Τα Σάββατα η πόλη ξυπνάει άλλη, σαν να επιστρέφουν οι ζωτικοί χυμοί στις αρτηρίες της. Δεν έχει την καθημερινή κίνηση, δεν έχει όμως και τον εκνευρισμό, την τοξικότητα της καθημερινότητας, είναι πιο φιλική, γλυκεία. Μια βόλτα, για δουλειές ή για τη βόλτα, και το νιώθεις, η πόλη είναι σχεδόν ωραία, γεμάτη τραπέζια και απλωμένα πόδια στις ανοιξιάτικες λιακάδες. Να, για παράδειγμα η Ρόμβης, πάντα γεμάτο και χαρούμενο το στενό, έχει μαγαζιά και κόσμο. Ψάχνουμε κάτι να βρούμε να τσιμπήσουμε. Νέα άφιξη: Smak, πεϊνιρλί «με ζυμάρι αργής ωρίμασης», γράφει ο αναρτημένος στον δρόμο κατάλογος. Καθόμαστε. Μια σταλιά μαγαζί, κανονικό streetfoodάδικο, ένα τραπέζι μεγάλο μέσα, δύο τρία μικρά έξω, η λογική είναι τρως στα γρήγορα επιτόπου ή το παίρνεις για τον δρόμο. Self service, παραγγέλνουμε στον πάγκο. Πέντε γεύσεις όλες κι όλες, ωραίος οιωνός, δύο κρεάτινες (μία με κιμά, μία με σουτζούκι) και τρεις veggie. Παίρνουμε την κιμαδένια και μία veggie, με μοτσαρέλα και κεφαλοτύρι. Την τελευταία, όπως την προτείνουν, αρτυμένη στο τέλος με λεμόνι και ξερή ρίγανη.
Η ετυμηγορία; Ενθουσιαστήκαμε! Τι ωραίο, λιτό και καθαρό street food! Ούτε λιπαρό ούτε μπουχτιστικό, καθ’ όλα χορταστικό και νόστιμο. Τα υλικά απλά, με γούστο ταιριασμένα. Ο κιμάς, ελαφρώς πικάντικος, τόσο όσο, ζουμερός, αλλά όχι σαλτσάτος. Έχει επίσης λίγο τσαλαφούτι που δροσίζει το όλον. Το καλύτερό μου; Το τυρένιο, με μοτσαρέλα και κεφαλοτύρι: το λεμόνι το ελαφραίνει, η ρίγανη του δίνει μια αρωματική τσαχπινιά, και τα δύο μαζί το απογειώνουν.
Και δυο λόγια για το ζυμάρι: είναι λεπτό, όχι ψωμένιο, πιο λεπτό, δεν θυμίζει τα πεϊνιρλί του συρμού, περισσότερο θυμίζει ιταλική πίτσα. Είναι μαστιχωτό, όσο πρέπει τραγανό, όσο πρέπει μαλακό. Και εξαιρετικά νόστιμο, κάτι που προφανώς έχει να κάνει με το γεγονός ότι ωριμάζει για τουλάχιστον 24 ώρες, όπως και τα ζυμάρια για τις καλές ιταλικές πίτσες. Το ζυμάρι απλώνεται, γεμίζεται και ψήνεται άμα τη παραγγελία σε πολύ καυτό ειδικό φούρνο με πέτρα.
Φύγαμε χορτάτοι και ευχαριστημένοι, έχοντας πληρώσει 6,5 €, και με την ευχή στα χείλη να είχαμε κι άλλα τόσο ωραία και εξειδικευμένα μαγαζιά με φαγητά του… δρόμου, αλλά καθόλου του δρόμου, με καθαρές γεύσεις. Fast slow food.
Ο κατάλογος έχει επίσης δύο γλυκά πεϊνιρλί, με ανθότυρο, μέλι και κομμάτια από γλυκό πορτοκάλι και ένα με κρέμα πατισερί, σοκολάτα ή μαρμελάδα. Ωραίες προτάσεις, θα επανέλθουμε. ■