Σέρβοι αρχαιολόγοι που πραγματοποιούσαν ανασκαφή στην αρχαία ρωμαϊκή πόλη Βιμινάκιο ανακάλυψαν μία ολόκληρη σαρκοφάγο με δύο σκελετούς που έφεραν αργυρά και χρυσά κοσμήματα. Ο ανθρωπολόγος Ιλια Μίκιτς τόνισε ότι οι δύο σκελετοί ανήκαν σε έναν ψηλό άνδρα, ο οποίος βρισκόταν στη μέση ηλικία, και σε μια πιο αδύνατη, νεα-ρότερη γυναίκα.
Εκτός από τρία λεπτεπίλεπτα μπουκάλια από αρώματα που βρέθηκαν μέσα στη σαρκοφάγο, η γυναίκα έφερε και χρυσά σκουλαρίκια, ένα περιδέραιο, έναν ασημένιο καθρέπτη και διάφορες πολύτιμες καρφίτσες για τα μαλλιά, ενώ ένα ασημένιο κούμπωμα ζώνης και τα υπολείμματα υποδημάτων βρέθηκαν δίπλα στον άνδρα.
«Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακαλύψαμε στη σαρκοφάγο, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι ανήκαν σε ανώτερη κοινωνική τάξη», τόνισε ο Μίκιτς.
Το Βιμινάκιο ήταν σημαντική πόλη της ρωμαϊκής επαρχίας Μοισία (σημερινή Σερβία) και πρωτεύουσα της Ανω Μοισίας. Το Βιμινάκιο ήταν η βάση της 7ης Λεγεώνας (Legio VII Claudia), ενώ φιλοξένησε για ένα διάστημα και την 4η Λεγεώνα (Legio IV Flavia Felix). Καταστράφηκε το 440 από τους Ούννους του Αττίλα, όμως ανοικοδομήθηκε από τον Ιουστινιανό Α΄. Κατά τις εκστρατείες του αυτοκράτορα Μαυρικίου στα Βαλκάνια, το Βιμινάκιο καταστράφηκε από τους Αβάρους το 584, ενώ στο σημείο αυτό, στη βόρεια όχθη του Δούναβη, ηττήθηκαν το 599 οι αβαρικές δυνάμεις, που έως τότε θεωρούνταν ανίκητες.
Η περιοχή βρίσκεται 12 χλμ. από τη σύγχρονη πόλη Kόστολατς στην ανατολική Σερβία. Η πόλη χρονολογείται από τον 1ο αιώνα μ.Χ. και στην ακμή της πιστεύεται ότι είχε 40.000 κατοίκους, καθιστώντας τη μια από τις μεγαλύτερες πόλεις εκείνης της εποχής. Βρίσκεται στον ρωμαϊκό δρόμο Via Militaris. Σήμερα ο αρχαιολογικός χώρος καταλαμβάνει συνολικά 4.500 στρέμματα και περιέχει υπολείμματα ναών, δρόμων, πλατειών, αμφιθεάτρων, παλατιών, ιπποδρόμων και ρωμαϊκών λουτρών. Το Βιμινάκιο ήταν μια από τις σημαντικότερες ρωμαϊκές πόλεις και στρατιωτικές βάσεις κατά την περίοδο από τον 1ο έως τον 4ο αιώνα. Η εξαιρετική στρατηγική του σημασία είχε να κάνει τόσο με την υπεράσπιση των βόρειων συνόρων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όσο και των επικοινωνιών και των εμπορικών συναλλαγών. Εξίσου ελκυστική για τους Ρωμαίους ήταν η ενδοχώρα της κοιλάδας του ποταμού Μλάβα, πλούσια σε μεταλλεύματα και σιτηρά. Στους ρωμαϊκούς χρόνους η βόρεια πλευρά της πόλης περιλαμβανόταν στον κλάδο του Δούναβη, ενώ η δυτική πλευρά οριζόταν από τον ποταμό Μλάβα. Μόνο μεταγενέστερα το Βιμινάκιο εξαπλώθηκε στην αριστερή όχθη του Mλάβα. Χάρη στη θέση του, την ενδοχώρα και τις πλωτές οδούς, το Βιμινάκιο αντιπροσώπευε μια από εκείνες τις περιοχές όπου η συνάντηση των πολιτισμών Ανατολής και Δύσης ήταν αναπόφευκτη. Μέχρι στιγμής μόνο το 4% της πόλης έχει ερευνηθεί, όπως τόνισε ο διευθυντής της ανασκαφής Μιόμιρ Κόρατς, προσθέτοντας ότι οι αρχαίοι ρωμαϊκοί εποικισμοί που δεν είναι θαμμένοι κάτω από σύγχρονες μεγαλουπόλεις, όπως είναι το Λονδίνο, το Μιλάνο, η Βουδαπέστη και το Βελιγράδι, σπανίζουν.
14.000 τάφοι
Μέχρι στιγμής, οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει δεκάδες χιλιάδες ευρήματα –μεταξύ των οποίων χρυσά πλακίδια που φέρουν ανάγλυφα τα ρωμαϊκά μαγικά σύμβολα, αγάλματα από νεφρίτη και μάρμαρο, αγγεία, μωσαϊκά και τοιχογραφίες, όπως και 14.000 τάφους– από την εποχή που ξεκίνησαν οι ανασκαφές το 1882.