Προς μία νέα εποχή

2' 19" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​​Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας ιδιόρρυθμος πολιτικός ηγέτης από την άποψη ότι επιμένει και εφαρμόζει τις προεκλογικές του εξαγγελίες, άπαξ και εγκαταστάθηκε στον Λευκό Οίκο, ενώ κατά συνθήκην οι υπόλοιποι ηγέτες, ιδιαίτερα στη δημοκρατική Δύση, προσαρμόζονται και τελικώς εναρμονίζονται προς την κατεστημένη κατάσταση πραγμάτων.

Εν ολίγοις, τον χαρακτηρίζει πολιτική ειλικρίνεια, πράγμα σπανιότατο, θα πρέπει να ομολογήσουν ακόμη και οι ορκισμένοι αντίπαλοί του. Αυτό συνέβη και με την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συμφωνία που είχε προ ετών επιτευχθεί αναφορικώς με το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, την οποία έχουν συνυπογράψει εκτός από τις ΗΠΑ και άλλες έξι χώρες.

Η στήλη δεν φιλοδοξεί να σταθμίσει τις συνέπειες της αποφάσεως του κ. Τραμπ για τη σταθερότητα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Αλλοι διεθνώς και εν Ελλάδι είναι σαφώς αρμοδιότεροι. Πέραν των γεωπολιτικών, ωστόσο, συνεπειών και αναταράξεων, η μονομερής αποχώρηση των ΗΠΑ από μία πολυεθνή συμφωνία ενδέχεται να δημιουργήσει προηγούμενο άκρως δυσάρεστο για την Ελλάδα, δεδομένου ότι η Τουρκία συχνότατα αναφέρεται στην ανάγκη αναθεωρήσεως της Συνθήκης της Λωζάννης.

Η όλη διαδικασία, όμως, δεν ξεκινά από τον Τραμπ, αλλά από την προεδρία του Μπιλ Κλίντον, όταν με την απόλυτη συναίνεση των Ευρωπαίων εταίρων της Ουάσιγκτον αποφασίσθηκε ο «ανθρωπιστικός πόλεμος» εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, ή ό,τι είχε απομείνει από αυτήν, δίχως να έχει προηγηθεί σχετική απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η διεθνής νομιμότης –με ό,τι μπορεί να σημαίνει η φράση αυτή– παραβιάσθηκε από τη στιγμή εκείνη. Και εν πάση περιπτώσει, την εποχή εκείνη στην επιχείρηση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας μετείχαν όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ. Δεν συνέβη το ίδιο στη Λιβύη, ούτε στη Συρία, όπου όλο και λιγότερες χώρες μετείχαν σε επιχειρήσεις για τον σωφρονισμό «απροσαρμόστων ηγετών».

Με αυτά και με αυτά οδηγηθήκαμε στην απόφαση του Αμερικανού προέδρου να καταγγείλει τη συμφωνία με το Ιράν, και τους ηγέτες της Ευρώπης να αγωνίζονται να διασφαλίσουν τις επενδύσεις τους σε αυτή τη χώρα και να αντιλαμβάνονται, πρώτη ίσως φορά, τι πράγματι σημαίνει η προεκλογική διακήρυξη του κ. Τραμπ «Πρώτα η Αμερική». Ας πρόσεχαν.

Καθ’ όσον αφορά την Τουρκία, είναι σαφές ότι η Συνθήκη της Λωζάννης παραβιάσθηκε σαφώς στα νότια σύνορά της. Η κουρδική οντότης στο Ιράν ανέστειλε απλώς και δεν ακύρωσε την πρόθεση της ανακηρύξεώς της ως κράτους ανεξάρτητου. Στη βόρειο Συρία η Αγκυρα ακύρωσε την προσπάθεια κάποιων δυνάμεων της Δύσης για τη δημιουργία «κουρδικής ζώνης» και έχει, πλέον, εισβάλει στη χώρα αυτή. Η Συνθήκη της Λωζάννης έχει ήδη παραβιασθεί, έπειτα από τις άστοχες ενέργειες της Δύσης. Η μονομερής αποχώρηση του κ. Τραμπ από τη συμφωνία με το Ιράν έχει δημιουργήσει προηγούμενο. Περνούμε, ενδεχομένως, σε νέα εποχή. Δεν θα ήταν άσκοπο να προετοιμασθούμε για εξελίξεις μάλλον δυσάρεστες. Και ας μην είμεθα τόσο αφελείς, ώστε να υπολογίζουμε στην αποτελεσματικότητα μιας παρεμβάσεως ευρωπαϊκής. Ο κ. Τραμπ είναι πολιτικός των ανατροπών και οι θωπείες της Ουάσιγκτον προς την Ευρώπη ίσως ανήκουν, πλέον, στο παρελθόν.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή