Ο Μάικλ Τζάκσον έχει πεθάνει ή λιάζεται, ίσως παρέα με τον Ελβις Πρίσλεϊ, σε κάποιο εξωτικό νησί – ή και στη Βραζιλία, που αποτελεί προορισμό κάθε θεωρίας συνωμοσίας; Αντίστοιχες θεωρίες, που αμφισβητούν τον δεδηλωμένο θάνατο κάποιου προσώπου, συνήθως διασήμου, έχουν αναπτυχθεί και για τον Δημήτρη Λιαντίνη, ο οποίος, για πολλούς, δεν έχει πεθάνει στον Ταΰγετο, αλλά παραμένει κάπου κρυμμένος, μακριά απ’ όλους και απ’ όλα.
Υπάρχουν, όμως, και εκείνες οι περιπτώσεις όπου ο «νεκρός» σκηνοθετεί ο ίδιος τον θάνατό του, προκειμένου να γλιτώσει από όσα τον βασανίζουν – συνήθως χρέη που είναι αδύνατον να καλύψει. Με μία σωστή οργάνωση, ο θάνατος μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς πολλά πολλά, να γίνει η κηδεία, να εισπραχθεί μια πιθανή ασφάλεια ζωής από τους κληρονόμους ή τον δικηγόρο του «θανόντος» και όλοι να συνεχίσουν τη ζωή τους ωσάν να μη συνέβη τίποτα. Μάλιστα, στη Νέα Υόρκη, υπάρχει και άτομο που προσφέρει αντίστοιχη υπηρεσία. Με 30.000 δολάρια μπορεί να σας εξαφανίσει από προσώπου γης, κάνοντας τους πάντες να νομίζουν ότι έχετε εκδημήσει εις τόπον χλοερόν, ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός.
Η Ελίζαμπεθ Γκρίνγουντ, συγγραφέας που είχε σκεφθεί να σκηνοθετήσει τον θάνατό της για να γλιτώσει από τα σπουδαστικά της χρέη, που άγγιζαν τις 100.000 δολάρια, εξέδωσε ένα βιβλίο προ ολίγων ετών, με τον τίτλο «Playing Dead: A Journey Through the World of Death Fraud» (εκδ. Simon & Schuster), όπου κάνει λόγο για τον Frank Ahearn, ο οποίος είχε βοηθήσει περισσότερους από 50 ανθρώπους να… πεθάνουν. Αναφέρεται και στη βιομηχανία που έχει αναπτυχθεί στις Φιλιππίνες, όπου μπορεί κανείς να νοικιάσει ένα πτώμα που θα πάρει τη θέση του στο φέρετρο, αλλά και κομπάρσους που θα ορκιστούν ότι η κηδεία όντως έγινε, αφού εκείνοι συνέβαλαν τα μάλιστα. Η συγγραφέας βρήκε, επίσης, ανθρώπους που σκηνοθέτησαν τον θάνατό τους, όπως ο Τζον Ντάργουιν, που υποδύθηκε ότι σκοτώθηκε ενώ έκανε κανό, για να εισπράξει ασφάλιστρα 280.000 λιρών. Μεταξύ άλλων, συνάντησε ανθρώπους που πιστεύουν ότι ο Μάικλ Τζάκσον θα επανεμφανιστεί και άλλους που θεωρούν ότι δεκάδες βρήκαν ευκαιρία στα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου ώστε να δηλωθούν ως νεκροί.
Μόλις πριν από λίγες ημέρες, ο Ρώσος δημοσιογράφος Αρκάντι Μπάμπτσενκο σκηνοθέτησε τον θάνατό του στο Κίεβο, προκειμένου, όπως είπε ο ίδιος σε συνέντευξη Τύπου, αφού… ανεστήθη, να μην υποστεί όσα ο πράκτορας Σεργκέι Σκριπάλ, ο οποίος δηλητηριάστηκε μεν, επέζησε δε. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ένας μακιγέρ πήγε στο διαμέρισμά του για να το κάνει να μοιάζει με θύμα πυροβολισμού. Φόρεσε ένα μπλουζάκι με τρύπες από σφαίρες το οποίο είχε βαφτεί με αίμα γουρουνιού. Υποδύθηκε τον νεκρό, μεταφέρθηκε με συνεννοημένους διασώστες στο νοσοκομείο, οι οποίοι, κατά παρέκκλιση του πρωτοκόλλου, τον έστειλαν στο νεκροτομείο. «Μόλις οι πόρτες του νεκροτομείου έκλεισαν πίσω μου, “αναστήθηκα”», είπε ο Μπαμπτσένκο. «Κατόπιν παρακολούθησα τις ειδήσεις και είδα τι φοβερός τύπος ήμουν»…
Με αφορμή αυτό το γεγονός, η «Κ» επιλέγει τέσσερις ιστορίες σκηνοθετημένων θανάτων: του γερουσιαστή Ντέιβιντ Φρίντλαντ, του συγγραφέα Φίλιπ Σεσαρέγκο, του χρηματιστή Μάρκους Σρένκερ και του πιανίστα Φρίντριχ Γκούλντα.
Ο γερουσιαστής που δεν έβαζε μυαλό
«Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα όταν ο κόσμος με θεωρούσε νεκρό», είχε δηλώσει Ντέιβιντ Φρίντλαντ.
Μια λίστα με τους πιο αξιομνημόνευτους χαρακτήρες της πολιτικής ιστορίας του Νιου Τζέρσεϊ δεν θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει τον Ντέιβιντ Φρίντλαντ. Ο νεαρός χαρισματικός γερουσιαστής ήταν ανερχόμενο αστέρι των πολιτικών κύκλων της Ουάσιγκτον, μέχρι που κατηγορήθηκε για κλοπή 300.000 δολαρίων από ταμεία του κράτους το 1980. Για αρκετά χρόνια, ο Φρίντλαντ απέφυγε οποιαδήποτε κύρωση, καθώς συμφώνησε να βοηθήσει την κυβέρνηση να συλλάβει και άλλους καταχραστές. Ωστόσο, οι παλιές συνήθειες δύσκολα πεθαίνουν, και ο Φρίντλαντ συνέχισε να εξαπατά τα δημόσια ταμεία, προκαλώντας την οργή των Αμερικανών.
Το 1985 και ενώ από στιγμή σε στιγμή αναμενόταν να ανακοινωθεί επίσημα το κατηγορητήριό του, ο Φρίντλαντ εξαφανίζεται από προσώπου γης. Λίγες μέρες αργότερα, ο διεθνής Τύπος ανακοινώνει τον θάνατό του, έπειτα από ένα τραγικό δυστύχημα εν ώρα κατάδυσης στις Μπαχάμες. Φυσικά, οι αμερικανικές αρχές βρήκαν τα στοιχεία ύποπτα και ξεκίνησαν μια εντατική και επεισοδιακή έρευνα για να τον βρουν.
Τελικά, τα δύσπιστα ένστικτα της αμερικανικής κυβέρνησης αποδείχθηκαν σωστά. Ο Φρίντλαντ είχε πράγματι σκηνοθετήσει τον θάνατό του, ωστόσο στο περίπλοκο σενάριο περί ατυχήματος κατάδυσης που είχε υφάνει είχε συμπεριλάβει και μια μικρή δόση αλήθειας. Στην πραγματικότητα, ο πρώην γερουσιαστής είχε εγκατασταθεί στις Μαλδίβες, όπου είχε «μετενσαρκωθεί» σε εξαιρετικά επιτυχημένο ιδιοκτήτη αλυσίδας καταδυτικών κέντρων. Ο υπερπολυτελής τρόπος ζωής του Φρίντλαντ κίνησε το ενδιαφέρον των τοπικών αξιωματούχων και έπειτα από δύο χρόνια κρυφής ζωής ο πολιτικός οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη.
Οταν πλέον αφέθηκε ελεύθερος από τις αμερικανικές φυλακές το 1997, ύστερα από 10 χρόνια κράτησης, ο Φρίνταλντ εξακολουθούσε να μην έχει κανέναν ενδοιασμό για τον πλαστό του θάνατο. «Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα όταν ο κόσμος με θεωρούσε νεκρό», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.
Ο στρατιώτης που έγινε μπεστ-σελερίστας
Ο Φίλιπ Σεσαρέγκο έφυγε ντροπιασμένος για την Ευρώπη μετά την αποκάλυψη του σκηνοθετημένου θανάτου του.
Στον απόηχο των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, το τηλέφωνο του μυστηριώδους συγγραφέα Τομ Κάριου δεν σταματούσε να χτυπά. Μόλις μία μέρα πριν από τη σοκαριστική συντριβή των αεροπλάνων στους Δίδυμους Πύργους, ο Κάριου είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο του «Τζιχάντ!» – μία λεπτομερή καταγραφή των αναμνήσεών του, ως πρώην μέλους της ελίτ των Ειδικών Δυνάμεων της Βρετανικής Αεροπορίας στο Αφγανιστάν. Η συγκυρία της κυκλοφορίας έκανε το βιβλίο ανάρπαστο και ο συγγραφέας εμφανίστηκε ουκ ολίγες φορές στην αμερικανική τηλεόραση, για να εκφέρει τη γνώμη του, ως ειδικού, στα θέματα των Ταλιμπάν.
Σε μία από τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του, τον παρακολούθησε τυχαία η νεαρή Κλερ Σεσαρέγκο, η οποία ξέσπασε αμέσως σε κλάματα οργής. Στη μορφή του συγγραφέα, η Κλερ αναγνώρισε αναμφισβήτητα τον πατέρα της, Φίλιπ Σεσαρέγκο, τον οποίο θρηνούσε επί οκτώ ολόκληρα χρόνια.
Στην πραγματικότητα, ο Φίλιπ δεν υπήρξε ποτέ μέλος των Ειδικών Δυνάμεων της Αεροπορίας και μέχρι και η τελευταία λεπτομέρεια του μπεστ-σέλερ του ήταν αποκύημα της φαντασίας και της εμμονής του με τον πόλεμο. Απογοητευμένος από τον μονότονο βίο του, ο Βρετανός σκηνοθέτησε τον θάνατό του όταν βρισκόταν στη Βοσνία, ως απλό μέλος των στρατιωτικών δυνάμεων, στέλνοντας στις αγγλικές εφημερίδες μία ανακοίνωση που εξιστορούσε τον τραγικό του θάνατο από έκρηξη βόμβας. Επέστρεψε από τον Κάτω Κόσμο με τη νέα ταυτότητα του συγγραφέα έπειτα από μόλις μερικές εβδομάδες, δίχως να ενημερώσει κανέναν.
«Είμαι θυμωμένη, πληγωμένη, και γεμάτη ερωτήματα – κυρίως, με απασχολεί το γιατί δεν επικοινώνησε ποτέ μαζί μας ακόμη και αν δεν ήθελε να μας ξαναδεί», αναρωτήθηκε τότε η κόρη του. Δυστυχώς, δεν κατάφερε ποτέ να βρει τις απαντήσεις που επιζητούσε, καθώς ο πατέρας της Φίλιπ Σεσαρέγκο έφυγε ντροπιασμένος για την Ευρώπη μετά την αποκάλυψη του σκηνοθετημένου θανάτου του.
Ο άτυχος ιπτάμενος χρηματιστής
Ο Σρένκερ είχε εγκαταλείψει το αεροπλάνο του με αλεξίπτωτο και είχε προσγειωθεί στην Αλαμπάμα, με σκοπό να ξεκινήσει τη νέα του ζωή.
Επί αρκετά χρόνια, ο Μάρκους Σρένκερ ενσάρκωνε το αμερικανικό όνειρο. Ζούσε με τη σύζυγό του και τα τρία τους παιδιά σε ένα αριστοκρατικό προάστιο της Ινδιανάπολης, απολάμβανε μια εξαιρετικά επιτυχημένη καριέρα ως χρηματιστής και στον ελεύθερο του χρόνο λάτρευε να διασχίζει τους αιθέρες με το ιδιωτικό του αεροπλάνο.
Ωστόσο, πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού του, η ζωή του Σρένκερ ήταν αρκετά συννεφιασμένη. Ο χρηματιστής έπασχε από βαριά διπολική διαταραχή, που ολοένα και χειροτέρευε δημιουργώντας προβλήματα στον γάμο και στα εργασιακά του. Η χαριστική βολή για τη σύζυγό του ήρθε όταν ανακάλυψε πως ο Σρένκερ διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση με μία γυναίκα που εργαζόταν στο τοπικό αεροδρόμιο.
Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο των πτήσεων στη ζωή του Σρένκερ θα έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο και στο σκηνοθετημένο τέλος του. Σε μία ατυχή σειρά γεγονότων, μέσα σε μόλις μία εβδομάδα έχασε την εταιρεία του λόγω ποινικής έρευνας για κλοπή, την οικογένειά του λόγω ενός ταραχώδους διαζυγίου και τον πατριό του λόγω προβλημάτων καρδιάς.
