Θες ο έρωτάς του για τη Μενεγάκη, θες αυτή η έκφραση του ανθρώπου που βασανίζεται να σκεφτεί κάτι, οτιδήποτε, χωρίς να τα καταφέρνει, με αποτέλεσμα να υποφέρει, με είχαν κάνει να πιστέψω πως ο κ. Καρανίκας είναι γκάτζετ του κ. Τσίπρα. Το προσφέρει μαζί με τη συσκευασία του προϊόντος στην πελατεία του. Ενα μπρελόκ, μια καρφίτσα, κάτι για να μας προτιμήσετε και την επόμενη φορά. Ετσι για να κάνουμε λίγη περισσότερη πλάκα από όση μας προσφέρουν με τόση γενναιοδωρία υπουργοί, βουλευτές και παρατρεχάμενοι. Οταν όμως άκουσα πως στο σχέδιο για την ανάπτυξη της οικονομίας μας συμμετέχει και η παραγωγή του μπάφου, και μάλιστα με ενάμισι δισεκατομμύριο ευρώ ανά έτος, συνειδητοποίησα πόσο είχα υποτιμήσει ένα πνεύμα τόσο ευέλικτο και δημιουργικό. Δεν του ανετέθη τυχαίως ο ρόλος της εκπόνησης του στρατηγικού σχεδιασμού στο επιτελείο του κ. Τσίπρα. Υποθέτω δε ότι ο δαιμόνιος αυτός πολιτικός, έχοντας εμπιστοσύνη στο στρατηγικό του μυαλό, έκανε μόνος του τους λογαριασμούς, συνομίλησε με τις παραγωγικές τάξεις, συνυπολόγισε το οικολογικό κέρδος και νύχτα έχωσε την κάνναβη στο σχέδιο. Γνώριζε ότι ο κ. Τσακαλώτος θα το εκτιμούσε. Μέρες κυκλοφορούσε στους διαδρόμους ρωτώντας όποιον συναντούσε αν έχει καμιά ιδέα για να την προσθέσει στην ανθοδέσμη ωραίων ιδεών για το μέλλον της Ελλάδας.
Η υπόθεση αυτή αποδεικνύει πόσο δίκαιο είχαν όσοι τόσα χρόνια πολεμούσαν τα μνημόνια, τη βαριά μπότα των δανειστών, τους τροϊκανούς και τους ντόπιους λακέδες τους. Μας αλάλιασαν με το Ελληνικό, την ιδιωτικοποίηση του κράτους της ΔΕΗ επειδή ήθελαν να ρίξουν τη χώρα μας στην αρένα του άγριου καπιταλισμού. Ευτυχώς όμως όλα αυτά τελειώνουν οσονούπω. Τον Αύγουστο η Ελλάδα περνάει στα χέρια του Καρανίκα και των υπουργών του, πολιτικών οι οποίοι οραματίζονται ανάπτυξη φιλική προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο.
Τώρα επιτέλους καταλάβαμε τους λόγους για τους οποίους το όλον σχέδιο εκπονείται εν κρυπτώ και παραβύστω. Φαντασθείτε τώρα η κυβέρνηση να αποκάλυπτε τα στρατηγικά της σχέδια για να τα λεηλατήσουν όχι μόνον οι εγχώριοι πολιτικοί της ανταγωνιστές, αλλά άλλοι, εκτός συνόρων, που φθονούν τη δημιουργικότητά μας και μας ψεκάζουν για να την κατευνάσουν.
Πάντως, το συμπέρασμα είναι λογικό. Το ειδικό βάρος του Καρανίκα και των ομοίων του στην κυβέρνηση είναι αρκετό για να κλείσει το στόμα όλων αυτών που αμφισβητούν το προφανές. Το γεγονός ότι ημέρα με την ημέρα, από το Διάστημα και τους πλανήτες του ώς την κάνναβη και τους παραγωγούς της, ο ΣΥΡΙΖΑ μετασχηματίζεται με αργά αλλά σταθερά βήματα σε κόμμα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.