Φτάνοντας στο σπίτι του Σακάο Σακαχάρα στο βορειοδυτικό Τόκιο, ένα παλιό, παραδοσιακό ξύλινο σπίτι, ο Νομπουμίτσι Τετζίμα, υπεύθυνος του Imagine One World Kimono Project στο Τόκιο, καλεί την Ελληνίδα φωτογράφο Ανδρονίκη Χριστοδούλου να χτυπήσει ένα ασυνήθιστο κουδούνι: ένα ξύλινο σήμαντρο με σφυρί δίπλα στην πόρτα. Ένας ηλικιωμένος κύριος ανοίγει με χαμόγελο, ντυμένος με παραδοσιακά ρούχα εργασίας, ενώ από κάτω ξεπροβάλλει ένα πολύχρωμο μεταξωτό πουκάμισο κι ένα ταιριαστό φουλάρι. Και τα δύο είναι χρωματισμένα από τον ίδιο. Πρόκειται για τον σενσέι Σακαχάρα, δηλαδή τον δάσκαλο της τεχνικής ζωγραφικής κιμονό στο χέρι Yuzen – τον άνθρωπο που δημιούργησε το ελληνικό κιμονό με σκοπό να παρουσιαστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκιο.
Έχετε απορίες ήδη; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το Imagine One World Kimono Project είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον εγχείρημα που ξεκίνησε το 2014 από τον 49χρονο σήμερα Γιοσιμάσα Τακακούρα στο Κουρούμε, μια πόλη του νησιού Κιούσου. Aφορμή το γεγονός ότι ο Γιοσιμάσα ανησυχούσε ιδιαίτερα που η παράδοση του κιμονό υποφέρει, οι Ιάπωνες το φορούν όλο και λιγότερο, ενώ οι παραδοσιακές τεχνικές κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Στόχος του να επαναφέρει το ενδιαφέρον και να το κάνει προβάλλοντας την ομορφιά του με βασικό εργαλείο τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Με ποιον τρόπο; Δημιουργώντας ένα παραδοσιακό κιμονό για καθεμιά από τις 196 χώρες που θα λάβουν μέρος, με καθένα να απεικονίζει χαρακτηριστικές εικόνες από αυτήν.
Η Καζούε Τανιγκάγουα, που έραψε το ελληνικό κιμονό, είναι από τις καλύτερες ράφτρες.
Για τον σκοπό αυτόν ο Γιοσιμάσα, αλλά και οι εθελοντές που τον πλαισίωσαν έκτοτε, έχουν εμπλέξει διπλάσιο αριθμό παραδοσιακών τεχνιτών από όλη την Ιαπωνία: έναν για κάθε κιμονό και έναν για το obi, δηλαδή τη ζώνη του. Όλοι όσοι συμμετέχουν, ανεξαρτήτως της φήμης τους, πληρώνονται το ίδιο, με σύνολο εξόδων παραγωγής για κάθε κιμονό τα 2 εκατομμύρια γιεν (15.000 ευρώ). Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν είναι ο μόνος στόχος τους. Θέλουν να κάνουν παρουσιάσεις σε όλο τον κόσμο, στο Λούβρο ή στο Smithsonian. Απώτερος στόχος να συμπεριληφθούν στη διαδικασία και νέοι, ώστε να ανανεωθεί το ενδιαφέρον και οι τεχνικές να κληροδοτηθούν στο μέλλον.
Σήμερα, η φωτογράφος του «Κ» είναι εδώ για να γνωρίσει και να φωτογραφίσει τον δημιουργό του ελληνικού κιμονό, που αν ο στόχος του Kimono Project επιτευχθεί και η παρέλαση των ομάδων γίνει όπως την ονειρεύονται, θα είναι το πρώτο στη σειρά εμφάνισης, αυτό που θα ήθελαν να είναι το πιο εντυπωσιακό. Ο Σακαχάρα δέχτηκε την πρόκληση και άρχισε τη μελέτη για την Ελλάδα. Κράτησε παραπάνω από δύο μήνες. Έκανε έρευνα στο Ίντερνετ, μίλησε με την ελληνική πρεσβεία και κράτησε ενδιαφέρουσες σημειώσεις. Αυτές δείχνει στην Ανδρονίκη. Ένα τετράδιο με σελίδες χαρτιού washi (χειροποίητο χαρτί από ρύζι) γεμάτο με σχέδια από πουλιά, φυτά, αρχαίους θεούς και την Ακρόπολη. Μια σελίδα γεμάτη με ελληνικές λέξεις: ΦΙΛΙΑ, ΜΕΛΛΟΝ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΕΙΡΗΝΗ, ΔΕΛΦΙΝΙ, ΤΕΧΝΗ, ΤΟΚΥΟ, ΕΥΗΜΕΡΙΑ, ΓΕΙΑ ΜΑΣ, ΟΝΕΙΡΟ, ΟΛΥΜΠΙΑ, ΝΟΥΣ, ΕΥΧΗ. Αυτές είναι η βάση της έμπνευσής του, λέει. Η όλη διαδικασία της έρευνας, των σκίτσων και του τελικού σχεδιασμού με χρώματα πάνω στο ύφασμα κράτησε έξι μήνες. Το κιμονό είναι πολύχρωμο, αλλά ξεχωρίζουν το μπλε και το άσπρο, η Ακρόπολη, τα περιστέρια, τα αγάλματα. Ζωγραφισμένο είναι και το εσωτερικό του, το οποίο, παρότι δεν φαίνεται, ξεπροβάλλει από τα ανοίγματα των μανικιών και του μπροστινού διπλώματος.
Ο Γιοσιμάσα Τακακούρα, εμπνευστής του Imagine One World Kimono Project.
Στο εργαστήριό του ποζάρει, με τα σχέδια και το χρωματιστό υφασμάτινο δείγμα να κρέμεται στον τοίχο, με το ύφος ενός περήφανου άντρα της παλιάς Ιαπωνίας. «Όταν τελειώνω τη φωτογράφιση, ανάβει ένα τσιγάρο», λέει η Ανδρονίκη. «Και τότε είναι σαν να αποκαλύπτεται. Τον φαντάζομαι εκεί καθισμένο, να ζωγραφίζει για ώρες μόνος του, ακούγοντας μουσική από το μικρό ραδιόφωνο δίπλα του και καπνίζοντας απανωτά τσιγάρα. Έτσι έχει περάσει πενήντα χρόνια από τη ζωή του».