Ο Αλέξανδρος Ιόλας (1908-1987) ήταν ένας από τους πιο επιδραστικούς εμπόρους τέχνης διεθνώς κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα. Στο απόγειο της δράσης του είχε γκαλερί στο Μανχάταν, στο Παρίσι, στην Γενεύη, στο Μιλάνο, την Αθήνα και στη Μαδρίτη. Χάρις στο δικό του ένστικτο, πολλοί καλλιτέχνες ξεκίνησαν την καριέρα τους. Ο Αντι Γουόρχολ λ.χ. έκανε την παρθενική του εμφάνιση στην αίθουσα τέχνης του στη Νέα Υόρκη. Ιερά τέρατα της Ευρώπης όπως ο Ερνστ και ο Μαγκρίτ καθιερώθηκαν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και αντιστοίχως Αμερικανοί διέπρεψαν στη Γηραιά Ηπειρο. Κοντά του μαθήτευσαν και Ελληνες εικαστικοί από τον Taki ώς τον Φασιανό, τον Παύλο, τον Λαζόγκα, τον Τσόκλη.
Τι απέμεινε από τον μυθιστορηματικό του βίο; Η εχθρότητα που του έδειξε η Ελλάδα, πριν και μετά τον θάνατό του: Ο αυριανισμός τον εξόντωσε ψυχικά προτού φύγει από τη ζωή, καθώς τον κατηγόρησαν ως και για αρχαιοκαπηλία, ενώ είχε επαναπατρίσει δεκάδες αρχαία αντικείμενα με νόμιμη άδεια συλλέκτη. Και η αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας κατέστρεψε το τελευταίο του χνάρι, το σπίτι του στην Αγία Παρασκευή. Σήμερα στέκει σαν κουφάρι, αφού το λεηλάτησαν κλέφτες, ζητιάνοι, τοξικομανείς.
Το σπίτι του Αλέξανδρου Ιόλα στην Αγία Παρασκευή, λεηλατημένο και βανδαλισμένο στην παρούσα κατάσταση.
Σε αυτήν την ιδιαίτερη κατοικία είναι αφιερωμένο το ντοκιμαντέρ δύο νέων ανθρώπων με τίτλο «Βίλα Ιόλα – ταξίδι στον Χώρο και στον Χρόνο», το οποίο είχε προβληθεί τον Δεκέμβριο στην Ταινιοθήκη και πριν από μερικές ημέρες παρουσιάστηκε και στο Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς στο πλαίσιο του Architecture, Design Film Festival. O Μανώλης Οικονόμου, αρχιτέκτων και πολιτισμιολόγος, και ο Θάνος Αγγέλης, σκηνοθέτης και κινηματογραφικός παραγωγός γνωρίστηκαν μέσα από το ενδιαφέρον τους για την κατοικία του Ιόλα. Είναι οι μόνοι που πραγματοποίησαν εξαντλητική έρευνα χάρις στην οποίαν καταρρίπτονται πολλοί μύθοι τόσο για το ίδιο το σπίτι όσο και για τον συλλέκτη. Μαθαίνουμε για παράδειγμα ότι ο Πικιώνης δεν είχε ποτέ ανακατευθεί τα αρχιτεκτονικά σχέδια, παρά μόνον με το πλακόστρωτο ή ότι το οικόπεδο δεν αγοράστηκε το 1965 αλλά πολύ πιο πριν, όταν το αθηναϊκό αυτό προάστιο ήταν σχεδόν εξοχή.
Στην ταινία που διαρκεί μία ώρα (σε διεύθυνση φωτογραφίας Αλέξανδρου Καραΐσκου και μουσική Γιάννη Κονσολάκη), εμφανίζονται για πρώτη φορά και η ανιψιά του εμπόρου τέχνης και συλλέκτη, Λένα Κουτσούδη – Ιόλα καθώς και ο σύζυγός της Γκυ Νατάν, που μιλούν τόσο για το οικοδόμημα με τις πολλές επεκτάσεις όσο και για την ιστορία του Ιόλα. Πρόκειται για μια αξιέπαινη προσπάθεια για την αποκατάσταση της αλήθειας, που καταγράφει την πορεία του ανθρώπου που ξεκίνησε από την Αλεξάνδρεια και κατέκτησε τον κόσμο, πεθαίνοντας ταπεινωμένος στην Ελλάδα.