Ως υποψήφιος ο πρόεδρος Τραμπ υποστήριξε ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής γνώριζε εκ των προτέρων για την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στους Δίδυμους Πύργους. Παράλληλα, είχε υπαινιχθεί ότι ο Αντονιν Σκαλία, δικαστής του ανωτάτου δικαστηρίου, ο οποίος πέθανε στον ύπνο του το 2016, είχε στην πραγματικότητα δολοφονηθεί. Κανένας από αυτούς τους ισχυρισμούς δεν αποδείχθηκε αληθής.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ο πρόεδρος, πλέον, Τραμπ εξαπέλυσε νέες, αναληθείς κατηγορίες, οι οποίες ταιριάζουν πλήρως στη ρητορική του, ότι κάποιο στοιχείο «του εγκληματικού βαθέος κράτους» της προεδρίας Ομπάμα τοποθέτησε έναν κατάσκοπο ώστε να παρακολουθεί την προεκλογική του καμπάνια. Οι κατηγορίες αυτές είναι οι τελευταίες σε μια μακρά σειρά θεωριών συνωμοσίας, τις οποίες ο πρόεδρος Τραμπ έχει μεταφέρει από τον δημόσιο διάλογο στον Λευκό Οίκο.
Οι θεωρίες αυτές, βέβαια, ακριβώς επειδή προέρχονται από τον πρόεδρο, δείχνουν να έχουν ξεχωριστή και ξεκάθαρη επίδραση. Οι επικριτές του υποστηρίζουν ότι διαφθείρει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης στους θεσμούς, υποβαθμίζει την έννοια της αντικειμενικής αλήθειας και δημιουργεί υποψίες στον λαό για την αμεροληψία και τη διαφάνεια της κυβέρνησης και των μέσων ενημέρωσης.
Η επίδραση αυτή ήταν ξεκάθαρη την Πέμπτη, όταν μέλη του υπουργείου Δικαιοσύνης είχαν δύο, ασυνήθιστες, συναντήσεις με νομοθέτες ώστε να μοιραστούν ευαίσθητες πληροφορίες για την έρευνα σχετικά με την ανάμειξη της Ρωσίας στις εκλογές του 2016 και το κατά πόσον ο Τραμπ συνεργάστηκε με τη Ρωσία για να επηρεάσει το αποτέλεσμα. Οι συναντήσεις αυτές έγιναν επειδή ο πρόεδρος άσκησε δημόσιες πιέσεις στο υπουργείο να «δώσει πληροφορίες» σχετικά με τον πληροφοριοδότη του FBI ο οποίος παρακολουθούσε την καμπάνια του.
Σύμφωνα με ειδικούς, οι θεωρίες συνωμοσίας δεν περιορίζονται απλώς στην έρευνα που σχετίζεται με τη Ρωσία, αλλά αποτελούν βασικό επικοινωνιακό όπλο του προέδρου. Αποτελούν στρατηγική με την οποία επιτυγχάνει να αποφεύγει την ανάληψη ευθυνών, αλλά και να αντεπιτίθεται στους επικριτές του.
Μάλιστα, πρώην συνεργάτες του Τραμπ δήλωσαν ότι οι θεωρίες συνωμοσίας είναι προϊόν τόσο «παράνοιας όσο και πολιτικού καιροσκοπισμού». Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι θεωρίες αυτές καταφέρνουν να φανατίσουν τους υποστηρικτές του, καθώς «πολύ περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να πιστέψουν τις θεωρίες συνωμοσίας».
Από την άλλη πλευρά, οι θεωρίες, όσο υπερβολικές και αν είναι, δεν απέχουν δραματικά από την αλήθεια – άλλωστε ο πρόεδρος των ΗΠΑ διαθέτει τη μοναδική ικανότητα να χρησιμοποιεί την υπερβολή ώστε να «περάσει το μήνυμά του». Είναι αναντίρρητο ότι έχει πλέον αλλάξει ριζικά τον πολιτικό διάλογο και αντίλογο.