«Η χαρά της αντίθεσης» και ο ιδρυτής της «νέας δημοσιογραφίας». Αυτά χαρακτήριζαν τον Τομ Γουλφ, που πέθανε χθες σε ηλικία 87 ετών, στο αγαπημένο του Μανχάταν. Ειρωνικός και αυτοσαρκαστικός, ανατόμος της αμερικανικής κοινωνίας, ειλικρινής αλλά ευγενής, έγραψε για την καλιφορνέζικη υποκουλτούρα του LSD («The Electric Kool-Aid Acid Test», 1968, που θεωρείται η απαρχή του χίπστερ κινήματος των ’60s) και τους αστροναύτες («The Right Stuff», 1979), αλλά και για τους αριστοκράτες του Μανχάταν («Στον βωμό της ματαιοδοξίας», μτφρ. Λίνα Σταματιάδη, εκδ. Aquarius, 1989 – στα ελληνικά έχει επίσης κυκλοφορήσει το «Ενας άντρας με τα όλα του», μτφρ. Εφη Καλλιφατίδη, εκδ. Ωκεανίδα, 1999). Υπήρξε καταιγιστικά καινοτόμος, καίτοι αυτοχαρακτηριζόταν συντηρητικός, παλαιάς κοπής, αλλά με μοντέρνα γραφή.
Ζούσε από το 1962 στη Νέα Υόρκη, οπότε και προσελήφθη στη Herald Tribune, όπου σύντομα ανέπτυξε τη «νέα δημοσιογραφία», χρησιμοποιώντας τις τεχνικές της λογοτεχνίας σε ρεπορτάζ ή δοκίμιά του: διάλογοι, εσωτερικοί μονόλογοι, εξαντλητικές περιγραφές. Κατηγορήθηκε επανειλημμένως για διασάλευση της πραγματικότητας, αλλά δεν ορρωδούσε προ ουδενός, βάζοντας τα θεμέλια ενός νέου τρόπου μετάδοσης της είδησης.
Αγαπούσε και τις… πενήντα αποχρώσεις του λευκού – τριγύριζε στη Νέα Υόρκη ντυμένος με λευκό κουστούμι, μεταξωτό πουκάμισο, ποσέτ, πάλλευκα παπούτσια και με την αγαπημένη του λευκή Κάντιλακ. Το στυλ του ο ίδιος χαρακτήριζε «νεο-επιτηδευμένο», τη στιγμή που υπήρξε τιμητής των Νεοϋορκέζων επιδειξιομανών του πλούτου. Το «Radical Chic» (1970) δεν ήταν μόνον τίτλος βιβλίου του, αλλά παρέμεινε και ως ιδιωματισμός.
Ο Τομ Γουλφ, όμως, υπήρξε κυρίως εκείνος που δημιουργούσε λεκτικά πυροτεχνήματα, ενώ η γλώσσα του, με την εξαντλητική χρήση των σημείων στίξης, ήταν «μπαρόκ καραμπίνα και ροκοκό πολυβόλο» κατά τον Τζόζεφ Επσταϊν, που αναφερόταν σε ένα άρθρο του για το Λας Βέγκας, το οποίο ξεκινούσε με τη χρήση της λέξης «κήλη», γραμμένης 57 φορές! Το 2010 τιμήθηκε από το Εθνικό Ιδρυμα Βιβλίου των ΗΠΑ για τη συμβολή του στα αμερικανικά γράμματα, με τα πλέον των 15 βιβλία του. «Μπορούσε να οδηγήσει λογικούς ανθρώπους στην τρέλα» ήταν μία αποστροφή για τον ίδιο.