Oλα έχουν ένα τέλος. • Ακόμη και τα «μνημόνια» στη χώρα που αναγνώρισε σ’ αυτά, • και όχι στις πολλές κι αχρείες αμαρτίες της, • τα αίτια μιας Κρίσης που τη βούλιαξε ποιος ξέρει πόσες δεκαετίες πίσω • – είναι νωρίς ακόμα για να κατακάτσει η θολούρα και να δούμε καθαρά το «αποτέλεσμα». • Αν μπορούμε από τώρα να μιλάμε για αποτέλεσμα, • μιας και δεν γνωρίζουμε ακόμη όλα όσα μας περιμένουν «μετά τα μνημόνια» • και πόσο μεγάλη είναι η ουρά που έχει πίσω της η αχλάδα • – γιατί ότι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά, αυτό το έχουμε εμπεδώσει. • Εν πάση περιπτώσει φαίνεται πως αργά κι επώδυνα οδεύουμε προς το τέλος των μνημονίων • έστω το τυπικό, έστω όχι και της Κρίσης ακόμη. • Aλλο ένα «καυτό» καλοκαίρι λοιπόν, • «κρίσιμο», όπως συνηθίσαμε να λέμε οκτώ χρόνια τώρα για όλες σχεδόν τις εποχές του χρόνου. • Ξεχάσαμε πια τα πρελούδια των ξένοιαστων Ιουνίων, τότε που τραγουδούσαμε τα καλοκαιράκια του Σπήλιου Μεντή, του Νίκου Πορτοκάλογλου, του Διονύση Σαββόπουλου… •
(Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω καν τι είδους τραγούδια «ακούγονται» τώρα. • Ακούω από σπόντα μερικά σε κάτι ειδησεογραφικούς ραδιοσταθμούς, • ειδικά σε έναν σχετικά νεόκοπο, γνωστής εφημερίδας, που εμμονικά μεταδίδει κάτι άχαρα μειρακιώδη κατασκευάσματα. • Αλλά ακούω να μου λένε και ότι «αυτά είναι όαση μπροστά σ’ αυτά που ακούγονται από άλλους σταθμούς». • Τραγούδια με στίχους απίστευτους πλέον – άσε τις «μουσικές» τους. • Κάτι τραγούδια με στίχους που λένε «μωρή καρ…» και άλλα συναφή, • τα οποία βεβαίως και έχουν απήχηση. • Σιγά μην δεν είχαν, εκεί που πατόκορφα έχει βουλιάξει η μπατιρημένη από κάθε άποψη κοινωνία μας). •
Με την Αλίκη Καγιαλόγλου βρεθήκαμε κάποτε να ονειρευόμαστε κι οι δυο ένα ταξίδι-περιπλάνηση στον κόλπο του Ρίο ντε λα Πλάτα • της Αργεντινής και της Ουρουγουάης. • Ονειρα. • Πάνε χρόνια και ζαμάνια. • Τη συναντήσαμε την περασμένη Κυριακή το μεσημέρι στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής, στο Νιάρχειο, • όπου μας ταξίδεψε σε θάλασσες και σε λιμάνια μακρινά • με αφετηρία τη Λισσαβώνα. • Μέσα από τη συναρπαστική «Θαλασσινή Ωδή» του Φερνάντο Πεσόα και τα «φάντος της εφηβείας της» • – της εφηβείας μας, της γοητευμένης από τη φωνή της ιέρειας Αμάλια Ροντρίγκες. • Ταξιδέψαμε, έστω και έτσι, έστω για λίγο, κι ώς τον απρόσιτό μας • –για μένα τουλάχιστον– • κόλπο του Ρίο ντε λα Πλάτα. •
Τον αριστερό κι αν πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς. • Τον Θεοχαρόπουλο, λ.χ., της Δημοκρατικής Αριστεράς. • Ο οποίος ζήτησε από το Κίνημα Αλλαγής «να αποφασίσει η βάση του κόμματος με ηλεκτρονικό δημοψήφισμα» με ποιον πρέπει να συνεργαστεί το Κινάλ μετεκλογικά • – με τη Ν.Δ. ή με τον Σύριζα. • Νοσταλγεί καθώς φαίνεται αριστεριλίκια • τα οποία μόνο μέσω μιας συνεργασίας με τον διαλάμψαντα Σύριζα μπορεί να ξαναζήσει. • Γιατί δεν το κάνει όπως ο πρώην αρχηγός του, ο κυρ Φώτης; • Απλά πράγματα, καθαρά: • Επανένταξη. • Με την ουρά κάτ’ απ’ τα σκέλια. • Και πλάι στον Καμμένο. •
Αυτό θα πει Στρατηγικός Σχεδιασμός παρά τω Πρωθυπουργώ: • Αυτός που «κάνει κράτη» τα κράτη-οπερέτες όπως το δικό μας. • «Οι φασιστικές κορώνες που μιλάνε για πόλεμο ας κάνουν κράτη, γιατί ως φασίστες πούλησαν όλη τη χώρα», • τουίταρε ο πολυπράγμων Καρανίκας. • Τόσο Στρατηγικό Σχεδιασμό ο άνθρωπος, έπαθε α-κράτει-α. •
Ωστόσο, απογοητευτικότερο το συνηθισμένο πλέον ακρόαμα πολιτικών, και άλλων, συντακτών που φθέγγονται από τα ραδιόφωνα «τις εναπομείναντες υποχρεώσεις». • Σε δυσκολεύει κάπως να ακούσεις τι λένε. • Τους το λέει κανείς; •
Φταίει η παιδεία μας, είπαμε. • Θα πάει όμως καλύτερα τώρα που ο Σύριζα καταργεί με νόμο την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. • Καταργεί τα ανύπαρκτα βέβαια – αλλά «προοδευτικό το πρόσημο».