Ποιος άλλος; Ο Πάνος Καμμένος, βεβαίως. Ο υπουργός Εθνικής Αμύνης, που πήγε στην υπουργική σύνοδο του ΝΑΤΟ και τα έψαλε στους Τούρκους, μιλώντας όχι μόνο από την πλευρά των ελληνικών συμφερόντων, αλλά και με γνώμονα το συμφέρον της Συμμαχίας, παρακαλώ! Για να χρησιμοποιήσω μια μεταφορά από την τέχνη που ο ίδιος διακονεί τόσα χρόνια, ο Π. Καμμένος έπαιξε δύο ρόλους: τον μαρτυριάρη και το παλικάρι.
Κατ’ αρχάς, ενημέρωσε τους υπουργούς με το νι και με το σίγμα για όλες τις πρόσφατες προκλήσεις της Τουρκίας. (Με άλλα λόγια, τους ξεφώνισε στη γειτονιά…) Επίσης, ζήτησε προσωπικώς από τον Τούρκο υπουργό διευκρινίσεις για την απειλή ότι θα «πακετάρουν» τους οκτώ. Η απάντηση του Τούρκου ήταν «άλλ’ αντ’ άλλων», κατά τον υπουργό. Δεν έμεινε εκεί όμως ο Καμμένος· επανέφερε το θέμα, ενώπιον μάλιστα όλων των υπουργών και αυτού του γενικού γραμματέα της Συμμαχίας. Αυτή τη φορά, δεν έλαβε καν απάντηση από τον Τούρκο – δηλαδή και τον στρίμωξε και τον αποστόμωσε. (Υπάρχει, εν τούτοις, ένα ενδεχόμενο ο Τούρκος να μην απάντησε, επειδή δεν κατάλαβε. Διότι, σύμφωνα με τη μεταγενέστερη αφήγηση του υπουργού προς τους δημοσιογράφους, του ζήτησε «να πει η Τουρκία αν διατίθεται και αν προτίθεται να κάνει μια πράξη σε ξένη αλλά σύμμαχο χώρα στο ΝΑΤΟ, η οποία ουσιαστικά θα παραβιάζει και τις αρχές της συμφωνίας του ΝΑΤΟ και το διεθνές δίκαιο». Με τέτοια λεπτότητα, πώς να καταλάβει ο Τούρκος, μου λέτε;) Εχει σημασία ότι ο υπουργός εξαπέλυσε τη μεγάλη εαρινή αντεπίθεσή του στην Τουρκία επικαλούμενος την καλή λειτουργία της Συμμαχίας. Το συμφέρον της Συμμαχίας ήταν το θεμέλιο της κριτικής του προς την Τουρκία. «Δεν μπορεί να γίνονται αυτά και όταν έρχεται η Τουρκία στο ΝΑΤΟ να κάνει τον καλό σύμμαχο», με τα δικά του λόγια.
Υπάρχει πράγματι αντίφαση στη στάση της Τουρκίας· ένας καλός σύμμαχος δεν μπορεί να απειλεί τόσο βάναυσα έναν εταίρο του. Δεν υπάρχει όμως αντίφαση και στη στάση του Ελληνα υπουργού, όταν παίζει τον ρόλο του καλού συμμάχου; Διότι αυτός δεν είναι που δεν θα ψηφίσει ποτέ οτιδήποτε περιέχει τον όρο «Μακεδονία»; Αυτός δεν είναι που εμποδίζει την ΠΓΔΜ να ενταχθεί στη Συμμαχία, όταν όλα τα άλλα μέλη της επιθυμούν να την κάνουν δεκτή στις τάξεις τους;
Η αντίφαση αποκαλύπτει, νομίζω, ένα σοβαρότατο τεχνικό πρόβλημα στη διαδικασία λύσης του Μακεδονικού, το οποίο έχει περάσει απαρατήρητο: τυχόν υπογραφή συμφωνίας μεταξύ των δύο πρωθυπουργών συνεπάγεται αυτομάτως την απομάκρυνση ή την παραίτηση του Καμμένου από την κυβέρνηση.
Βάσει του χρονοδιαγράμματος που έχει υπ’ όψιν το δικό μας υπουργείο Εξωτερικών, η συμφωνία κατατίθεται αμέσως από την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ προς ψήφιση στη Βουλή τους. Αρκεί απλή πλειοψηφία (61 ψήφοι στις 120)· όσο για την άρνηση του προέδρου της χώρας να προσυπογράψει τη συμφωνία, αυτή νομικά μπορεί να παρακαμφθεί. Αμέσως μετά τα Σκόπια γνωστοποιούν τη συμφωνία στον ΟΗΕ, στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, ενώ η Ελλάδα από την πλευρά της οφείλει να ενημερώσει τους διεθνείς οργανισμούς ότι αίρει τις επιφυλάξεις της για την έναρξη ενταξιακής διαδικασίας. Ο Καμμένος θα ενημερώσει τη Συμμαχία, ως καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός;
Και πες ότι εκείνες τις μέρες είναι εξαφανισμένος ο υπουργός και το βαρύ καθήκον αναλαμβάνει ο κυρ Φώτης. Αν υποθέσουμε ότι η διαδικασία προλαβαίνει τη σύνοδο του ΝΑΤΟ της 11ης και 12ης Ιουλίου, εκεί θα πάει ο κυρ Φώτης; Κατ’ αρχάς, δεν γίνεται για πρακτικούς λόγους: αρκεί από το λόμπι του ξενοδοχείου να ψάξει την τουαλέτα και θα χαθεί – και μπορεί να χαθεί για πάντα… (Δεν του το κάνεις αυτό! Στείλε τον καλύτερα σε διεθνή έκθεση γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων. Να μοσχοβολήσει ο τόπος φέτα, ρίγανη, γλυκάνισο…) Επομένως, εφόσον πέσουν οι υπογραφές, ο Καμμένος παύει να είναι υπουργός. Πώς θα το αντέξει, όταν μάλιστα ναυαγεί η δεξιά «Ελιά»;