Διχασμός κατάπτυστος

1' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι χειρισμοί Τσίπρα με το Σκοπιανό αποτελούν κατάπτυστη πολιτική. Δεν αναφέρομαι, εν προκειμένω, στο περιεχόμενο της διπλωματικής διαφοράς που υπάρχει μεταξύ του δικού μας κράτους και του κρατιδίου από τότε που το τελευταίο έσπευσε να κηρύξει την «ανεξαρτησία» του. Το έκανε βιαστικά, τις ημέρες της πτώσης του δικτατορικού μεταπολεμικού καθεστώτος της Γιουγκοσλαβίας, χωρίς να αναγνωρίσει την αυτονόητη υποχρέωση να το συζητήσει σε πνεύμα καλής γειτονίας με την Ελλάδα.

Με τους Σκοπιανούς πολιτικούς δεν είμαστε «ίσα κι όμοια». Χρειάστηκε να βρεθεί το δίδυμο Τσίπρα – Κοτζιά, για να τελειώσουν οι Γερμανοί το ανιστόρητο παίγνιο που ξεκίνησαν με την αποσυναρμολόγηση του τιτοϊκού κράτους. Ας μην ξεχνάει η μεγάλη δύναμη της Ενωσης ότι είναι η «βιασύνη» της να ρυθμίσει το στάτους της Σλοβενίας και της Κροατίας, προς όφελός της, στο πλαίσιο μιας ισχυρής Γερμανίας επικεφαλής πειθαρχημένων δορυφόρων κεντρικοευρωπαϊκών κρατών, η οποία οδήγησε στην εκατόμβη αθώων θυμάτων των εμφυλίων πολέμων που ξέσπασαν.

Στην περίπτωση της ΠΓΔΜ δεν υπήρχε βιασύνη. Ο Γκλιγκόροφ μπορούσε να περιμένει. Το Βελιγράδι δεν είχε ποτέ απειλήσει και οι Αμερικανοί στρατιώτες που εστάλησαν μετά τον Σεπτέμβριο 1991 δεν είχαν άλλη δουλειά να κάνουν από το να βρουν στην περιοχή την κατάλληλη τοποθεσία για τη γιγαντιαία αμερικανική βάση που αργότερα στήθηκε.

Η Ελλάδα, δυστυχώς, δεν εκμεταλλεύτηκε την ισχυρή θέση που κατείχε εκείνη τη στιγμή στην εδώ, τη δυτική, πλευρά του κόσμου για να πάρει πάνω της την επανένταξη του κρατιδίου. Συναισθηματισμοί περί της ονοματοδοσίας αποξένωσαν την Ελλάδα. Επί μήνες και έτη, βρεθήκαμε υποχρεωμένοι να εξηγούμε τα ανεξήγητα ιστορικά συστατικά της «μακεδονικής σαλάτας» με μπόλικη σάλτσα από την κληρονομιά των Αρχαίων. Διπλωματικές ασυναρτησίες.

Πλην όμως, το κόστος που υπήρξε μεγάλο και αδικαιολόγητο, το πληρώσαμε με το παραπάνω. Δεν υπήρχε κανείς λόγος να επαναληφθεί, σήμερα, μετά τόσα χρόνια ο διχασμός. Ειδικά μάλιστα σε μια στιγμή που η χώρα χρειάζεται όλη την προσοχή της για να στεφθεί με επιτυχία η επιστροφή στην κανονικότητα.

Είναι πάντως αλήθεια ότι ο κ. Τσίπρας, στις ελάχιστες φορές που βρέθηκε μόνος απέναντι στην Ιστορία, με δική του βεβαίως ευθύνη, λόγω εσφαλμένων επιλογών του, επιδίωξε να σταθεί στην καλή πλευρά του ποταμού. Συνέβη με τη συμφωνία Γιούνκερ μετά το δημοψήφισμα του ’15 και μπορεί να συμβεί και τώρα, με το Σκοπιανό.

Πρέπει όμως να μάθει ότι ο εθνικός διχασμός παραμένει κατάπτυστη πολιτική.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή