Στη νήσο των Κυκλώπων

1' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Θα μπορούσε να είναι υπέροχη σκηνή κλασικής ιταλικής κωμωδίας. Κατεγράφη όμως ως είδηση στα χρονικά της εθνικής μας φαρσοκωμωδίας. Πρωταγωνιστής, «στέλεχος του “Ρουβίκωνα”», υψηλόβαθμο παρακαλώ, το οποίο επιστρέφοντας στο διαμέρισμά του ύστερα από «επιτυχημένη ενέργεια» διαπιστώνει ότι έχει πέσει θύμα διάρρηξης. Κάποια συμμορία είχε εισβάλει στον ιδιωτικό του χώρο και, αφού είχε γυρίσει τα πάνω κάτω, άρπαξε ό,τι βρήκε και απεχώρησε ησύχως. Το εν λόγω στέλεχος, αφού μονολόγησε «Μα πού είναι το κράτος επιτέλους», τηλεφώνησε, ως ευυπόληπτος πολίτης, στο αστυνομικό τμήμα για να δηλώσει τη διάρρηξη. Ο διοικητής που αναγνώρισε το όνομα και την ιδιότητά του αντέδρασε όπως θα αντιδρούσε εάν τον είχε πάρει κάποιος ανώτατος κρατικός λειτουργός ή ο προϊστάμενός του. Δεν απάντησε με τα γνωστά, «το καταγράφουμε και από αύριο θα στείλουμε κάποιον, τέτοια ώρα δεν έχω κανέναν». Δεν χρειάστηκε καν να του πει ότι το περιπολικό δεν έχει καύσιμα, διότι το διαμέρισμά του ήταν κοντά στο αστυνομικό τμήμα των Εξαρχείων. Και έστειλε τη σήμανση πεζή για να αναλάβει τα περαιτέρω. Το εύκολο είναι να συμπεράνεις ότι ο «Ρουβίκωνας» είναι θεσμός και ότι η αστυνομία συμπεριφέρεται στους αξιωματούχους του όπως συμπεριφέρεται στους εκπροσώπους των θεσμών, κοινώς ως προνομιούχους πολίτες.

Eχει νομίζω περισσότερο ενδιαφέρον να προσπαθήσεις να μπεις στο μυαλό του στελέχους που θεωρεί εντελώς φυσιολογικό να ζητήσει τη βοήθεια της αστυνομίας. Ξέρει ότι η αστυνομία δεν έχει τίποτε να χωρίσει από την οργάνωση στην οποία συμμετέχει και τις ενέργειές της. Ο ίδιος δεν αισθάνεται «παράνομος». Τον διαβεβαιώνουν κάθε μέρα εκπρόσωποι της πολιτείας ότι δεν θεωρούν τις «ενέργειές» του παράνομες. Και εδώ έγκειται η διαφορά ανάμεσα στο εν λόγω στέλεχος και τους διαρρήκτες. Οι διαρρήκτες ξέρουν ότι κάνουν κάτι «παράνομο». Ο «Ρουβίκωνας» όταν εκβιάζει ή απειλεί δεν έχει συνείδηση της παρανομίας. Είναι η διαφορά ανάμεσα στην «παρανομία» και την «ανομία». Η παρανομία υπάρχει από τότε που υπάρχει κοινωνία, άρα νόμος. Μπορεί να αντιμετωπισθεί ή να περιορισθεί, όμως δεν είναι δυνατόν να εξαλειφθεί. Η ανομία είναι το ακριβώς αντίθετο της κοινωνίας. Ανομία επικρατούσε στη νήσο των Κυκλώπων, όπου δεν υπήρχαν νόμοι. Κι όταν ο Πολύφημος ζητάει τη βοήθεια των ομοίων του, αυτοί τον αφήνουν στην τύχη του. Οχι μόνον επειδή φωνάζει πως τον τύφλωσε ο Ούτις. Στη νήσο των Κυκλώπων ο καθένας ζει για τον εαυτό του.

Δεν έχει σημασία αν η νέα γενιά τρομοκρατίας είναι περισσότερο ή λιγότερο βίαιη. Σημασία έχει ότι λειτουργεί με όρους ανομίας. Είναι η κανονικότητα που μας υπόσχεται ο κ. Τσίπρας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή