Ανεξάρτητοι βουλευτές, Ποτάμι, αλλά και ΑΝΕΛ είναι οι δεξαμενές στις οποίες προσβλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ για αναζήτηση πρόθυμων να στηρίξουν την κυβέρνηση βουλευτών, σε περίπτωση που προκύψει κυβερνητική κρίση από ενδεχόμενη απόφαση του Πάνου Καμμένου να άρει την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση. Η επίσημη κυβερνητική θέση και η σταθερή απάντηση του Μαξίμου κάθε φορά που τίθεται το ερώτημα ενδεχόμενης ρήξης του κυβερνητικού συνασπισμού, είναι ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Ωστόσο, εικόνες όπως αυτή της σύγκρουσης, στις αρχές της εβδομάδας, των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Ελένης Αυλωνίτου και των ΑΝΕΛ Δημήτρη Καμμένου, δείχνουν ότι οι σχέσεις ανάμεσα σε πολλούς βουλευτές των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης δεν είναι οι καλύτερες δυνατές και ότι η πιθανότητα σύγκρουσης διαρκώς υποβόσκει. Πολύ περισσότερο, δε, όταν η συζήτηση απομακρύνεται από τα θέματα του μνημονίου, η υλοποίηση του οποίου λειτούργησε ως συγκολλητική ουσία, και μετακινείται σε ζητήματα καθημερινότητας ή σε τομείς όπως αυτοί της εκπαίδευσης, της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας, που οι αφετηριακές θέσεις των δύο κομμάτων απέχουν παρασάγγας.
Η πιθανότητα ρήξης των δύο εταίρων αναδείχθηκε το τελευταίο διάστημα με επίκεντρο τα εθνικά θέματα, την προάσπιση των οποίων προτάσσουν παγίως ως ατζέντα τους οι ΑΝΕΛ. Η προοπτική μιας συμφωνίας στο ονοματολογικό της ΠΓΔΜ με σύνθετη ονομασία, που θα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία», ανέδειξε την προοπτική διαφοροποίησης του μικρού κυβερνητικού εταίρου.
Στην Κουμουνδούρου
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, δεν είναι λίγες και οι φωνές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ που κάνουν λόγο για ημερομηνία λήξης στη συμπόρευση με τους ΑΝΕΛ. Πέραν του Νίκου Φίλη, που έχει θέσει το θέμα μεγαλοφώνως, και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης θεωρούν ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να ολοκληρωθεί η πορεία του κυβερνητικού σχήματος και να γίνουν, ενόψει και των επόμενων εκλογών, ανοίγματα με προοδευτικό πρόσημο. Οσοι υποστηρίζουν αυτή τη θέση, εκτιμούν ότι η λήξη του μνημονίου και η επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα –όπως το Μαξίμου υποστηρίζει– αυτομάτως εξαλείφουν τους λόγους που επέβαλαν τη συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ. Δεν είναι λίγα τα στελέχη της Κουμουνδούρου που θεωρούν ότι από ένα σημείο και μετά, αυτή η συνύπαρξη λειτουργεί αρνητικά, στερεί από τον ΣΥΡΙΖΑ επιχειρηματολογία με την οποία διεκδικεί το προοδευτικό ακροατήριο και τον μεσαίο χώρο, εξελίσσεται σε βαρίδι.
Ανεξαρτήτως, πάντως, των αιτιών που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια κυβερνητική κρίση, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει «χαρτογράφηση» των βουλευτών στους οποίους θα μπορούσε να αναζητηθεί στήριξη, προκειμένου να συνεχιστεί ο βίος της κυβέρνησης. Και, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο, η πρώτη δεξαμενή στην οποία στρέφεται το ενδιαφέρον είναι η κοινοβουλευτική ομάδα των ΑΝΕΛ. Από τους βουλευτές του μικρού εταίρου θεωρείται ότι, εάν ο κ. Πάνος Καμμένος αποφάσιζε να άρει την στήριξή του προς την κυβέρνηση, θα μπορούσαν να διαφοροποιηθούν να να συνεχίσουν να στηρίζουν, ενδεχομένως με την προοπτική ένταξής τους στον ΣΥΡΙΖΑ μελλοντικά, οι Ελενα Κουντουρά και Θανάσης Παπαχριστόπουλος. Από την Κουμουνδούρου πιστεύουν ότι πολύ κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται και ο εξωκοινοβουλευτικός υπουργός των ΑΝΕΛ Τέρενς Κουίκ.
Από το Ποτάμι θετικά διακείμενοι προς τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούνται οι Σπύρος Δανέλλης, που υπήρξε στο παρελθόν βουλευτής του Συνασπισμού και ο Σπύρος Λυκούδης, προερχόμενος και αυτός από την παράταξη. Στην περίπτωση της Ενωσης Κεντρώων θεωρείται ότι η υποστήριξη που έλαβε η κυβέρνηση από την κ. Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου δεν θα έχει συνέχεια με κάποιον άλλο βουλευτή.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η δεξαμενή των ανεξάρτητων βουλευτών. Εκεί, σύμφωνα με την ανάλυση που έχει γίνει από την Κουμουνδούρου, πιθανή στήριξη σε παράταση του κυβερνητικού βίου μπορεί να προκύψει όχι διότι κάποιος από τους βουλευτές επιθυμεί να ενισχύσει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διότι ορισμένοι, μη έχοντας εξασφαλίσει κομματική στέγη για τις επόμενες εκλογές, κινούνται με μοναδικό κριτήριο την εξάντληση της τετραετίας από την παρούσα Βουλή, προκειμένου να παραταθεί και ο δικός τους κοινοβουλευτικός βίος. Στην κατηγορία αυτή θεωρείται ότι ανήκουν δύο – τρεις βουλευτές, που εκτιμάται ότι θα έδιναν αν όχι στήριξη, τουλάχιστον ψήφο ανοχής στην κυβέρνηση.