Μακρύς δρόμος, αφόρητος θόρυβος

Μακρύς δρόμος, αφόρητος θόρυβος

3' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Από την κορυφή μέχρι τα νύχια, το φωνάζουν όλοι στη Ν.Δ. ότι η κυβέρνηση δεν έχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία ώστε να διαπραγματεύεται το Μακεδονικό. Αν μείνουμε στους τύπους, τότε ναι, δεν έχουν άδικο να το λένε. Οι ΑΝΕΛ ήσαν από την αρχή αντίθετοι και παραμένουν. Ούτε μήνας δεν πέρασε αφότου ο Π. Καμμένος, με αφορμή το «Ιλιντένσκα», καθησύχαζε τους βουλευτές του ότι δεν πρόκειται ποτέ να στηρίξει λύση με το όνομα Μακεδονία. (Μόνη εξαίρεση στην ομάδα των ΑΝΕΛ είναι ο Θ. Παπαχριστόπουλος, με το τρελό μαλλί, ο οποίος προτίθεται να ψηφίσει τη συμφωνία. Αλλά αυτός ετοιμάζει από καιρό τη μεταγραφή του στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι η τέταρτη στην καριέρα του, καθώς μέχρι τώρα έχει υπάρξει υποψήφιος με ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΑΝΕΛ.)

Κι έπειτα, όσο και αν η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ είναι επί του παρόντος συμπαγής, πόσο βέβαιοι μπορούμε να είμαστε για τους πασοκογενείς του ΣΥΡΙΖΑ; Φαντάζεσθε τον Μάρκο Μπόλαρη (Σέρρες) ή τη Θεοδώρα Τζάκρη (Πέλλα) να δίνουν με την ψήφο τους το όνομα της Μακεδονίας; Ειδικά μάλιστα για την τελευταία, κάπου διάβαζα ότι, σε πρόσφατη επίσκεψη σε χωριό της περιφερείας της, δεν έτυχε της αρμόζουσας στο κύρος της υποδοχής εκ μέρους των ψηφοφόρων της – γεγονός το οποίο πρέπει να σχετίζεται, διαισθάνομαι, και με τη στάση της κυβέρνησης στο Μακεδονικό.

Αυτά ως προς τους τύπους· γιατί, στην ουσία του ζητήματος, η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει, τουλάχιστον προς το παρόν, ούτε και τίθεται ζήτημα δεδηλωμένης. Και το γνωρίζει η αντιπολίτευση, διαφορετικά θα είχε ήδη καταθέσει πρόταση μομφής, δεν θα άφηνε υπονοούμενα. Αλλωστε, αν όλα πάνε καλά για την κυβέρνηση, ο δρόμος είναι πολύ μακρύς ακόμη ώσπου να φθάσει η στιγμή της ψηφοφορίας στη Βουλή. Βάσει του χρονοδιαγράμματος της λύσης στην καλύτερη περίπτωση κατά τον Νοέμβριο αναμένεται η συμφωνία στη Βουλή των Ελλήνων προς ψήφιση. Στο μεταξύ, τα πολιτικά εμπόδια που θα έχει να ξεπεράσει η κυβέρνηση των Σκοπίων μέχρι το τελικό σημείο, είναι τόσο περίπλοκα, ώστε τίποτε δεν μπορεί να θεωρείται βέβαιο.

