Νέες ταινίες: Ενα σπλάτερ για τη… σύγχρονη γυναίκα

Νέες ταινίες: Ενα σπλάτερ για τη… σύγχρονη γυναίκα

5' 1" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Revenge ***

ΔΡΑΣΗΣ (2017)

Σκηνοθεσία: Κοραλί Φαρζάτ

Ερμηνείες: Ματίλντα Λουτζ, Βενσάν

Κολόμπ, Γκιγιόμ Μπουσέντ

Η εκδίκηση, λένε, είναι ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο. Η θερμοκρασία ωστόσο ανεβαίνει πραγματικά στα ύψη, στο φιλμ της Γαλλίδας Κοραλί Φαρζάτ, το οποίο διαδραματίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στη μέση της ερήμου. Εκεί, το σινεμά του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ («Planet Terror») συναντά τα σύγχρονα (κινηματογραφικά) φεμινιστικά κινήματα και οι άνδρες της υπόθεσης ψάχνουν τρύπα να κρυφτούν…

Τρεις από αυτούς, πλούσιοι και αλαζόνες, εξορμούν για το ετήσιο κυνήγι τους στην έρημο, ωστόσο αυτή τη φορά το μενού φαίνεται να περιλαμβάνει και μια σέξι νεαρή ξανθιά (Ματίλντα Λουτζ). Οταν θα την εκμεταλλευθούν σεξουαλικά και θα τη χτυπήσουν, εκείνη παίρνει κυριολεκτικά το όπλο της και μετατρέπεται σε φονική εκδικήτρια που τους καταδιώκει.

Εμπνευσμένη από τα b-movies, σύγχρονα και παλαιότερα, η δημιουργός του φιλμ κατασκευάζει μια περιπέτεια όπου η καθαρή δράση συνδυάζεται με το παράλογο και τους ήρωες κόμικς· τελικός στόχος είναι ο συμβολισμός της σύγχρονης γυναίκας που παίρνει την κατάσταση στα χέρια της. Το σπλάτερ φτάνει σε επίπεδα που χρειάζεται γερό στομάχι, ενώ η γενικότερη ποπ αισθητική δημιουργεί ένα πολύχρωμο, εντυπωσιακό αποτέλεσμα.

Παράλληλα, η φωτογραφία με τα κάδρα της απέραντης ερήμου δίνει άρωμα γουέστερν, με τη διαφορά πως εδώ οι γυναίκες δεν μένουν να φυλάνε την άμαξα.

Φυσικά, όλα αυτά περιέχουν δεκάδες υπερβολές και μικρές αδυναμίες, τα πάντα όμως ισοπεδώνονται μπροστά στη διασκεδαστική εξτραβαγκάνζα που θα εκτιμήσει ο απενοχοποιημένος θεατής. Ιδιαίτερα όταν αυτό γίνεται με χιούμορ και δίχως υστερίες-προκαταλήψεις από τη μεριά της δημιουργού.

Η καταγωγή των Σάμι **½

Σκηνοθεσία: Αμάντα Κέρνελ

Ερμηνείες: Λένε Σεσίλια Σπάροκ,

Μαζ-Ντόρις Ρίμπι

Στην πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, η νεαρή σκηνοθέτις Αμάντα Κέρνελ περιγράφει με θαυμαστή ισορροπία ένα ζήτημα ιστορικής και πολιτισμικής ταυτότητας της πατρίδας της. Στη Σουηδία της δεκαετίας του 1930, η λαπωνική φυλή των Σάμι ζει απομονωμένη στις παρυφές της «πολιτισμένης» κοινωνίας των λευκών. Μια 14χρονη κοπέλα, ωστόσο, η Ελε Μάργια, ονειρεύεται μια διαφορετική ζωή και θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να την κατακτήσει. Αντίπαλός της η καχυποψία των δικών της ανθρώπων, αλλά και ο απροκάλυπτος ρατσισμός της άλλης πλευράς.

Πράττοντας ανάλογα και παρά κάποιους αχρείαστους πλατειασμούς, η Κέρνελ χωρίζει την ταινία της σε δύο θεματικούς άξονες.

Ο πρώτος έχει φυσικά να κάνει με το ψυχογράφημα ενός νέου ανθρώπου που αποφασίζει να κόψει κάθε δεσμό με την καταγωγή και την παράδοση των προγόνων του προκειμένου να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του. Το πραγματικά θετικό εδώ είναι πως δεν διακρίνεται «σωστό» και «λάθος»· η πρωταγωνίστρια επιλέγει να φύγει και κάποιοι άλλοι να μείνουν πίσω – αμφότεροι αξίζουν τον σεβασμό.

Το δεύτερο (ιστορικό) θέμα της ταινίας αφορά τη σκοτεινή πτυχή στην ιστορία της χώρας. Οπως συνέβη σε πολλά σημεία της Ευρώπης, τα οποία εκείνη την εποχή ετοιμάζονταν να αγκαλιάσουν ρατσιστικά, ολοκληρωτικά καθεστώτα, έτσι και πολλοί Σουηδοί συμπεριφέρθηκαν απάνθρωπα στις μειονότητες. Στην ταινία, εικονίζονται αρκετά χαρακτηριστικά παραδείγματα μιας ιστορίας σε μεγάλο βαθμό άγνωστης, τουλάχιστον στα μέρη μας.