Στις 11 Ιανουαρίου του 2009, ο χρηματιστής επιβιβάστηκε αποφασισμένος στο ιδιωτικό του αεροπλάνο και απογειώθηκε χωρίς να ενημερώσει τον πύργο ελέγχου. Λίγες ώρες αργότερα, οι Αρχές ειδοποιήθηκαν πως ένα μικρό αεροσκάφος συνετρίβη κοντά στις ακτές του Κόλπου του Μεξικού. Ωστόσο, στην έρευνα που πραγματοποίησαν, συνειδητοποίησαν σοκαρισμένοι πως τα παρμπρίζ του αεροπλάνου ήταν άθικτα και το πτώμα του πιλότου δεν βρισκόταν πουθενά.
Στην πραγματικότητα, ο Σρένκερ είχε εγκαταλείψει το αεροπλάνο του με αλεξίπτωτο και είχε προσγειωθεί στην Αλαμπάμα, όπου σχεδίαζε να κρυφτεί, μέχρις ότου να σκαρφιστεί μια καινούργια ταυτότητα ώστε να ξεκινήσει μια νέα αρχή στη ζωή του. Ισως και να τα είχε καταφέρει αν το αεροπλάνο κατέληγε στη θάλασσα όπως ήταν το αρχικό του σχέδιο. Εντέλει, οι Αρχές τον εντόπισαν και ο Σρένκερ κατέληξε στη φυλακή.
Ο πιανίστας που έκανε πάρτι… Ανάστασης
Μόλις μία εβδομάδα μετά τον σκηνοθετημένο θάνατό του, ο Φρίντριχ Γκούλ-ντα έπαιξε Μότσαρτ σε μία γεμάτη αίθουσα στο Σάλτσμπουργκ.
Το βράδυ της Κυριακής 28 Μαρτίου 1999, όταν η Αυστριακή Υπηρεσία Τύπου ανακοίνωσε τον απρόσμενο θάνατο του Φρίντριχ Γκούλντα, ο κόσμος της κλασικής μουσικής φαινόταν να είχε χάσει έναν από τους πιο ταλαντούχους και εκκεντρικούς πιανίστες. Ο διεθνώς αναγνωρισμένος μουσικός, σύμφωνα με την ειδησεογραφική ανακοίνωση, είχε υποστεί καρδιακή προσβολή, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης. Αρκετοί συνάδελφοί του έσπευσαν να του αποτίσουν φόρο τιμής στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ωστόσο, την επομένη το πρωί, το αυστριακό πρακτορείο έστειλε ένα λακωνικό μήνυμα που μπέρδεψε τους αναγνώστες: «Αποσύρουμε τη χθεσινή μας είδηση – ο Γκούλντα δεν είναι νεκρός».
Για τις επόμενες δύο μέρες, η ζωή του εκλεκτού μουσικού καλυπτόταν από ένα πέπλο αβεβαιότητας. Ο ίδιος αγνοείτο και κανένα μέλος της οικογένειάς του δεν απαντούσε στο τηλέφωνο ώστε να διαψεύσει τις φήμες. Η τελευταία φορά που φαίνεται να τον είχε δει κάποιος ήταν όντως στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης, όπου ένας δημοσιογράφος ανέφερε πως φαινόταν χλωμός.
Τέλος στη φημολογία έδωσε, τελικά, ένας πράκτορας συναυλιών της Γενεύης, ο οποίος δήλωσε πως συναντήθηκε με τον πιανίστα και του φάνηκε «εντυπωσιακά ζωντανός», αλλά και πως ο Γκούλντα τον προσέγγισε και του ζήτησε να δημοσιεύσει μια νεκρολογία στη μνήμη του. Αποδείχθηκε λοιπόν πως ο θάνατος ήταν μια σκηνοθετημένη φάρσα από τον ίδιο τον πιανίστα, ο οποίος είχε στείλει προσωπικά φαξ στο αυστριακό πρακτορείο, για να διασκεδάσει με τις αντιδράσεις των δημοσιογράφων. «Ο κύριος Γκούλντα προφανώς έχει μια πολύ ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ», είχε δηλώσει τότε η Αυστριακή Υπηρεσία Τύπου.
Ο κόσμος πάντως φαίνεται να εκτιμούσε το χιούμορ του. Μόλις μία εβδομάδα μετά τον σκηνοθετημένο θάνατό του, ο πιανίστας έπαιξε κομμάτια του Μότσαρτ σε μία γεμάτη αίθουσα στο Σάλτσμπουργκ. Το όνομα της βραδιάς: «Πάρτι της Ανάστασης».