«Είναι μπλε! Θα κερδίσουμε»

«Είναι μπλε! Θα κερδίσουμε»

2' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σουηδία, 1958. Εχουν περάσει οκτώ χρόνια από την πιο θλιβερή στιγμή στην ιστορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Η ήττα στο Μαρακανά από την Ουρουγουάη με 2-1, το εφιαλτικό «Μαρακανάζο», εξακολουθεί να στοιχειώνει έναν ολόκληρο λαό, ο οποίος ψάχνει απεγνωσμένα την εξιλέωση. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας, η «σελεσάο» παρουσιάζει μία ομάδα ξέχειλη από ταλέντο. Ηγέτης της ο Γκαρίντσα, οι Ντίντι και Βάβα να τον πλαισιώνουν, και ένας 18χρονος, ο Πελέ, να σαγηνεύει τα πλήθη από το πρώτο άγγιγμά του με την μπάλα.

Η Βραζιλία προελαύνει, και με τέσσερις νίκες και μία ισοπαλία φθάνει στον τελικό της Σόλνα, όπου απέναντί της θα βρεθεί η οικοδέσποινα Σουηδία. Οι γηπεδούχοι είναι μία ομάδα τόσο σκληρή όσο και ταλαντούχα. Από την περίφημη τριπλέτα των προηγούμενων ετών, των Γκρε-Νο-Λι (Γκρεν, Νόρνταλ, Λίντχολμ), έχουν μείνει τα δύο… άκρα και μάλιστα στη δύση της καριέρας τους. Ο Γκρεν, 37 ετών, και ο Λίντχολμ, 35. Οι Σουηδοί φθάνουν κι αυτοί στον τελικό με το ίδιο ρεκόρ και απειλούν τη Βραζιλία με νέο κάζο.

Στους ημιτελικούς της 24ης Ιουνίου οι Βραζιλιάνοι διαλύουν με 5-2 τη Γαλλία και οι Σουηδοί νικούν εύκολα με 3-1 τη Δυτική Γερμανία. Ο τελικός είναι προγραμματισμένος για τις 29 Ιουνίου στη Σόλνα και με τη λήξη των ημιτελικών, ένα πρόβλημα γίνεται ορατό για τις δύο ομάδες: η κίτρινη φανέλα. Σκανδιναβοί και Λατινοαμερικάνοι φορούν τα ίδια χρώματα και ένας από τους δύο πρέπει να αλλάξει. Οι Βραζιλιάνοι αιτήθηκαν στους ανθρώπους της FIFA να κρατήσουν εκείνοι τις κανονικές τους εμφανίσεις, ως φιλοξενούμενοι. Το αίτημα απορρίφθηκε και δύο ημέρες πριν από τη σέντρα του τελικού ορίστηκε κλήρωση. Οι Βραζιλιάνοι αρνήθηκαν να λάβουν μέρος, δεν έστειλαν κανέναν εκπρόσωπό τους και έμαθαν εκ των υστέρων ότι οι αντίπαλοί τους είχαν κερδίσει το κίτρινο χρώμα.

Ο χρόνος πιέζει τους ανθρώπους της «σελεσάο», οι οποίοι δεν έχουν πολλές επιλογές. Η μία λύση είναι να φορέσουν την εναλλακτική τους εμφάνιση, τη λευκή, η οποία όμως μετά τον αγώνα του 1950 κόντρα στην Ουρουγουάη θεωρείται από γρουσούζικη έως καταραμένη. Ο αρχηγός της αποστολής Πάουλο Μασάδο ντε Καρβάλιο παίρνει την κρίσιμη απόφαση. Στέλνει δύο μέλη της ομάδας στα καταστήματα με σκοπό να αγοράσουν 20 μπλε κοντομάνικα μπλουζάκια. Μέσα σε μία μέρα, ξεράβουν από την κίτρινη στολή το σήμα της ομοσπονδίας και το ράβουν στις νέες εμφανίσεις. Πλέον απομένει μόνο ένα πράγμα: το πώς θα τις παρουσιάσει στους παίκτες χωρίς να τους επηρεάσει την ψυχοσύνθεση. Οι Βραζιλιάνοι ήταν και είναι υπέρ το δέον προληπτικοί και μία νέα φανέλα μόνο ως καλό σημάδι δεν θα παρουσιαζόταν. Αλλωστε, σχεδόν όλοι τους είχαν και από ένα γούρι. Ο Ζαγκάλο είχε πάντα ένα φυλαχτό στις κάλτσες του, ο Ζιλμάρ θα έμπαινε τελευταίος στο πούλμαν πριν από τους αγώνες, ενώ και ο ίδιος ο Καρβάλιο δεν αποχωριζόταν το καφέ του τζάκετ. Οι Βραζιλιάνοι, όμως, εκτός από προληπτικοί είναι και βαθιά θρησκευόμενοι.

Ο Καρβάλιο παίρνει τις φανέλες, μπαίνει στα αποδυτήρια και τις παρουσιάζει στους παίκτες. Εκείνοι, συνοφρυωμένοι δεν φαίνονται πολύ ευχαριστημένοι με την απόφαση, μέχρι τη στιγμή που ο Καρβάλιο παίρνει μία φανέλα, την πηγαίνει στον Γκαρίντσα και του λέει: «Μανουέλ, κοίτα! Είναι μπλε! Το χρώμα της Παναγίας της Απαρεσίντα!» Αυτό ήταν. Η προστάτιδα της Βραζιλίας ήταν μαζί τους. «Ναι, είναι μπλε! Είναι το χρώμα της Παναγίας μας. Αποκλείεται να χάσουμε!» αναφώνησε ο Γκαρίντσα, κρατώντας την στον αέρα. «Μπλε φορούσαν και η Ιταλία και η Ουρουγουάη που κέρδισαν τα 4 από τα 5 προηγούμενα τρόπαια», ακούστηκε ακόμα μία φωνή. Ολα τα σύννεφα και οι δεισιδαιμονίες εξαφανίστηκαν μονομιάς από τα μυαλά των παικτών. Τίποτα δεν τους κρατούσε, πια, μακριά από το πρώτο παγκόσμιο κύπελλο της ιστορίας της χώρας, το οποίο κατέκτησαν με το επιβλητικό 5-2. Τα υπόλοιπα τέσσερα κατακτήθηκαν με την κλασική «καναρίνια»…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή