Aν κάποιος θέλει να πάρει μια γεύση τού τι σημαίνει λιτότητα στη Βρετανία, πρέπει να επισκεφθεί την πόλη Πρέσκοτ, η οποία βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας, αρκετά κοντά στο Λίβερπουλ. Ισως γιατί, όπως οι βουλευτές των Συντηρητικών (Τόρις) ισχυρίζονται, «έχουμε φθάσει να κάνουμε περικοπές κοινωνικών δαπανών οι οποίες επί Θάτσερ θα θεωρούνταν αδιανόητες».
Η Δημοτική Βιβλιοθήκη του Πρέσκοτ πωλήθηκε και μετατράπηκε σε μοντέρνα κατοικία. Το Κέντρο Ελεύθερου Χρόνου κατεδαφίστηκε και γκρεμίστηκε η πισίνα του, ενώ το μουσείο έκλεισε, όπως και το αστυνομικό τμήμα. Επειδή, μάλιστα, οι επιδοτήσεις στις τοπικές αρχές μειώνονται κατά πολύ, κάνουν απέλπιδες προσπάθειες να εκμεταλλευθούν τα περιουσιακά τους στοιχεία ώστε να αποκομίσουν έσοδα. Ενα από τα πάρκα του Πρέσκοτ εντάχθηκε σε κατάλογο πάρκων που πρόκειται να πωληθούν σε κατασκευαστικές εταιρείες. Η αντίδραση των κατοίκων είναι έντονη, διότι, εκτός από τη μείωση των κοινωνικών δαπανών, μειώνονται και οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι.
Η πρωτοφανής εκστρατεία για να ελαττωθούν δραστικά οι δημόσιες δαπάνες ξεκίνησε το 2010 από την κυβέρνηση των Συντηρητικών. Το αποτέλεσμα ήταν να επέλθουν τεράστιες αλλαγές. Η πολιτική λιτότητας έμαθε τη χώρα να ζει με λιγότερα. Από την άλλη, όμως, οι δείκτες της κοινωνικής ευημερίας (παιδική φτώχεια, εθισμός σε ουσίες, εγκληματικότητα κ.λπ.) δείχνουν ότι η καθημερινότητα διαρκώς χειροτερεύει. Σύμφωνα με έρευνα του Κέντρου Περιφερειακής, Οικονομικής και Κοινωνικής Ερευνας του Πανεπιστημίου Σέφιλντ Χάλαμ, έως το 2020 οι κοινωνικές δαπάνες θα μειωθούν ετησίως κατά 31,2 δισ. ευρώ στη Βρετανία συνολικά και κατά 780 ευρώ σε ατομική βάση για κάθε πολίτη που βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία. Στο Λίβερπουλ, η κατά κεφαλήν μείωση θα φθάσει τα 1.040 ευρώ.
«Η λιτότητα δεν έχει να κάνει με την οικονομία», παρατηρεί ο Μπάρι Κούσνερ, Εργατικός και μέλος του δημοτικού συμβουλίου στο Λίβερπουλ. «Η κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική η οποία εγκαταλείπει στην τύχη τους τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες». Ο Συντηρητικός βουλευτής Ντάνιελ Φίνκελσταϊν αντιτείνει ότι «δεν υπήρχε η βούληση να μειωθούν οι κοινωνικές δαπάνες, αλλά έπρεπε να συγκρατηθεί το δημόσιο χρέος». Αρχικά, οι Τόρις «πούλησαν» τις περικοπές ως ενάρετες πράξεις, δίνοντας τη δυνατότητα στην κοινωνία να αποδείξει τα ανακλαστικά της. Πράγματι, στις δημόσιες βιβλιοθήκες είναι πιο πολλοί οι εθελοντές από τους εργαζομένους και σε πολλές κοινότητες δημιουργήθηκαν κοινωνικά παντοπωλεία και οργανώθηκαν συσσίτια. Αυτό, όπως πολλοί πιστεύουν στη Βρετανία, σημαίνει ότι βάζεις φωτιά στο σπίτι σου και επαφίεσαι στους γείτονες να τη σβήσουν. Οι δαπάνες για την αστυνομία μειώθηκαν κατά 17%. Οι δικαστικοί λειτουργοί μειώθηκαν σχεδόν κατά ένα τρίτο, ενώ κατά ένα τέταρτο μειώθηκαν οι ηλικιωμένοι που λαμβάνουν βοήθεια στο σπίτι.
Στο Λίβερπουλ, το ένα τέταρτο από τις 460.000 κατοίκων ζει σε συνθήκες φτώχειας. Η δύναμη της πυροσβεστικής μειώθηκε από 1.100 σε 620 άτομα και έκλεισαν πέντε σταθμοί. Ο αρχιπυραγός Νταν Στέφενς ερεύνησε πρόσφατες θανατηφόρες πυρκαγιές σε πολυκατοικίες όπου διέμεναν υπερήλικες. Πολλοί δεν ελάμβαναν επιδόματα και αυτό σημαίνει ότι δεν πλήρωναν λογαριασμούς και ότι το ρεύμα είχε κοπεί. Συχνά χρησιμοποιούσαν κεριά κι έτσι εύκολα μπορούσε να πιάσει φωτιά το διαμέρισμα. «Εχουμε χρέος ως χώρα απέναντι στην πλούσια και μακραίωνη ιστορία μας να δείξουμε καλοσύνη και να φροντίσουμε όσους το έχουν ανάγκη», λέει ο δρ Σάιμον Μπάουερς, γενικός ιατρός στο Ιατρικό Κέντρο Φούλγουντ Γκριν στο Λίβερπουλ. Η Εμα Γουάιλντ μεγαλώνει μόνη τα δύο παιδιά της και έχει αναλάβει τη φροντίδα του ανήμπορου ηλικιωμένου πατέρα της. Το κράτος τής δίνει επίδομα 433 ευρώ τον μήνα. Η ιδιωτική εταιρεία αξιολόγησης επιδομάτων θεωρεί ότι την εξαπάτησε καθώς δεν δήλωσε ότι συγκατοικεί με τον σύντροφό της. Διεξάγει έρευνες και της διέκοψε το επίδομα. Η οικογένεια τρέφεται από τα συσσίτια και τον χειμώνα κοιμάται από τις 7 μ.μ. για να μην ανάβει τη θέρμανση.