Κάθε φορά που έρχονται στη δημόσια κουβέντα ζητήματα γύρω από τη σεξουαλικότητα και τις ανθρώπινες σχέσεις που στηρίζονται σε αυτό το θαυμάσιο ένστικτο της ζωής, όπως θα έλεγε ο Φρόιντ, η κοινωνία μας υποφέρει από τις παβλοφικές αντιδράσεις πίσω από τις οποίες περιχαρακώνεται η πολιτική αντιπαράθεση. Είναι εντυπωσιακή η έλλειψη θάρρους πολλών και πολύ γνωστών ανθρώπων. Αν οι ομοφυλόφιλοι πολιτικοί μιλούσαν ελεύθερα για όσα συμβαίνουν στον δικό τους υποθάλαμο, αν μοιράζονταν τις εμπειρίες τους, η κοινωνία θα άκουγε και θα μόρφωνε άποψη με ηρεμία και σοφία.
Να ξεκαθαρίσω την άποψή μου: όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι μεταξύ τους όταν πρόκειται να κριθούν για την καλοσύνη τους. Είναι επομένως εξίσου ικανοί να εμφυσήσουν σε ένα παιδί αντιλήψεις ανθρωπιστικές και προοδευτικές, ανεξαρτήτως των σεξουαλικών τους επιλογών.
Για παράδειγμα, η συζήτηση που έγινε αυτές τις μέρες με αφορμή την «αναδοχή ανηλίκου» θα είχε ωφεληθεί από τις προσωπικές εμπειρίες και επιλογές επίλεκτων μελών του Κοινοβουλίου, τα οποία όμως επέλεξαν να σιωπήσουν. Πώς, όμως, θα πάμε μπροστά αν όσοι επώνυμοι και προβεβλημένοι έχουν κάνει τις δικές τους διαφορετικές σεξουαλικές και οικογενειακές επιλογές, με υποκρισία σιωπούν;
Το άλλο, πολύ ενοχλητικό, είναι η υστερία που προκύπτει από την εμπλοκή, κάθε φορά που γίνεται μια προσπάθεια να διευρυνθεί ο στενός όσο και υποκριτικός ορίζοντας του πολιτικού κατεστημένου, ατόμων που συμπεριφέρονται απομιμούμενοι συνδικαλιστές του ευρύτερου κρατικού τομέα. Ειδικότερα, δεν νομίζω ότι ο ψυχισμός, οι συμπεριφορές και τελικώς το «συμφέρον» των πάρα πολλών ομοφυλόφιλων, γυναικών και ανδρών, ταυτίζονται με τα καμώματα του Τζέισον-Αντιγόνη. Η συζήτηση ξεστρατίζει και ένα σοβαρό κοινωνικό θέμα μετατρέπεται σε κωμειδύλλιο, για τον πολύ απλό λόγο ότι η ρύθμιση αυτή δεν αφορά αυτά τα άτομα, ενώ ποτέ κανείς κοινωνικός λειτουργός δεν θα εγκρίνει τεκνοθεσία σε παρόμοιες περιπτώσεις· και ευτυχώς! Εκτίμησα, αντιθέτως, την ηπιότητα και σοβαρότητα με την οποία η Αρχιεπισκοπή διατύπωσε τις αναμενόμενες αντιρρήσεις της, σε απόσταση από έξαλλους και εριστικούς εκκλησιαστικούς βαθμοφόρους, αποξενωμένους κατά κανόνα από το πνεύμα της πίστης.
Η συζήτηση θα ήταν ευκολότερη, αν ο Αλέξης Τσίπρας είχε βρει το θάρρος να θεσμοθετήσει το δικαίωμα του γάμου για όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως φύλου, το οποίο θα ρύθμιζε χωρίς άλλες περιπλοκές και όσα με δυσκολία κατάφερε να εγκρίνει προχθές η Βουλή. Αν ήταν σεμνός πολιτικός αντί να επιδιώκει με φτηνιάρικους πολιτικαντισμούς να υποκλέψει την ψήφο καλών ανθρώπων, θα είχε παραδεχθεί τον συντηρητισμό του.