Στο ποδόσφαιρο η φράση «ηλεκτρική καρέκλα» αποτελεί ένα από τα αγαπημένα κλισέ των αθλητικών δημοσιογράφων. Μέσω αυτής περιγράφεται η δυσκολία που υπάρχει στον εκάστοτε προπονητή, όσον αφορά τη διαχείριση προσωπικοτήτων, τις συνεχείς αγωνιστικές υποχρεώσεις, αλλά και το διαρκές άγχος της επίτευξης των στόχων. Για τον μέσο προπονητή ο πάγκος της Ρεάλ Μαδρίτης είναι το απόλυτο όνειρο, αλλά ταυτόχρονα και η δυσκολότερη δουλειά του κόσμου. Κι αυτό διότι ακόμα κι αν μια χρονιά φαίνεται απολύτως επιτυχημένη, για τις εκάστοτε διοικήσεις της Ρεάλ Μαδρίτης δεν είναι. Αν η προηγούμενη φράση φαίνεται υπερβολική, υπενθυμίζεται πως ο Γιουπ Χάινκες απολύθηκε από τη Ρεάλ Μαδρίτης το 1998, λίγες μόνον ημέρες μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ πρώτη φορά από το 1966. Ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε αποχώρησε το 2003 ως πρωταθλητής Ισπανίας, έχοντας κατακτήσει και δύο Τσάμπιονς Λιγκ σε τέσσερα χρόνια. Ο Φάμπιο Καπέλο απολύθηκε το 2007 έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα έπειτα από τέσσερα χρόνια, ενώ ο Κάρλο Αντσελότι έφυγε το 2014, ως πρωταθλητής Ευρώπης.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ο Ζινεντίν Ζιντάν έκανε κάτι που κανείς προπονητής της Ρεάλ δεν είχε επιχειρήσει στο παρελθόν. «Πρόλαβε» τη διοίκηση της «βασίλισσας» και έφυγε μόνος του, μετά την 3η συνεχόμενη κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Η απόφαση του άλλοτε κορυφαίου ποδοσφαιριστή του κόσμου χαιρετίστηκε από «φίλους» και «εχθρούς». Ακόμα και υποστηρικτές της Ρεάλ Μαδρίτης τάχθηκαν στο πλευρό του Γαλλοαλγερινού προπονητή, που, μέσα στη δύσκολη χρονιά που περνούσε, αντιλαμβανόταν πως ό,τι και να έκανε, ενδεχομένως να μην ήταν αρκετό για να συνεχίσει και μετά το καλοκαίρι στη Μαδρίτη. Η κατάκτηση του 4ου Τσάμπιονς Λιγκ τα τελευταία 5 χρόνια δημιούργησε την αίσθηση πως ο Ζιντάν θα παρέμενε στο τιμόνι της πρωταθλήτριας Ευρώπης, όμως ο Ζιζού αποφάσισε πως δεν μπορούσε να συνεχίσει στη Ρεάλ, διαβλέποντας, πιθανώς, πως η ομάδα εισέρχεται σε μια μεταβατική περίοδο. Ο χρόνος είναι αμείλικτος και η «ραχοκοκαλιά» της σπουδαιότερης ομάδας της δεκαετίας έχει ξεπεράσει τα 30 έτη, κάτι που σημαίνει πως η μετάβαση από το παρόν στο μέλλον χρειάζεται λεπτούς χειρισμούς, συνεννόηση διοίκησης και τεχνικής ηγεσίας και μια λέξη «απαγορευμένη» στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου»: «υπομονή».
Το εντυπωσιακό και εξαιρετικά ενδιαφέρον για τον επόμενο τεχνικό της Ρεάλ είναι ότι πρώτη φορά στην ιστορία ο πάγκος της δεν είναι «περιζήτητος». Ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο δηλώνει ικανοποιημένος στην Τότεναμ και δεν θέλει να φύγει, ομοίως και ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι της Γιουβέντους. Ο ταλαντούχος Γερμανός προπονητής της Χόφενχαϊμ Γιούλιαν Νάιγκελσμαν αρνήθηκε ευγενικά, ακόμα κι αν το όνομά του ακούστηκε φιλολογικά και το πιο ενδιαφέρον καλοκαίρι στη σύγχρονη ιστορία της μεγαλύτερης ομάδας του κόσμου μόλις ξεκίνησε…