Ο μέχρι στιγμής απολογισμός της θητείας Τραμπ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι τραγικός. Απόσυρση από τη συμφωνία των Παρισίων για την κλιματική αλλαγή, αδυναμία βελτίωσης των σχέσεων με τη Ρωσία (αν και πάντοτε χρειάζονται δύο για να «χορέψουν ταγκό»), βήματα προς παγκόσμιο εμπορικό πόλεμο με την Κίνα, προβληματικές σχέσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους, μετακίνηση της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, απόσυρση από τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Μόνο πιθανό φωτεινό σημείο η απόπειρα προσέγγισης με τη Βόρειο Κορέα, αν και μένει να αποδειχθεί αν θα έχει ευτυχές τέλος ή όχι (όπως αντίστοιχες προσπάθειες στο παρελθόν).
Στην περιοχή μας, και παρά τις πολύ καλές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, η κατάσταση διαμορφώνεται με ιδιαίτερα ανησυχητικό τρόπο. Η μονομερής χειρονομία προς το Ισραήλ δεν φαίνεται να εντάσσεται σε κάποιο σχέδιο για την επίλυση του παλαιστινιακού προβλήματος και ενισχύει τους σκληροπυρηνικούς των δύο πλευρών, Νετανιάχου και Χαμάς. Η απόσυρση από τη συμφωνία με το Ιράν ανατρέπει τη μόνη θετική εξέλιξη των τελευταίων αρκετών ετών στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αποδυναμώνει το σύστημα ελέγχων και περιορισμών για τις πυρηνικές δραστηριότητες της Τεχεράνης, ενισχύει τους σκληροπυρηνικούς στο Ιράν, σπρώχνει τη χώρα κοντύτερα στη Ρωσία και στην Κίνα, προκαλεί ισχυρούς κλυδωνισμούς στις διατλαντικές σχέσεις και υπονομεύει την προσπάθεια αποπυρηνικοποίησης της Β. Κορέας, μειώνοντας την αμερικανική αξιοπιστία σχετικά με την τήρηση συμφωνιών.
Σε συνδυασμό με την έλλειψη αμερικανικής στρατηγικής στη Συρία, η κλιμακούμενη ένταση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν λόγω της αυξανόμενης παρουσίας των Φρουρών της Επανάστασης και της Χεζμπολάχ στη Συρία, οι συνεχιζόμενες δυσκολίες ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία και ΗΠΑ και Τουρκία και ο πόλεμος «δι’ αντιπροσώπων» Σαουδικής Αραβίας και Ιράν σε Συρία και Υεμένη συνθέτουν ένα εφιαλτικό σκηνικό για την περιφερειακή ασφάλεια. Αναρωτιέται κανείς για τα κίνητρα της πλήρους αμερικανικής ταύτισης με τις ακραίες απόψεις Ισραήλ και Σ. Αραβίας – επιλογή που έχει επικριθεί έντονα από τους μετριοπαθείς σε ΗΠΑ και Ισραήλ. Εύχεται κανείς να μην επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη ότι οι επιλογές της ομάδας Τραμπ, Μπόλτον και Πομπέο θα αποβούν τελικά μοιραίες για τα αμερικανικά συμφέροντα και τη διεθνή ασφάλεια.
* Ο κ. Θάνος Π. Ντόκος είναι γενικός διευθυντής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.