Θάρρος ή αλήθεια *

Σκηνοθεσία: Τζεφ Γουάντλοου

Ερμηνείες: Λούσι Χέιλ, Τάιλερ Πόζεϊ, Βάιολετ Μπιν

Το παιχνίδι του σατανά

Μια ομάδα λυκειόπαιδων φεύγει για το περίφημο ξεσάλωμα του spring break στο Μεξικό. Εκεί, μεταξύ ποτού, φλερτ και χορού οι νεαροί θα ξεκινήσουν και μια παρτίδα του κλασικού παιχνιδιού «θάρρος ή αλήθεια». Σύντομα, ωστόσο, θα αποδειχθεί πως το παιχνίδι είναι «στημένο» και μάλιστα από μια σατανική ύπαρξη, η οποία σκοπεύει να τους εξολοθρεύσει όλους, υποχρεώνοντάς τους να συνεχίσουν να παίζουν και μετά την επιστροφή τους σπίτι. Παρά την αρκετά υποσχόμενη εναρκτήρια σκηνή, στη συνέχεια όλα τα κλισέ της εφηβικής ταινίας τρόμου επιβεβαιώνονται ευλαβικά, με το αποτέλεσμα να αφήνει σύντομα το (όποιο) χιούμορ του, για τις συνηθισμένες ανέμπνευστες ατάκες και σεκάνς. Μοναδικό πραγματικά σύγχρονο στοιχείο τα πανταχού παρόντα σόσιαλ μίντια, που μας επιβεβαιώνουν ότι βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα.

ΑΝΟΝ **

Σκηνοθεσία: Αντριου Νίκολ

Ερμηνείες: Κλάιβ Οουεν, Αμάντα Σέιφριντ, Κολμ Φεόρε

Ψηφιακά ενισχυμένο κυνηγητό

Σε αυτό το μελλοντολογικό θρίλερ παραγωγής Netflix, ο Αντριου Νίκολ («The Truman Show») επιχειρεί να περιγράψει την αστική δυστοπία όπου οι πάντες παρακολουθούνται μέσω της εικόνας που λαμβάνει το ίδιο το οπτικό τους νεύρο. Ενας ντετέκτιβ της αστυνομίας (Κλάιβ Οουεν) έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά φόνων, οι οποίοι τον οδηγούν στα ίχνη μιας μυστηριώδους, δίχως ψηφιακό αποτύπωμα, γυναίκας (Αμάντα Σέιφριντ). Η ιστορία αντλεί ολοφάνερα υλικό από τις σύγχρονες υποθέσεις παρακολούθησης/διαρροής προσωπικών δεδομένων, ενώ εμπνέεται και από κλασικά πρότυπα όπως το «Blade Runner». Παρ’ όλα αυτά, το νεονουάρ του Νίκολ είναι υπερβολικά στυλιζαρισμένο, παραγεμισμένο με ψηφιακά γκάτζετ, τα οποία όμως αποτυγχάνουν να κρύψουν το επαναλαμβανόμενο και το προβλέψιμο της υπόθεσης.

Ο κύριος και η κυρία Αντελμάν **½

Σκηνοθεσία: Νικολά Μπεντός

Ερμηνείες:  Ντοριά Τιλιέρ, Νικολά Μπεντός, Πιερ Αρντιτί

45 χρόνια κοινής ζωής

Το «Ρέκβιεμ» του Μότσαρτ ηχεί στις πρώτες σκηνές της ταινίας, ειδοποιώντας μας για τον θάνατο κάποιου σπουδαίου. Πράγματι πρόκειται για τον διάσημο συγγραφέα Βικτόρ Αντελμάν, την ιστορία του οποίου αναλαμβάνει να μας διηγηθεί στο εξής η γυναίκα του, Σάρα. Για την ακρίβεια, την ιστορία της κοινής, επί 45 χρόνια, ζωής τους, μιας φανταστικής βιογραφίας, με πρωταγωνιστές τις πιο κοινές και καθημερινές αλήθειες που ορίζουν τον βίο ενός ζευγαριού. Η ιστορία ξεκινά το 1971, όταν οι δυο τους γνωρίζονται μέσα στην έντονα πολιτικοποιημένη ατμόσφαιρα της εποχής. Στην πορεία παρακολουθούμε μια σχέση που θα περάσει σχεδόν τα πάντα, δραματικά και αστεία, προκειμένου να οδηγηθούμε στο αναπάντεχο –αλλά επιβεβαιωτικό– φινάλε. Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον Νικολά Μπεντός, ο οποίος πετυχαίνει μια αρκετά καλά ζυγισμένη, διπλή βιογραφία.

Εμείς…

Τα εισπρακτικά ρεκόρ παγκοσμίως σπάνε αυτές τις μέρες οι νέοι «Εκδικητές» της Marvel. Εντυπωσιακό ήταν όμως το άνοιγμα της ταινίας και στη χώρα μας, με 150.496 εισιτήρια να συγκεντρώνονται μόνο στις πρώτες τέσσερις ημέρες προβολών. Το συγκεκριμένο αποτελεί το καλύτερο «άνοιγμα» της τελευταίας δεκαετίας στην Ελλάδα, πίσω μόνο από το «Spectre», ενώ συγκεκριμένα για τον μήνα Απρίλιο πρόκειται για την υψηλότερη επίδοση όλων των εποχών.

… και οι άλλοι

Ευχαριστημένοι φαίνεται πως έμειναν οι παραγωγοί του HBO με τις μέχρι τώρα τηλεθεάσεις του δεύτερου κύκλου του «Westworld», αφού όπως ανακοινώθηκε, η (πανάκριβη) σειρά ανανεώνεται ήδη και για τρίτη σεζόν. «Από την εμπνευσμένη αφήγηση μέχρι την εκπληκτική εικονοποιία, περιμένουμε ενθουσιασμένοι το επόμενο κεφάλαιο», ήταν συγκεκριμένα η διατύπωση των υπευθύνων και όλα δείχνουν πως το… πάρκο θα παραμείνει για πολύ ακόμα ανοιχτό.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή