Η απόφαση του Ιταλού προέδρου Σέρτζιο Ματαρέλα την Κυριακή το βράδυ να απορρίψει τον 81χρονο Πάολο Σαβόνα για τη θέση του υπουργού Οικονομικών της χώρας διέλυσε τον κυβερνητικό συνασπισμό της ακροδεξιάς Λέγκας και του λαϊκιστικού Κινήματος των 5 Αστέρων πριν καν σχηματισθεί. Ο λόγος ήταν ότι ο κ. Σαβόνα έχει χαρακτηρίσει την ένταξη στο ευρώ «ιστορικό λάθος» και την Ευρωζώνη «γερμανικό κλουβί», ενώ έχει ταχθεί υπέρ ενός σχεδίου εξόδου από το κοινό νόμισμα για να μην καταλήξει η Ιταλία «σαν την Ελλάδα». Επικαλούμενος το καλό των αποταμιεύσεων των Ιταλών, ο κ. Ματαρέλα έδωσε αντ’ αυτού εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Κάρλο Κοταρέλι, πρώην διευθυντή του δημοσιονομικού τμήματος του ΔΝΤ και «τσάρου» περικοπών επί κυβέρνησης Λέτα (2013-2014). Ο κ. Κοταρέλι, αν καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση, θα παραμείνει ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός μέχρι τη διεξαγωγή νέων εκλογών, πιθανότατα τον Σεπτέμβριο.
Ο Ιταλός πρόεδρος, πρώην μέλος του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας, δεν κινήθηκε εκτός των ορίων του συντάγματος. Μπορεί, επιπλέον, να έχει δίκιο ότι η υπουργοποίηση του κ. Σαβόνα θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε κρίση δανεισμού για το ήδη υπερχρεωμένο ιταλικό κράτος.
Βασίστηκε όμως σε ένα άρθρο του συντάγματος οι διατάξεις του οποίου είχαν έως προχθές παραμείνει ανενεργές, για να αντιταχθεί στη βούληση αμφότερων των κυβερνητικών εταίρων (κυρίως όμως της Λέγκας). Τα δύο αυτά κόμματα είχαν συμφωνήσει σε ένα οικονομικό πρόγραμμα μεγάλων φοροαπαλλαγών και αυξήσεων δαπανών, συνολικού κόστους 6%-7% του ΑΕΠ. Στη νέα προεκλογική εκστρατεία, θα εμφανιστούν ως υπέρμαχοι της δημοκρατίας και της ανάπτυξης, κατά της δικτατορίας των Βρυξελλών και των αγορών και της αιώνιας λιτότητας που επιβάλλουν. Ο διορισμός του κ. Κοταρέλι, πρώην αξιωματούχου του ΔΝΤ, γνωστού στην Ιταλία ως «κυρίου Ψαλίδι», για τον ρόλο του επί πρωθυπουργίας Λέτα, θα διευκολύνει αυτό τους το αφήγημα. Η Λέγκα ήδη έχει κάνει άλμα 10 μονάδων στις δημοσκοπήσεις.
Στην Ελλάδα, όπου ο πρόεδρος δεν έχει αντίστοιχες αρμοδιότητες, η πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα δοκίμασε στην πράξη όλες τις φαντασιώσεις της και προσέκρουσε με ανοικτά μάτια, και με συντριπτική λαϊκή υποστήριξη, στον τοίχο. Η άνευ όρων συνθηκολόγησή της στη συνέχεια συνοδεύθηκε από μια καταλυτική ήττα της αντιμνημονιακής μυθολογίας στην κοινωνία. Στην Ιταλία, αντιθέτως, η αντιευρωπαϊκή υστερία αναμένεται κατά τους επόμενους μήνες να φτάσει σε νέα ύψη. Ο ιταλικός κίνδυνος είναι μεγαλύτερος από ποτέ.