Κάθε φορά που η κυβέρνηση φέρνει ένα «δικαιωματικό» νομοσχέδιο στη Βουλή, το μιλφέιγ διαλύεται. Τα στρώματα που συγκροτούν τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποκολλώνται, υποκύπτοντας στην έλξη της καταγωγής τους. Ετσι γίνεται και τώρα στο νομοσχέδιο για τις υιοθεσίες και τις αναδοχές, που εισηγείται η Θεανώ Φωτίου. Η διάταξη που προβλέπει την αναδοχή και από ζευγάρια –ετερόφυλα και ομόφυλα– τα οποία έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης οδηγεί την πλειοψηφία σε κατακερματισμό. Πρώτο αυτονομείται το στρώμα των ΑΝΕΛ. Και δεύτερο το στρώμα των πασοκογενών που σπεύδουν να υπενθυμίσουν από ποιο κομμάτι του παλαιού ΠΑΣΟΚ προέρχονται.
Αν κρίνει κανείς από όσα ειπώθηκαν τις τελευταίες ημέρες στην Επιτροπή, το αριστερό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ θα διασωθεί κοινοβουλευτικά πάλι χάρη στις ψήφους της Κεντροαριστεράς. Χάρη στο Ποτάμι, που ψηφίζει απαρέγκλιτα θετικά σε θέματα ατομικών δικαιωμάτων, και στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, που φαίνεται ότι σε αυτό το νομοσχέδιο προσέρχεται καλύτερα προετοιμασμένη, απ’ ό,τι σε εκείνο για την αναγνώριση ταυτότητας φύλου. Η προετοιμασία περιελάμβανε, λένε, και την εκγύμναση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ σε μια ατζέντα με την οποία δεν είναι, λόγω πολιτικής κουλτούρας, απολύτως εξοικειωμένη.
Η ρύθμιση που υπερασπίζεται η Φωτίου δεν αναγνωρίζει δικαίωμα τεκνοθεσίας. Δεν αναγνωρίζει –όπως εξήγησαν οι ενδιαφερόμενοι στην Επιτροπή– ούτε τις υπάρχουσες σχέσεις συγγένειας. Ο νόμος θα εξακολουθήσει να αγνοεί ορισμένες οικογένειες. Θα εξακολουθήσει να θεωρεί ορισμένα παιδιά ξένα με τον –μη βιολογικό– γονέα τους.
Οι αντιδράσεις είναι, βέβαια, οι αναμενόμενες. Υπάρχουν εκείνοι που δογματικά αναγνωρίζουν μόνο έναν «ορθό» τύπο οικογένειας. Και υπάρχουν και οι πιο επιδέξιοι, που, για να μην ακουστούν δογματικοί, καταφεύγουν σε ενστάσεις σκοπιμότητας: Τι τα θέλουμε τώρα αυτά; Εχουμε πολύ σημαντικότερα προβλήματα να ασχοληθούμε. Ο κόσμος καίγεται και αν τον «προκαλέσουμε» –αν του προκαλέσουμε μεγαλύτερη ανασφάλεια απ’ αυτή που ήδη νιώθει– θα βρεθούμε αντιμέτωποι με πιο επιθετικό συντηρητισμό.
Σε αυτή την ενδιάμεση άρνηση προσπαθεί να σταθεί η Νέα Δημοκρατία. Δεν αρνείται ευθέως το δικαίωμα. Επικαλείται την κοινή γνώμη – ή μάλλον την κοινή πέψη: «Η κοινωνία δεν το έχει χωνέψει», είπε στην Επιτροπή η Κατερίνα Μάρκου, νέα μεταγραφική κατάκτηση και εισηγήτρια της Ν.Δ.
Το σκεπτικό που δεν λέγεται, αλλά καθοδηγεί τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει στη δημόσια σφαίρα τέτοια ζητήματα σαν πολιτικές πεπονόφλουδες. Η ηγεσία της Ν.Δ. έχει δείξει ότι δεν είναι διατεθειμένη να σπαταλήσει πολιτικό κεφάλαιο για τέτοιες νομοθετικές «πολυτέλειες». Το κόμμα έχει πολιτική αυτοδυναμίας. Δεν έχει πολιτική δικαιωμάτων. Η πολιτική του για τα δικαιώματα είναι, στον δρόμο για την αυτοδυναμία, να προσπερνά τα δικαιώματα.