Θα ’πρεπε να το περιμένουμε ότι η γιορτή του Αγίου Πνεύματος θ’ ανέβαζε κατακόρυφα την κατά κεφαλήν εθνική πνευματικότητα, αυξάνοντας ιλιγγιωδώς την ταχύτητα στροβιλισμού των εγκεφαλικών μας κυττάρων. Λάτρης της ταχύτητας έτσι κι αλλιώς ο κ. Πάνος Καμμένος, αναζήτησε πνευματική τροφή στο εξωτικό Μονακό. Πήγε να απολαύσει τον αγώνα της Φόρμουλα 1, που ωστόσο αποδείχθηκε βαρετός. Τον είχε προσκαλέσει, λέει, ο πρίγκιπας Αλβέρτος, ανταποδίδοντας τη φιλοξενία που γεύτηκε στο κλειστό του ΟΑΚΑ, στον πρόσφατο αγώνα μπάσκετ της ομάδας της ιδιόκτητης χώρας του με την ΑΕΚ, η οποία πάντως πρόσβαλε την παράδοση του Ξενίου Διός, νικώντας απρεπώς τους φιλοξενούμενούς της. Επίσημος οικοδεσπότης στο ΟΑΚΑ ο κ. Καμμένος, θα εξομολογήθηκε στον υψηλό ξένο το παιδικό του όνειρο. Και δεν εννοώ την αναρρίχησή του σε υπουργικό θώκο, αυτό το πέτυχε ήδη, να ’ναι καλά ο Αϊ-Τσίπρας, αλλά την εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση αγώνα ταχύτητας.
Δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη άλλες πνευματικές προσωπικότητες του τόπου – ο κ. Γεωργιάδης, ο κ. Κικίλιας, ο κ. Βαρβιτσιώτης. Αντιλαϊκιστές εκ πεποιθήσεως, και συγχρόνως αδιάλλακτοι εχθροί του μπονβιβερισμού (τη Μύκονο δεν την έχουν καν ακουστά), κατηγόρησαν τον υπουργό Εθνικής Αμυνας ότι παράτησε τη χώρα απροστάτευτη και πήγε να ζήσει το παραμύθι του. Λες κι αν έμενε στο Πεντάγωνο, να φυλάττει Θερμοπύλες φορώντας αρβύλες, τα πράγματα θα πήγαιναν πρίμα. Η χώρα βέβαια θα τα ’βγαζε πέρα και διακόσια και τριακόσια συναπτά τριήμερα αν απουσίαζε ο κ. Καμμένος, αλλά και στην προκειμένη περίπτωση, όπως σε πάμπολλες άλλες, η Ελλάδα είναι απλώς πρόσχημα, και ο καημός για τη μοίρα της ένα υποκριτικό τηλεοπτικό μονόλεπτο. Αντιλαϊκιστικό.
Πώς απάντησε ο κ. Καμμένος; Με τον μόνο τρόπο που κατέχει: κακοηθέστατοι υπαινιγμοί για τους επικριτές του, χυδαία κλεισίματα του ματιού, βαριά τραυματισμένα ελληνικά, αφού για την εξοχότητά του ακόμα κι ένα τουίτ έχει έκταση έπους. Ας θεωρήσουμε πάντως απολύτως βέβαιο ότι, αν όχι μετά το πρώτο καμμένειο τιτίβισμα, τότε μετά το δεύτερο, ο πρωθυπουργός τηλεφώνησε οργισμένος στον εξ ακροδεξιών συγκυβερνήτη του και τον κατσάδιασε. Με όσα άθλια λένε οι λέξεις σου, θα του είπε, και με όσα αθλιότερα υπαινίσσονται, προσβάλλεις βαριά κι εμένα που σε διάλεξα και σε επέβαλα, και την παράταξή μου ολόκληρη. Φρένο, γιατί μ’ έκανες έξω φρενών.
Εντάξει, μια ακραία υπόθεση κάνουμε. Να μη ζήσουμε κι εμείς το παραμύθι μας;