Ο Χουάν Ρομέρο ήταν ένας έφηβος μετανάστης από το Μεξικό, που δούλευε σε ένα ξενοδοχείο όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με μία από τις κρισιμότερες στιγμές εκείνης της περιόδου. Ο Ρομέρο είχε μόλις σταματήσει προκειμένου να χαιρετήσει με χειραψία τον Ρόμπερτ Κένεντι τη νύχτα της νίκης του στην προκριματική εκλογή για την προεδρία στις 5 Ιουνίου 1968, όταν ένας ένοπλος πυροβόλησε τον γερουσιαστή της Νέας Υόρκης στο κεφάλι. Ο Ρομέρο κράτησε στην αγκαλιά του τον τραυματισμένο Κένεντι, προσπαθώντας να τον αποτρέψει από το να χτυπήσει το κεφάλι του στο παγωμένο δάπεδο του ξενοδοχείου Αmbassador.
Επί περίπου μισό αιώνα ο Ρομέρο κατηγορούσε τον εαυτό του, διερωτώμενος αν θα μπορούσε να κάνει κάτι περισσότερο, αναζητώντας την απάντηση στο ερώτημα «τι θα είχε συμβεί αν ο Κένεντι δεν είχε σταματήσει να μου σφίξει το χέρι;». Οι βασανιστικές σκέψεις κατέτρωγαν τον Ρομέρο σε σημείο που εγκατέλειψε το Λος Αντζελες και μετακόμισε στην απομόνωση του Ουαϊόμινγκ.
Σήμερα, πενήντα χρόνια από εκείνο το τραγικό πρωί, ο 67χρονος Ρομέρο ζει ελεύθερος από τύψεις εν μέρει χάρη στην υποστήριξη των οπαδών του Ρόμπερτ Κένεντι, που λένε ότι ο πρώην υπάλληλος του ξενοδοχείου ήταν ένα παράδειγμα του τύπου των ανθρώπων που ο Κένεντι αναζητούσε να βοηθήσει κάνοντας τη φυλετική ισότητα και τα ατομικά δικαιώματα τον ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής του.
Η τελευταία ομιλία του Ρόμπερτ Φ. Κένεντι προς υποστηρικτές του στο ξενοδοχείο Ambassador του Λος Αντζελες. Στο πλάι του η σύζυγός του Εθελ.
Ο νεαρός Ρομέρο δεν ενδιαφερόταν για την πολιτική. Αλλά γνώριζε ότι ο πρόεδρος Τζον Φ. Κένεντι είχε ταξιδέψει στο Μεξικό και είδε στιγμιότυπα από την επίσκεψη του Ρόμπερτ Κένεντι σε Μεξικανούς – Αμερικανούς γεωργικούς εργάτες στην Καλιφόρνια. Οταν ο Ρόμπερτ Κένεντι ανακοίνωσε ότι θα έβαζε υποψηφιότητα για πρόεδρος η συγκίνηση τον συνεπήρε. Στη συνέχεια ήρθε η ημέρα που συνάντησε ο Ρομέρο τον Κένεντι. Την προηγούμενη της προκριματικής εκλογής στην Καλιφόρνια, ο Κένεντι και οι σύμβουλοί του ζήτησαν την υπηρεσία δείπνου στο δωμάτιο στο ξενοδοχείο Ambassador. Ο Ρομέρο είχε βάρδια και μπήκε στο δωμάτιο με άλλους υπαλλήλους του ξενοδοχείου. Είδε τον Κένεντι να μιλάει στο τηλέφωνο. Ο Κένεντι έκλεισε το τηλέφωνο και έκανε σήμα στον Ρομέρο να προχωρήσει. «Το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι καθόμουν και τον κοίταζα με το στόμα μου ανοικτό», λέει ο Ρομέρο. Ο Κένεντι άρπαξε το χέρι του Ρομέρο με τα δύο του χέρια και του είπε «ευχαριστώ». Για ένα λεπτό επικράτησε σιωπή. «Ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω τη χειραψία και τη ματιά. Κοιτώντας σε με αυτή τη διαπεραστική ματιά που έλεγε “είμαι ένας από εσάς”. Ηταν καλά. Δεν κοιτούσε το χρώμα του δέρματός μου, ούτε την ηλικία μου. Με έβλεπε ως Αμερικανό».
Στην αίθουσα «Εμπασι» ο Κένεντι ευχαρίστησε τους ψηφοφόρους του. Μετά κατέβηκε στην κουζίνα και χαιρέτησε το προσωπικό και τότε είδε τον Ρομέρο.
Ο Ρομέρο άπλωσε το χέρι του και ο Κένεντι σταμάτησε για να τον χαιρετήσει. Κατά τη διάρκεια της σύντομης παύσης ένας ένοπλος άνοιξε πυρ. Πολλοί άνδρες έπεσαν πάνω στον ένοπλο. Ο Ρομέρο έτρεξε στον Κένεντι και οι φωτορεπόρτερ τον αιχμαλώτισαν δίπλα στον ματωμένο Κένεντι. «Είναι όλοι καλά;» αναρωτήθηκε ο Κένεντι. «Ναι. Ολα θα πάνε καλά», είπε ο Κένεντι προτού χάσει τις αισθήσεις του. Ο Ρομέρο του έβαλε ένα ροζάριο στο χέρι του. Την επόμενη ημέρα ο Ρόμπερτ Φ. Κένεντι ο άνθρωπος που γοήτευσε τους Ισπανόφωνους, Αφροαμερικανούς, φτωχούς και τους ψηφοφόρους κατά του πολέμου του Βιετνάμ ήταν νεκρός σε ηλικία 42 ετών.