Δεν πέρασε πολύς καιρός που τιμωρήθηκε με επίπληξη ο γραφικός βουλευτής του ΠΑΟΚ από τη Θεσσαλονίκη, επειδή είχε ψάλει το σύνθημα «Να καεί η π*** η Βουλή» σε συγκέντρωση χουλιγκάνων. Κακώς, λοιπόν, θα περίμενε κανείς να τιμωρηθεί παραδειγματικά ο βουλευτής Κ. Κατσίκης από την επιτροπή δεοντολογίας των συναδέλφων του. Θα τον άφηναν ποτέ οι συνάδελφοι του μόνο του στο δάσος; (Σε ένα σκοτεινό δάσος! Oπου, μέσα σε κάθε λόχμη, πίσω από κάθε δένδρο, καραδοκούν ομοφυλόφιλοι να του επιτεθούν! Σας ζητώ να το φαντασθείτε πάνω σε αυτές τις σκηνοθετικές γραμμές…) Oχι, δεν θα τον άφηναν, ας είναι και ο Κατσίκης. Η κρίση αναζωογονεί και ενισχύει την αλληλεγγύη, είναι κάτι που πολλοί το διαπιστώνουν στις μέρες μας. Το ίδιο ισχύει, υποθέτω, και για τους βουλευτές…
Πάντως, η επίπληξη που του επιφυλάσσεται ως ποινή στο τέλος αυτής της αθλίου επιπέδου κωμωδίας, είναι κάτι τελείως ανούσιο, σαν φιδές νοσοκομείου χωρίς καν λεμόνι. Το σωστό, κατά την κρίση μου, θα ήταν, αντί για επίπληξη, να δώσουν οι βουλευτές στον Κατσίκη δύο μαρούλια. Aντε τρία, ίσως και ένα καρότο – μην τους πούνε και τσίπηδες…
Ανοησίες πολιτευομένων
Κουρασμένος και κυρτός από τα χρόνια, ο μπαρμπα-Φώτης Κουβέλης περιοδεύει ανά τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της χώρας (τον θαυμάζετε στη σημερινή φωτογραφία), προφανώς για να εμψυχώνει τους στρατευμένους μας, οι οποίοι βλέποντάς τον (και, προπαντός, ακούγοντάς τον…) νιώθουν μέσα τους την ξαφνική διάθεση της αυτοθυσίας. Στην πρόσφατη επίσκεψή του σε εγκατάσταση της Πολεμικής Αεροπορίας στη Λάρισα, μιλώντας για την κράτηση των δύο στρατιωτικών μας στην Τουρκία, ανέπτυξε τον εξής κωμικό συλλογισμό: Η επιθετική ρητορική της Τουρκίας, οι παραβιάσεις και γενικώς η παράνομη συμπεριφορά της, είπε, διαμορφώνουν την «ιδιαίτερη συνθήκη ενίσχυσης του αποτρεπτικού μηχανισμού της χώρας». Ο θάνατος του Μπαλταδώρου ήταν το αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς της Τουρκίας.
Μα πόσο όμορφα τα έχει τακτοποιημένα στο μυαλό του ο δικηγοράκος! Η «ιδιαίτερη συνθήκη» σχεδόν πάντα υπήρχε και οι αμυντικές δαπάνες ήσαν ανέκαθεν η προτεραιότητα. Ο Μπαλταδώρος, συγκεκριμένα, δεν σκοτώθηκε επειδή η Τουρκία προκαλεί, αλλά επειδή η κυβέρνηση, στην οποία υπηρετεί ο μπαρμπα-Φώτης ως αναπληρωτής του Καμμένου, δεν ανταποκρίθηκε στην «ιδιαίτερη συνθήκη ενίσχυσης του αποτρεπτικού μηχανισμού της χώρας μας». Τόσο καιρό, δηλαδή, δεν φρόντισε να υπάρχουν ανταλλακτικά, εξαρτήματα και καύσιμα, ώστε οι πιλότοι να κρατούν το επίπεδο που είναι απαραίτητο. Προτιμούν, όπως όλες οι κυβερνήσεις γενικώς, να διαθέτουν τους πόρους για τη συντήρηση ενός στρατού, που νοείται κυρίως ως ένστολη προέκταση της δημοσιοϋπαλληλίας.
Μόνο τσάι
Μια λεπτομέρεια με ξεχωριστή σημασία, την οποία παρέλειψα προχθές, που περιέγραψα τη συναρπαστική, αν και τόσο σύντομη, συνάντηση του Ερντογάν με τη βασίλισσα Ελισάβετ. Ο Ερντογάν προσεκλήθη στα ανάκτορα για τσάι, όχι για δείπνο. Ναι μεν του άνοιξαν τις πύλες του Μπάκιγχαμ, αλλά μέχρις ενός σημείου. Γεύματα και δείπνα, από όσο θυμάμαι τουλάχιστον, παρατίθενται από τη βασίλισσα μόνο προς τιμήν προέδρων των ΗΠΑ (και όχι όλων…), καθώς και για επιφανείς Ευρωπαίους ηγέτες ή βασιλείς. Η διάκριση των εκάστοτε προσκεκλημένων σε κατηγορίες είναι εκείνο από το οποίο εξαρτάται η αξία της τιμής που περιποιεί μια πρόσκληση στο Μπάκιγχαμ.
Ωστόσο, υπάρχουν και πρακτικοί λόγοι. Θυμάστε την αφωνία του Ερντογάν μόλις συνάντησε τη βασίλισσα; Φαντασθείτε, λοιπόν, τι ωραία θα περνούσαν αν τον τραπέζωνε κιόλας και έπρεπε να χάσει δύο ώρες από τη ζωή της! Δύο ώρες, μάλιστα, οι οποίες σε αυτή την ηλικία έχουν τεράστια αξία. Δεν νομίζω ή, εν πάση περιπτώσει, δεν μπορώ να φαντασθώ ότι ένας άνθρωπος στα ενενήντα φεύγα και μάλιστα η βασίλισσα Ελισάβετ, που είδε κι αν είδε στη ζωή της, ξοδεύει δύο ώρες, τις οποίες δεν ξέρει αν θα τις έχει μεθαύριο, για να παρακολουθήσει τα «table manners» του Ερντογάν και, ενδεχομένως, να τα σχολιάσει με τον σύζυγό της προτού κοιμηθούν. Υπάρχει και τηλεόραση, που έχει περισσότερη πλάκα…
Νεολογισμός
Προειδοποιώ εγκαίρως, ώστε να προετοιμαζόμαστε, καθώς προβλέπω ότι από Σεπτέμβριο θα αρχίσουμε να την ακούμε συνεχώς. Μετά την «αφήγηση» (narrative) ή, ακόμη χειρότερα, το «αφήγημα», όπως το προτιμούν αρκετοί, έρχεται η «εργαλειοποίηση». Από τον τρόπο που χρησιμοποιούν τον νεολογισμό εκείνοι που τον εισάγουν, καταλαβαίνω ότι «εργαλειοποίηση» είναι η αντίληψη και η εκμετάλλευση κάθε κατάστασης αποκλειστικώς υπό το πρίσμα ιδίων σκοπών – κάτι σχετικό με την ιδιοτέλεια. Δεν είναι λέξη η «εργαλειοποίηση» που έρχεται να καλύψει ένα κενό της γλώσσας, να δώσει όνομα σε μια νέα έννοια, σε κάτι καινούργιο (όπως, λ.χ., ισχύει για την «αφήγηση»), έρχεται μάλλον να καλύψει την ανασφάλεια εκείνων που το χρησιμοποιούν για τον δημόσιο λόγο τους. Προσθέτει εσάνς, που λένε στη μαγειρική, από τεχνοκρατικό βάθος. Ιδεώδες για ανακοινώσεις τομέων του ΣΥΡΙΖΑ, απαράδεκτο για τον δημόσιο λόγο της Ν.Δ.