H πρώτη θέση για το «Φιλί», τη μαυρόασπρη φωτογραφία του Παναγή Χρυσοβέργη, στην κατηγορία «Private Events» του διαγωνισμού ΕΡΑ (Events Photography Awards) στο Λονδίνο, έρχεται ως επιστέγασμα μιας διαρκούς εξερεύνησης της ανθρώπινης συνθήκης. Ο 40χρονος Παναγής Χρυσοβέργης, εγκατεστημένος στο Λονδίνο τα τελευταία δυόμισι χρόνια, είναι ένας επαγγελματίας φωτογράφος με ιδιαίτερη ματιά. Αφηγείται ανθρώπινες ιστορίες με έναν τρόπο που εκκινεί από βαθιά ενσυναίσθηση και με ένα αποτέλεσμα που δείχνει διάθεση ψυχικής ακτινογραφίας. Για όσους έχουν συνεργαστεί μαζί του, δεν αποτελεί έκπληξη η τριπλή επιτυχία του στον φετινό διαγωνισμό EPA, που φιλοξενήθηκε στο Βρετανικό Μουσείο, όπου ο Παναγής Χρυσοβέργης απέσπασε δύο ακόμη βραβεία: την πρώτη θέση στην κατηγορία People’s Choice και τη δεύτερη θέση στον γενικό διαγωνισμό.
«Η βράβευσή μου στο Βρετανικό Μουσείο μού χάρισε συναισθήματα χαράς, συγκίνησης και αναγνώρισης για τη δουλειά μου, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια εικόνα που καθρεπτίζει συναισθήματα αγάπης και έρωτα και όχι εικόνες πόνου που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στα media», λέει ο Παναγής Χρυσοβέργης. «Η προσέγγισή μου είναι διαφορετική. Ψάχνω κρυμμένες εικόνες και τις βγάζω στην επιφάνεια. Αυτή την αφηγηματικότητα επιδιώκω. Αν και αφηγηματικότητα στη φωτογραφία κατά τη Susan Sontag δεν υπάρχει: “Οι φωτογραφίες δεν αφηγούνται, μας στοιχειώνουν”. Τι ωραιότερο λοιπόν να είμαστε στοιχειωμένοι από αληθινά συναισθήματα, πραγματικές στιγμές, με πρωταγωνιστές εμάς τους ίδιους. Η φωτογραφία, όμως, από τη φύση της λέει ψέματα. Είναι η φύση του μέσου. Καλούμαστε μέσα στις τέσσερις πλευρές του φωτογραφικού κάδρου, σε μια απειροελάχιστη φέτα χρόνου να περιγράψουμε μια κατάσταση. Αδύνατον. Ανεξαρτήτως λοιπόν αν φωτογραφίζω γάμο, βάπτιση, ένα χαρούμενο ή δυσάρεστο γεγονός, τουλάχιστον η προσέγγισή μου ας είναι όσο το δυνατόν πιο διάφανη και στιγμιοτυπική προκειμένου να πω όσο το δυνατόν λιγότερα ψέματα».
Θα μπορούσε να πει κανείς πως οι φωτογραφίες του Παναγή Χρυσοβέργη είναι μικρές σπουδές στην ανθρώπινη φύση. Στο πολυπολιτισμικό Λονδίνο έρχεται σε επαφή «με μοναδικούς ανθρώπους από οποιαδήποτε κουλτούρα με πολύ διαφορετικές νοοτροπίες, ήθη και έθιμα. Αυτό βέβαια φωτογραφικά είναι πολύ απαιτητικό», λέει. «Πρέπει να εμβαθύνεις αρκετά ώστε να αποκαλύψεις τις ιδιαίτερες εικόνες, που συχνά κρύβονται πίσω από τα πολύχρωμα ινδικά φορέματα, τα αιθιοπικά ήθη και έθιμα, τις αραβικές μαντίλες ή τα αγγλικά μεγαλεπήβολα καπέλα. Ο κάθε πελάτης σου δεν θα σε προσλάβει για να τονίσεις το φολκλόρ της κουλτούρας του αλλά για να αποτυπώσεις τις προσωπικές του στιγμές μέσα από τη ματιά σου. Κλείνω πάντα τα μάτια για να δω, και μετά φωτογραφίζω».