώρας, τόσο πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι το μαρτύριό του δεν θα έχει τελειώσει «αν δεν τραγουδήσει η χοντρή κυρία», αν δηλαδή δεν συμφωνήσει το κατεστημένο της Βίλχελμ-στράσε, το οποίο κινείται σαφώς εντός της παρακαταθήκης που άφησε η οκταετία του εμβληματικού κυρίου Σόιμπλε.
Πρόκειται για πραγματικό «εφιάλτη», που χαλάει τις ονειροφαντασίες οι οποίες κυριάρχησαν και σε σοβαρό βαθμό συντηρούνται μεταξύ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, γνωστές με τον κωδικό «αυταπάτες». Είναι αλήθεια ότι ο κ. Τσίπρας κινδυνεύει με ό,τι δεν θα έχει επιτύχει και άρα δεν θα έχει ανά χείρας μια ολοκληρωμένη και δυναμική συμφωνία διευθέτησης του ελληνικού χρέους. Πρόκειται για μείζονα πολιτική αποτυχία, δεδομένου ότι τη δέσμευση ότι οι Ευρωπαίοι θα παράσχουν την καταλληλότερη λύση για το ελληνικό χρέος την είχε εξειδικεύσει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου ήδη από το 2013· ήταν άλλωστε μέρος της συμφωνίας του δεύτερου μνημονίου ως απαραίτητο συμπλήρωμα στο ιστορικό «κούρεμα» χρέους όπως το είχε διαπραγματευθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου.
Είναι αλήθεια ότι το σενάριο της καθαρής εξόδου θα υποστεί σοβαρή ήττα, αφού χωρίς μια κλειδωμένη μακρόπνοη συμφωνία για το χρέος, ακόμη και αν το Ταμείο άρει τον χαρακτηρισμό «μη βιώσιμο», ακόμη κι αν οι οίκοι αξιολόγησης μας δώσουν μέχρι το τέλος του έτους τρεις πρόσθετους βαθμούς μέχρι το «ΒΒ» (σήμερα στο «Β»), ακόμη και με τις τράπεζες επαρκώς υποστηριζόμενες, η στάση των αγορών θα παραμείνει επιφυλακτική. Που σημαίνει ότι με το «παραμικρό» θα αντιδρούν βιαίως, θα ανεβάζουν το σπρεντ και το κόστος δανεισμού και, το χειρότερο, θα εκπέμπουν την εικόνα μιας Ελλάδας που δεν έμαθε αρκετά από τα παθήματά της. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον κ. Τσίπρα είναι η εικόνα του στον καθρέφτη, ακόμη κι όταν δοκιμάζει σοσιαλδημοκρατικό κοστουμάκι.