Εχει μισό δίκιο ο κ. Νίκος Φίλης, όταν λέει «ότι η μόνη πολιτικά βιώσιμη λύση είναι κυβερνήσεις προγραμματικής συνεργασίας με προοδευτικό ή συντηρητικό προσανατολισμό [και ως εκ τούτου] το Κίνημα Αλλαγής πρέπει να επιλέξει» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ («Καθημερινή» 29.4.2018).
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι οι επιλογές που έχει ο νεοσύστατος πολιτικός φορέας στο υπάρχον κομματικό σύστημα. Επί του πραγματικού και όχι σε κάποιο θεωρητικό κατασκεύασμα με τις αδιαπέραστες διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος.
Σε ένα φυσιολογικό πολιτικό σκηνικό η επιλογή θα ήταν εύκολη. Το Κίνημα Αλλαγής, που έχει ως κορμό το ΠΑΣΟΚ, είναι κεντροαριστερής κατεύθυνσης και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ο λογικός σύμμαχος. Ομως, η παλαβή Αριστερά τα άλλαξε όλα. Ας ξεχάσουμε, λοιπόν, προς στιγμήν τους προπηλακισμούς, τις ύβρεις και τις συκοφαντίες που εξαπέλυσε ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον όλων των στελεχών του Κινήματος Αλλαγής. Δεν υπήρξε στέλεχος (ούτε καν μικρομεσαίο) που να μην είναι «υπηρέτης των εργολάβων», «τσιράκι της διαπλοκής», «πράκτορας του ΔΝΤ», «άγγελος κι εξάγγελος του νεοφιλελευθερισμού». Η ριζοσπαστική (τρομάρα μας!) Αριστερά είχε ένα κακό λόγο για τον καθένα. Ακόμη και τον κ. Κώστα Σημίτη βάφτισε «πατριάρχη του ελληνικού νεοφιλελευθερισμού»! Ο κ. Γιώργος Σταθάκης έγραψε πως «αφετηριακό κείμενο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στα θέματα της μακροοικονομικής πολιτικής είναι το βιβλίο “Η πολιτική της οικονομικής σταθεροποίησης”», ένα συλλογικό τόμο που επιμελήθηκε ο πρώην πρωθυπουργός και εμπεριέχει κείμενο και του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ας τα ξεχάσουμε, λοιπόν, όλα αυτά και ας αναρωτηθούμε: είναι ο συγκυβερνήτης των ΑΝΕΛ προοδευτικό κόμμα; Η απάντηση είναι όχι. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση ασκούσε τον θορυβώδη συντηρητισμό. Πάλευε να μην αλλάξει τίποτε στη χώρα. Καταψήφισε μέχρι και τη Δι@ύγεια. Το πρόβλημα δεν τελειώνει εδώ. Εκτός από τον συντηρητισμό και την πρόοδο, υπάρχει και η αντίδραση. Και το υβρίδιο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι αντιδραστικό μόρφωμα· όπου το μνημόνιο επιτρέπει. Να μιλήσουμε για την ανωτάτη Παιδεία, την οποία οι υπουργοί Παιδείας (συμπεριλαμβανομένου του κ. Φίλη) πάνε τριάντα χρόνια πίσω; Να πούμε για το ξήλωμα του «Καλλικράτη» που βαθαίνει έτι περαιτέρω την εξάρτηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από το κεντρικό κράτος; Να θυμηθούμε τις εθνικοπατριωτικές φιέστες -με φαντάρους να μοιράζουν σημαιάκια στο Σύνταγμα- που έκανε η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου με τον υπουργό ΥΕΘΑ Πάνο Καμμένο;
Ας μη βαυκαλίζεται, λοιπόν, ο κ. Φίλης. Το Κίνημα Αλλαγής πρέπει να συμπήξει προοδευτικό μέτωπο. Μόνο που ανάμεσα στις σημερινές επιλογές δεν είναι αυτοί που τρία χρόνια τώρα πάνε χέρι χέρι με τους ξενοφοβικούς, αντισημίτες, ρατσιστές, εθνικιστές των Ανεξάρτητων Ελλήνων.