Ο Σουν Τζου στο γήπεδο

1' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​Μπήκε με αρχηγικό καμάρι στο Στάδιο Μπερναμπέου κρατώντας το κύπελλο και φορώντας την ισπανική σημαία όπως οι υπεράνθρωποι του σινεμά την μπέρτα τους – την ίδια σημαία που χρησιμοποιεί για να πικάρει τον Πικέ και τους λοιπούς της Μπαρτσελόνα που παίζουν στην Εθνική Ισπανίας. Με 80.000 οπαδούς να τον αποθεώνουν, ακούμπησε στο χορτάρι το τρόπαιο, γονάτισε και το προσκύνησε. Να του πέρασε από το μυαλό ότι ειδικά στην περίπτωσή του το τρόπαιο, εκτός από βαρύτιμο, ενδέχεται να είναι και βαρυανέντιμο δεν φαίνεται πιθανό. Αν ο Σέρχιο Ράμος χολόσκαγε με τέτοιες λεπτομέρειες, δεν θα ήταν ο «εμβληματικός αρχηγός της βασίλισσας». Και δεν θα τον καμάρωναν οι φανατικοί μιας ομάδας καλομαθημένης σε σκανδαλώδη διαιτητική εύνοια και σε σκανδαλωδέστατο κυβερνητικό χρήμα, από την εποχή του Φράνκο.

Δεν είναι άμπαλος ο Ράμος. Και της Ρεάλ δεν της λείπουν τα αστέρια. Ομως το τρίτο σερί κύπελλό της στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν το χρωστάει μόνο στην ποδοσφαιρική αξιοσύνη της. Δεν το χρωστάει καν στην απίστευτη ατζαμοσύνη του τερματοφύλακα της Λίβερπουλ, του Λορίς Κάριους, που πρόσφερε ένα γκολ στον Καρίμ Μπενζεμά κι άλλο ένα στον Γκάρεθ Μπέιλ. Το χρωστάει κυρίως στον Ράμος και στο στυλ παιχνιδιού που διδάσκει πάνω από μια δεκαετία. Ενα στυλ όπου η κουτοπονηριά έχει αναβαθμιστεί σε δολιότητα, ο δε τσαμπουκάς σε τραμπουκισμό. Τάχα «γιορτή του ποδοσφαίρου» και λοιπά στομφώδη.

Το γνωστό στομφώδες για το «μεγαλείο του αθλητισμού» γράφτηκε άλλωστε σαν λεζάντα στη φωτογραφία του τέλους, όταν ο Ράμος αγκαλιάζει τον Μοχάμεντ Σαλάχ. Μα φυσικά. Αφού κατάφερε να τον στείλει στα αποδυτήρια, στο μισάωρο του αγώνα, με μια λαβή τζούντο ή σούμο, γιατί να μην τον αγκαλιάσει όταν τα πάντα είχαν κριθεί; Γιατί να μην πάρει πόζα συμπονετικού μπροστά στις κάμερες; Την ώρα του παιχνιδιού όμως οι κάμερες τον δείχνουν να παρακολουθεί ψυχρός τον σφαδάζοντα Αιγύπτιο παίκτη. Τον δείχνουν να χαμογελάει ικανοποιημένος όταν ο Σαλάχ βγαίνει από το γήπεδο. Τον δείχνουν επίσης, στα πρώτα λεπτά του αγώνα, να σημαδεύει με τον αγκώνα του το κεφάλι του Κάριους· δεν έφταιξε η ύπουλη σκληρότατη αγκωνιά για τα λάθη του τερματοφύλακα, αλλά αυτό δεν είναι συχωροχάρτι για τον Ισπανό. Ο οποίος κάποια στιγμή πέφτει κεραυνόπληκτος, σαν να τυφλώθηκε από βαρύ χτύπημα, παρότι ο κοντινότερος αντίπαλός του ήταν στα δύο μέτρα…

Είπαμε, πόλεμος το ποδόσφαιρο. Αλλά δεν μπορεί ο Σουν Τζου της μπάλας να είναι ο Σέρχιο Ράμος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή