Μετά την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ζακύνθου με την οποία δεν ακυρώνεται το περίφημο συμβόλαιο ανάμεσα στον Γ. Χάρο, τον ιδιώτη κληρονόμο της οικογένειας Φλαμπουριάρη, και στην εταιρεία συμφερόντων του Κατάρ Pimana για την πώληση 15.000 στρεμμάτων στη βορειοδυτική άκρη της Ζακύνθου οι ενδιαφερόμενοι για την επένδυση στη Ζάκυνθο κινούνται προς την επίσπευση των διαδικασιών. Ετσι θα καταθέσουν την απόφαση ζητώντας να επισπευσθούν οι διαδικασίες για την οριοθέτηση του ακινήτου γύρω από τα ερείπια της παλιάς Μονής του Αγίου Γεωργίου των Κρημνών. Αυτό, σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, θα συμβεί έπειτα από πραγματογνωμοσύνη και νέο δικαστήριο, το οποίο μπορούν να προκαλέσουν είτε οι προσφεύγουσες τοπική μητρόπολη και Μονή του Αγίου Γεωργίου των Κρημνών είτε η Pimana.
H τεκμηριωμένη απόφαση του πρωτοδικείου του νησιού δέχεται:
• Οτι ο πωλητής έχει τον πιο ισχυρό τίτλο έναντι εκείνων που διεκδικούν μέρη του ακινήτου, συνήθως με την επίκληση δικαιωμάτων νομής. Αυτοί είναι κάτοικοι, η τοπική μητρόπολη και ο Δήμος Ζακύνθου. Οι κάτοικοι ιδιαίτερα στην περιοχή του χωριού Μαριές χρησιμοποίησαν κατά περίπτωση για 1-2 γενιές κομμάτια γης για την κατασκευή μαντριών και για γεωργική εκμετάλλευση. Η εταιρεία σε αυτές τις περιπτώσεις είχε ανακοινώσει ότι θα εξαιρέσει αυτά τα ακίνητα από τη μεταβίβαση.
Η απόφαση βασίσθηκε σε ένα έγγραφο των Ενετών (τίτλο) που κατέστησε την επίδικη έκταση ιδιωτική, όπως άλλωστε συμβαίνει σε ολόκληρα τα Επτάνησα, χωρίς έκτοτε αυτή να έχει αμφισβητηθεί από ιδιώτες ή από το κράτος.
Οι προσφεύγοντες στο δικαστήριο της Ζακύνθου αμφισβήτησαν την ακρίβεια της μετάφρασης ή την ερμηνεία του τίτλου, αλλά ουδέποτε τη γνησιότητά του. O συνήγορος του πωλητή Γ. Χάρου, ο κ. Ναούμ Τζίφρας, είπε στην «Κ»: «Το πολυμελές πρωτοδικείο ξεκαθαρίζει πλήρως την περιρρέουσα αρνητική ατμόσφαιρα, καθώς η πώληση κρίνεται οριστικά νόμιμη. Αποτελεί κατά τούτο δικαίωση της πλευράς του πωλητή Γ. Χάρου, παρά το “κλίμα” που προκάλεσε η από πλευράς τόσων πολλών αμφισβήτηση της εγκυρότητας της πώλησης…».
Το δικαστήριο στην απόφασή του, πέραν της Εκκλησίας και της σχέσης της με τον παλιό ναό του Αγίου Γεωργίου των Κρημνών, δεν αναγνώρισε σε οποιονδήποτε άλλο δικαιώματα ακόμα και νομής σε μέρος της σχετικής έκτασης, καθώς κατά τη διάρκεια της εξαντλητικής αποδεικτικής διαδικασίας δεν έγινε δυνατόν να περιγράψουν τις εκτάσεις που διεκδικούν ούτε και να αποδείξουν τη νομική βάση στην οποία στηρίζονται αυτές οι διεκδικήσεις.
Παράλληλα με τις διαδικασίες στα πολιτικά δικαστήρια εκκρεμεί μια ανάκριση στα ποινικά δικαστήρια της Αθήνας που έχει κινηθεί με πρωτοβουλία των οικονομικών εισαγγελέων. Σε αυτήν, κρίσιμο ζήτημα είναι αν ο πωλητής είχε το δικαίωμα διάθεσης της συγκεκριμένης ιδιοκτησίας όταν την πούλησε, αν δηλαδή νόμιμα εμφανίζεται ως κληρονόμος του τίτλου ιδιοκτησίας της επίδικης έκτασης. Το δικαστήριο δεν μπήκε στις λεπτομέρειες της διαδοχής των κληρονόμων της οικογένειας Φλαμπουριάρη, δέχθηκε ωστόσο ότι ο πωλητής είχε έννομο συμφέρον να είναι στο δικαστήριο –ο μόνος μαζί με την Εκκλησία για ένα μέρος της έκτασης– πράγμα που σημαίνει ότι το δικαστήριο δέχθηκε ότι ο πωλητής είχε έννομο συμφέρον να παρίσταται επειδή προφανώς του αναγνωρίζει περιουσιακό δικαίωμα.
Το Πάσχα του 2014 ανακοινώθηκε στη Ζάκυνθο ότι μια τεράστια έκταση στα βορειοδυτικά του νησιού είχε πωληθεί στον πρώην εμίρη του Κατάρ Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Θάνι.
Οι διαδικασίες για τη μεταβίβαση έχουν προχωρήσει σε χρόνο-ρεκόρ σε σχέση με άλλες μεταβιβάσεις, κάτι που δημιουργεί την εντύπωση ότι «κάτι υπάρχει». Πρώτη αντιδρά η Μητρόπολη Ζακύνθου, που πάντως αργότερα αποδεικνύεται ότι είχε προτείνει στον πωλητή του ακινήτου Γ. Χάρο να το αποκτήσει το 2001 έναντι ποσού στο οποίο δεν είχε συμφωνήσει ο πωλητής. Στη συνέχεια, αντιδρούν ο Δήμος Ζακύνθου και η περιφέρεια.
Μέσα στην έκταση υπάρχει οδικό δίκτυο 80 χιλιομέτρων που πάντως έχει κατασκευασθεί σε δασικούς δρόμους και μια σειρά κτισμάτων που κτίσθηκαν από νομείς της τεράστιας έκτασης στη διάρκεια των χρόνων.
Οι Βέλγοι έχουν ανοίξει τον δρόμο…
Σε ανύποπτο χρόνο, η Pimana, που ενεπλάκη και σε αλλά πρότζεκτ, όπως ξενοδοχεία στην Κέρκυρα και σε νησιά του Αιγαίου, καθώς και στην περίφημη επένδυση της Οξυάς –τελικά δεν προχώρησε και αρχιτέκτονας βρίσκονται με την εταιρεία στα δικαστήρια– θέλησε να μελετήσει την έκταση που απέκτησε. Δεν θα είναι η πρώτη εταιρεία που θα κτίσει πολυτελείς παραθεριστικές κατοικίες στη Ζάκυνθο. Σε απόσταση αναπνοής από την επίδικη έκταση στο βόρειο τμήμα του νησιού, μια βέλγική εταιρεία έχει κτίσει μικρό αριθμό πολυτελέστατων θερινών κατοικιών (με ελικοδρόμια), μία επένδυση μικρότερης κλίμακας που πήρε επίσης πάρα πολλά χρόνια για να ολοκληρωθεί. Αργότερα η εταιρεία του Κατάρ σταμάτησε τους σχεδιασμούς όταν η πολιτική ηγεσία της χώρας, «θυμωμένη» από όσα γίνονταν στα ελληνικά δικαστήρια, απείλησε την ελληνική κυβέρνηση με αντίμετρα και απέσυρε από την Ελλάδα τα χρήματα που είχε δεσμεύσει σε επενδύσεις στο εξωτερικό. Ομως οι άνθρωποι του εμιράτου δεν είναι εντελώς αμέτοχοι στις …περιπέτειές τους, καθώς το τοπογραφικό με βάση το οποίο είχε γίνει το συμβόλαιο δεν περιελάμβανε την πραγματική κατάσταση από την άποψη της νομής της επίδικης ιδιοκτησίας (σ.σ.: στη Ζάκυνθο το σχετικό αρχείο κάηκε στον σεισμό του 1953), κάτι που η εταιρεία αποφάσισε ότι θα διορθώσει πριν αρχίσει τις εργασίες της επένδυσης.