Η αντιπολίτευση ευλόγως κρατάει το θέμα ψηλά. Οχι μόνον επειδή είναι ιδεώδης ευκαιρία για να φθείρει τη συνοχή της κυβέρνησης, αλλά και επειδή είναι προς το συμφέρον της αν η προσπάθεια λύσης ναυαγήσει όσο πιο νωρίς είναι δυνατόν, διότι όσο θα προοδεύει η διαδικασία του χρονοδιαγράμματος τόσο θα εντείνονται οι διεθνείς προσδοκίες και, συνεπώς, οι πιέσεις. Από την πλευρά της, όμως, και η κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή παρά να επιμείνει στη διαδικασία λύσης. Ετσι που τα κατάφερε ο Τσίπρας, μεταχειριζόμενος σκαιά την αντιπολίτευση και βρίζοντας τον κόσμο των συλλαλητηρίων, η μόνη διέξοδος που του προσφέρεται, μέσα από την αναστάτωση που προκάλεσε, είναι η λύση του Μακεδονικού. Ειδάλλως, θα έχει αφήσει πίσω του μια ανοικτή πληγή να δηλητηριάζει την πολιτική ζωή. Νομίζω κάτι τέτοιο δεν θα του άρεσε καθόλου. Δεν θα άντεχε την ειρωνεία ότι, όσο και αν προσπαθεί, δεν μπορεί να ξεφύγει από τα βήματα του Αντώνη Σαμαρά. Επομένως, ο δρόμος μέχρι τη λύση του Μακεδονικού θα είναι μακρύς και ο θόρυβος από τους καβγάδες αφόρητος. Ψυχραιμία, λοιπόν…

Ευλόγησον

Καλά, χρειαζόταν να έλθει αυτοπροσώπως ο Οικουμενικός Πατριάρχης στον Τσίπρα για να του πει ότι όλα εντάξει με την επιστροφή της Εκκλησίας των Σκοπίων στο Πατριαρχείο; Θα μπορούσε να το έχει πει τηλεφωνικώς, να βγάλει μια ανακοίνωση και τελειώσαμε. Αλλωστε, το θέμα της Εκκλησίας των Σκοπίων ήταν από τα εύκολα και μάλλον χαμηλής προτεραιότητας στην υπόθεση του Μακεδονικού – και, γι’ αυτό, οι γείτονες το άλλαξαν πρώτο. Χρειαζόταν όμως η επίσκεψη για την πολιτική σημασία του συμβολισμού. Ο Πατριάρχης ήθελε να δείξει –πρωτίστως στην ίδια την κυβέρνηση– ότι, στο Μακεδονικό, είναι σύμμαχός της, εν αντιθέσει προς την Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία είναι αντίπαλός της. Επειδή τίποτε σε αυτό τον κόσμο δεν είναι δωρεάν (εκτός ίσως από τη θεία χάριν, για όσους πιστεύουν…), δεν χωρεί αμφιβολία ότι, προσφέροντας την έμπρακτη συμπαράστασή του στην κυβέρνηση, ο Πατριάρχης προσβλέπει στην πολύτιμη στήριξή της για τα ανοικτά ζητήματα που έχει με την Εκκλησία της Ελλάδος. (Στις 20 Μαρτίου, η στήλη είχε εκτενές σημείωμα γι’ αυτά.) Ελπίζω μόνο να τον έχει προειδοποιήσει κάποιος για την αναξιοπιστία του προσώπου στο οποίο βασίζεται…

Γυμνούς κι ωραίους

Το quiz –που επανέρχεται ως ρουμπρίκα ύστερα από πολύ καιρό– είναι σήμερα λογοτεχνικό. Σας παρουσιάζω ένα ποίημα, με αισθητή την επιρροή του Σεφέρη, αλλά και του Καβάφη, γραμμένο από παράγοντα της σημερινής εξουσίας και εσείς καλείσθε να εντοπίσετε την ταυτότητά του. Ο τίτλος του είναι «Χώρος» και έχει ως εξής: «Τους περιμέναμε γυμνούς κι ωραίους / στημένοι στις πλατείες. / Νύχτες ανάπαυση δε γνώρισαν / οι νέοι των τριάντα ετών / να κοιτούν από τοίχους και μάντρες. / Τους περιμέναμε χωρίς προσποίηση / για τη μελαγχολία μας / για το τόσο κακό / που σωριάστηκε πέτρα στα στήθια». Βρείτε ποιος από τους τρεις το έγραψε: α) Αναστάσιος Κουράκης, β) Φώτιος-Φανούριος Κουβέλης, γ) Νικόλαος Κοτζιάς.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή