Με τεράστια δυσκολία, ομολογουμένως, αναγκάζεται κανείς να αντιμετωπίσει το νέο νομοσχέδιο για την ανάπλαση της Αθήνας, που η κυβερνητική πλειοψηφία υπερψήφισε, πέραν κάθε λογικής, ιδρύοντας μία ακόμη κρατική εταιρεία. Η νέα κρατική Α.Ε. με καρεκλοκένταυρους και με πνευματικούς ηγήτορες, τους κ. Σπίρτζη και Φλαμπουράρη, «προκύπτει», έτσι «αθόρυβα», ως μία θεσμική εκτροπή, εκμηδενίζοντας κατά κύριο τον ρόλο του Δήμου Αθηναίων αλλά και της περιφέρειας. Μέγιστη προσβολή στον Δήμο Αθηναίων και πρωτίστως στους πολίτες.
Είναι κωμικό, αλλά, σαφώς, ενδεικτικό της βαθιάς σχέσης που έχει με το απόλυτο τίποτα αυτή η κυβέρνηση. Πελαγοδρομεί τιποτολογώντας αυτοχειροκροτούμενη. Χωρίς προϋπολογισμό, χωρίς προσωπικότητες, χωρίς αντικείμενο παρά μόνο με αερολογίες και λαϊκιστικά πυροτεχνήματα που προσβάλλουν και οργίζουν όποιον επί της ουσίας ασχολείται και πονάει την Αθήνα, η νέα κυβερνητική φούσκα έτυχε διθυραμβικής υποδοχής από τα όργανα της νέας «νομενκλατούρας» στα ΜΜΕ και έγινε αντικείμενο γενικής κατακραυγής από όλους όσοι μπορούν να σκεφτούν λογικά μέσα στους θεσμικούς πυλώνες της δημοκρατίας μας.
Αλλά, δεν ανησυχώ. Θεωρώ ότι στο άμεσο μέλλον, η «ανάπλαση» της Αθήνας, με νέο αθηναιοκανονάρχη τον κ. Σπίρτζη, θα εκπέσει ως μία υποσημείωση της αθηναϊκής περιπέτειας. Είναι περισσότερο από βέβαιο, ότι αν δεν ξέρεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι, όπως όλοι όσοι υπερασπίζονται το νέο νομοθετικό τερατούργημα, θα σκοντάψουν πάνω στη δική τους αερολογία. Θα τους καταπιεί. Οι νέοι «σωτήρες» της Αθήνας προβάλλουν έργα ελάσσονα (και χρόνιες εκκρεμότητες που δεν είχαν ανάγκη καμία κρατική Α.Ε.) όπως τα Προσφυγικά της Αλεξάνδρας ή έργα που χορταίνουν την πηχτή ημιμάθεια του κοινού τους (όπως η ίδρυση Μουσείου Δημοκρατίας). Οραμα; Κανένα. Πλάνο; Μηδέν. Γνώση; Πάμε παρακάτω.
Χιλιάδες πολίτες αισθάνονται βαθύτατα προσβεβλημένοι από τη δήλωση του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστου Σπίρτζη, ότι «δεν θα αφήσουμε την Αθήνα στο χάλι και τον μαρασμό που άλλοι δημιούργησαν». Την τελευταία τριετία η πάντα προβληματική Αθήνα κατρακύλησε κι άλλο στην ανομία, στην παρακμή, στο ξεχαρβάλωμα των πάντων. Και ας πούμε ότι είμαστε εύπιστοι και αγαθοί. Πώς, κύριε υπουργέ, πώς και με ποιους; Κοστολογήστε και παρουσιάστε. Να δούμε ποιοι θα μείνουν στο τραπέζι των συσκέψεων. Κρίμα για την Αθήνα…