Γιώργος Κούκος: Φωτογράφος, ταξιδιώτης με αυτοκινούμενο

Γιώργος Κούκος: Φωτογράφος, ταξιδιώτης με αυτοκινούμενο

5' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Mε ένα «Φιατάκι σαν μπρελόκ» έκανε πριν από σχεδόν 50 χρόνια το πρώτο του road trip από την Αθήνα έως το Τορίνο, όπου σπούδαζε μηχανολογία. Από τότε έχει ταξιδέψει οδικώς, με αυτοκίνητο, μοτοσικλέτα και αυτοκινούμενο, σε περισσότερες από 40 χώρες. Η συνάντησή μας έγινε στο στούντιο φωτογραφίας που έχει και απέξω ήταν παρκαρισμένο το τροχόσπιτο με το οποίο στον ελεύθερο χρόνο του γυρίζει τον κόσμο. «Για άλλους το ταξίδι ξεκινάει όταν φτάνουν. Για μένα όταν ανάβω τη μηχανή», λέει και μας μιλάει για τα πλεονεκτήματα που έχουν τα οδικά ταξίδια.

Τι θυμάστε από το πρώτο εκείνο road trip;

Ήταν 1969 όταν έφυγα για σπουδές στην Ιταλία. Με έναν φίλο που ήδη ήταν φοιτητής εκεί μπήκαμε σε ένα παλιό Φιατάκι σαν μπρελόκ, διασχίσαμε Σκόπια, Κόσοβο, Μαυροβούνιο, βγήκαμε στην Αδριατική και τέσσερις ημέρες μετά φτάσαμε στο Τορίνο. Στη διαδρομή διανυκτερεύαμε σε ενοικιαζόμενα δωμάτια – ένα βράδυ στριμωχτήκαμε στο αυτοκίνητο. Σε εκείνο το ταξίδι κόλλησα το μικρόβιο. Όποιο Σαββατοκύριακο δεν είχαμε μαθήματα, μοιραζόμασταν τη βενζίνη και ανακαλύπταμε τις γειτονικές χώρες. Τα καλοκαίρια έρχονταν φίλοι Ιταλοί και γυρίζαμε την Ελλάδα με αυτοκίνητο. Από τότε έχω ταξιδέψει οδικώς σε 40 χώρες – σε κάποιες με μοτοσικλέτα, στις περισσότερες με αυτοκίνητο και αυτοκινούμενο.

Σε ποια χώρα ζήσατε το πιο περιπετειώδες ταξίδι;

Στο Μαρόκο, ταξιδεύοντας επί 40 ημέρες με μοτοσικλέτα με τη σύζυγό μου. Περάσαμε με καράβι από την Ελλάδα στην Ανκόνα και με μοτοσικλέτα διασχίσαμε Ιταλία, Ισπανία, φτάσαμε έως το Γιβραλτάρ, κι από εκεί περάσαμε απέναντι.  Ήταν ένα ταξίδι στο άγνωστο, χωρίς ίντερνετ ή κινητά τηλέφωνα, το οποίο με δίδαξε να ταξιδεύω χωρίς να παίρνω τόσο σοβαρά τις συμβουλές από φίλους. Φτάσαμε με μια λίστα από απαγορεύσεις και προειδοποιήσεις για τους κινδύνους που καραδοκούσαν και ήμασταν συνεχώς πολύ επιφυλακτικοί. Ώσπου είπα στη γυναίκα μου: Δεν πάει άλλο. Ή θα αφεθούμε, και ας μας πιάσουν και λίγο… «Αμερικανάκια», ή θα μείνουμε μαγκωμένοι και θα είναι σαν να μην ήρθαμε ποτέ. Μόλις «ξεκλειδωθήκαμε», φτιάχτηκαν οι καλύτερες αναμνήσεις. Μία από αυτές –η πιο αστεία– ήταν όταν ένας ευγενέστατος ηλικιωμένος μάς προέτρεψε να μπούμε σε έναν παιδικό σταθμό για να βγάλουμε φωτογραφίες και μετά μας κλείδωσε μέσα και είπε ότι πρέπει να πληρώσουμε για να βγούμε… Από εκείνο το ταξίδι δεν θα ξεχάσω ποτέ τις μυρωδιές. Οδηγούσα και μας πλημμύριζαν αρώματα εξωτικών λουλουδιών, κι ας μην υπήρχε γύρω μας ούτε ένα. Το αντίθετο από αυτό που μου συνέβη στην Ολλανδία, όταν βρέθηκα μπροστά σε χαλιά από πανέμορφες τουλίπες που δεν μύριζαν τίποτα.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο κέρδος από ένα μεγάλο ταξίδι με αυτοκίνητο;

Το ταξίδι με το αυτοκίνητο ξεκινάει από τη στιγμή που φεύγεις από το σπίτι σου, ενώ με αεροπλάνο όταν φτάνεις στον προορισμό σου. Επιπλέον, πρέπει να τα έχεις όλα οργανωμένα, να μην παρεκκλίνεις από το πρόγραμμά σου, και έτσι χάνεται μεγάλο μέρος της ανεμελιάς, του αυθορμητισμού και της ελευθερίας που προσφέρει το ταξίδι. Το ποσοστό της ανεξαρτησίας σου μεγιστοποιείται αν επενδύσεις σε ένα αυτοκινούμενο – ειδικά αν έχεις παιδιά, έχεις λύσει το πρόβλημά σου. Φτιάχνεις το δικό σου «πεντάστερο», προσαρμόζοντας τα πάντα στα μέτρα σου. Παρκάρεις στα ωραιότερα σημεία, σε λίμνες, δάση, πάρκα, παραλίες. Αν βαρεθείς, φεύγεις για αλλού. Θέλεις να φας έξω, πηγαίνεις. Θέλεις να αγοράσεις ντόπια υλικά και να μαγειρέψεις με θέα μια λίμνη στην Ιταλία πίνοντας κρασί; Κι αυτό γίνεται. Όλα χωρίς άγχος και φθηνότερα. Πριν από λίγους μήνες, γυρίσαμε τα Βαλκάνια, γράψαμε 4.000 χλμ. και το κόστος του ταξιδιού –χωρίς το φαγητό– έφτασε περίπου τα 500 ευρώ  (οδηγώντας σε περιφερειακούς δρόμους με χαμηλή ταχύτητα, αποφεύγοντας τα διόδια και με την τιμή του πετρελαίου στα Βαλκάνια να είναι χαμηλή). Βέβαια, υπάρχει και το fly and drive, για εκείνους που προτιμούν να ταξιδέψουν αεροπορικώς σε μια πόλη και από εκεί να νοικιάσουν ένα αμάξι.

Η Ελλάδα είναι ελκυστικός προορισμός για οδικά ταξίδια;

Στα εξειδικευμένα φόρουμ ταξιδευτών με αυτοκινούμενα, οι χώρες για τις οποίες οι ξένοι –συνήθως Βορειοευρωπαίοι– ζητάνε συνεχώς πληροφορίες είναι η Ελλάδα και η Τουρκία. Ο λόγος είναι κυρίως οι φιλόξενοι κάτοικοι. Όταν ταξιδεύεις οδικώς, έχεις ανάγκη από ανοιχτούς και φιλικούς ανθρώπους, που είναι πρόθυμοι να μοιραστούν πληροφορίες και να σε βοηθήσουν. Βέβαια, η Ελλάδα είναι ακόμα πιο ψηλά στις προτιμήσεις τους, γιατί έχει φοβερά τοπία. Οδηγείς και η φύση εναλλάσσεται διαρκώς, δεν βαριέσαι ποτέ. Όσοι δεν έχουν ξανάρθει και ρωτάνε πού να πάνε, η απάντηση είναι: «Βγαίνεις από το φεριμπότ στην Ηγουμενίτσα, στρίβεις δεξιά και καθάρισες. Όπου κι αν πας, δεν θα μετανιώσεις». Ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο χωριό, σε μέρη όπου δεν μιλάνε αγγλικά, θα βρει δωμάτιο να κοιμηθεί και να φάει καλά.

Υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές για ταξίδι με αυτοκινούμενο; Το οδικό μας δίκτυο αποτελεί μειονέκτημα;

Φυσικά θα μπορούσε να βελτιωθεί, αλλά δεν είναι αυτό το μεγάλο πρόβλημα. Και αυτοκινητόδρομους έχουμε για όποιον θέλει να κινηθεί γρήγορα, και αξιοπρεπείς επαρχιακούς δρόμους. Αυτό που λείπει –όχι μόνο από τη χώρα μας, αλλά από ολόκληρη τη νοτιοανατολική Ευρώπη– είναι οι χώροι ανεφοδιασμού με νερό και εναπόθεσης λυμάτων, με αποτέλεσμα πολλοί να αδειάζουν τα λύματά τους στα χωράφια. Οι δήμοι θα μπορούσαν να κερδίζουν από την ύπαρξη τέτοιων χώρων. Μειονέκτημα είναι τα ακριβά διόδια. Για να πας στη Θεσσαλονίκη με αυτοκινούμενο, τα διόδια κοστίζουν 77 ευρώ. Εμείς πάμε από δρόμους δύσβατους, οδηγώντας με χαμηλότερη ταχύτητα, 60-70 χλμ., και φτάνουμε τρεις ώρες αργότερα, αλλά γνωρίζουμε πανέμορφα μέρη, όπως ο Μπράλος στη Φθιώτιδα. Γενικά η Ελλάδα είναι από τους ωραιότερους προορισμούς για αυτοκινούμενα.

Κάτι που κάνουν άλλοι ταξιδιώτες και σας ενοχλεί;

Με ενοχλούν πολύ αυτοί που πηγαίνουν στις παραλίες και βγάζουν γεννήτριες, τηλεοράσεις, κλιματισμό, καρέκλες, καναπέδες και στήνουν ένα σπιτάκι στη φύση. Έχω μια αντιπάθεια προς αυτούς που θέλουν να μεταφέρουν όλες τις ανέσεις της καθημερινότητάς τους στις διακοπές. Και δυστυχώς υπάρχει μια στροφή προς αυτού του είδους την οικονομική πολυτέλεια. Όταν συνδυάζεται με έλλειψη παιδείας, είναι ανυπόφορη.

Τα υπερ-εξοπλισμένα αυτοκινούμενα είναι χαρακτηριστικό των Ελλήνων;

Όχι τόσο. Οι Έλληνες τα έχουν μόνο για τις διακοπές. Οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί συνταξιούχοι είναι περιοδεύοντες τουρίστες διαρκείας. Φεύγουν από τη χώρα τους για μεγάλα διαστήματα και κατεβαίνουν στη Νότια Ισπανία, στο Μαρόκο και στην Ελλάδα για έξι μήνες. Αυτοί χρειάζονται τις ανέσεις και τους δικαιολογείς έως έναν βαθμό.

Μια ιδιορρυθμία που έχετε στον δρόμο;

Ταξιδεύω χωρίς μουσική. Προτιμώ να σκέφτομαι, να συζητάω. Επίσης είμαι από αυτούς που ταξιδεύουν χωρίς GPS – θεωρώ ότι κάνει κακό. Αναγκάζομαι πριν ξεκινήσω να ανοίξω τον χάρτη και να μελετήσω τη χώρα όπου θα ταξιδέψω. Έχω αναπτύξει έτσι μια δυνατότητα προσανατολισμού.

Σε έναν πρωτάρη τι οδηγίες θα δίνατε;

Πρώτα από όλα, να μη φοβάται, οποιαδήποτε αναποδιά μπορεί να αποδειχθεί εμπειρία ζωής. Όσοι έμειναν καθηλωμένοι κάπου εξαιτίας μιας ζημιάς απέκτησαν μοναδικές εμπειρίες. Δεύτερον, να μην είναι προκλητικός. Το ακριβό αμάξι, το ακριβό ντύσιμο μπορεί να προκαλέσουν κλοπές. Όταν κυκλοφορείς λιτά, δεν κινδυνεύεις. Να κάνει μια ασφάλεια υγείας, να έχει υποστήριξη από οδική βοήθεια. Να ξεκινάει νωρίς και να φτάνει στον προορισμό του μεσημέρι. Καλή επιλογή για πρωτάρηδες είναι τα Βαλκάνια. Είναι οικονομικά, έχουν φυσικές ομορφιές και υπέροχα θερμά λουτρά. Ένας στην παρέα πρέπει να έχει το πνεύμα του ταξιδευτή, να είναι επικοινωνιακός, να χαμογελάει, να είναι ευρηματικός. Ακόμη γελάω όταν σκέφτομαι εκείνο το ταξίδι στα Σκόπια, όπου μιμήθηκα την ατμομηχανή, προσπαθώντας να εξηγήσω σε μια παρέα παιδιών ότι ψάχνω τον σταθμό του τρένου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή