11 π.μ.
Ξυπνάω με αρκετά μεγάλη δυσκολία. Αυτές τις μέρες που βρίσκομαι σε μια έντονη παραγωγική διαδικασία ο ύπνος μου βασανίζεται, βλέπω σκηνές της παράστασης. Σηκώνομαι και τώρα που είναι καλοκαίρι βγαίνω στο μπαλκόνι και βλέπω τον κήπο. Δεν τρώω το πρωί, δεν κάνω τα «κανονικά» πράγματα όταν είμαι σε αυτή τη διαδικασία. Σκέφτομαι αν στέκονται οι σκηνές που είδα στον ύπνο μου, ανοίγω τα μέιλ και μιλάω με μερικούς συνεργάτες, όπως τη σκηνογράφο μας Tίνα Τζόκα ή τον Θοδωρή Αμπαζή που έγραψε τη μουσική της παράστασης. Δεν πίνω καφέ και έτσι γλιτώνω από τον χρόνο αυτόν.
1 μ.μ.
Κάνω τα ραντεβού μου με τους υπόλοιπους συνεργάτες μου και φτιάχνω ένα πλάνο της ημέρας με τη βοηθό μου, την Αντριάννα Ανδρέοβιτς.
4 μ.μ.
Μπαίνω στο «Μπάγκειον» για τις πρόβες και μέχρι να ξαναβγώ σταματάει ο χρόνος. Οχι μόνο λόγω της δουλειάς, είναι το μέρος που σε προκαταβάλει. Ενα παλιό, ερειπωμένο, ξενοδοχείο που όμως ήταν ζωντανό από άλλους καλλιτέχνες και πρότζεκτ. Σαν μια μικρή κοινωνία που ζούσε πίσω από τη σιδερένια πόρτα. Εμείς κάνουμε πρόβες στον τρίτο όροφο και από κάτω υπήρχαν μερικοί Ολλανδοί εικαστικοί που έφτασαν μέχρι τον όροφό μας με το πρότζεκτ τους. Μόλις τελειώσω μεμονωμένες συναντήσεις που μπορεί να έχω με τους ηθοποιούς ξεκινάμε.
5 μ.μ.
Αρχίζει η πρόβα. Εχει μεγάλο ενδιαφέρον για μένα, διότι υπάρχει ένα σύνολο ανθρώπων που γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια τώρα και συνδέονται με δύο σημαντικά κομμάτια μου. Με την ομάδα Opera έκανα την πρώτη μου είσοδο στο επαγγελματικό θέατρο, ενώ υπάρχουν και ορισμένα νεότερα μέλη της ομάδας με τα οποία έχω δουλέψει σε προσωπικά πρότζεκτ. Εχει δημιουργηθεί μια ενδιαφέρουσα οικογένεια που συνταιριάζει με σημαντικά κομμάτια της προσωπικής μου πορείας. Στην αρχή λέμε τα νέα της ημέρας, στην ουσία των περίπου 12 ωρών που μεσολαβούν μεταξύ των συναντήσεών μας, για να συντονιστούμε και να μπούμε στην ουσία του έργου. Αυτός ο χρόνος είναι μέρος της πρόβας. Τώρα είμαστε στη διαδικασία κάποιων βελτιώσεων, ορισμένα πράγματα εξελίσσονται και έχουμε βάλει στο πρόγραμμα και ένα πέρασμα της παράστασης για να δούμε τι υλικό έχουμε συγκεντρώσει. Είμαστε στη φάση που η πρόβα χρειάζεται ακόμα ηρεμία και προστασία. Την τελευταία εβδομάδα περιμένω να γίνει το πανδαιμόνιο με τα φώτα, τους ήχους, όταν θα δουλεύουμε όλοι μαζί ταυτόχρονα.
7.30 μ.μ.
Κάνουμε διάλειμμα για ξεκούραση και ανατροφοδότηση. Μέχρι τώρα δεν έχω φάει κάτι, τσιμπάω κάτι πρόχειρο συνήθως. Υπάρχει ένας κόμπος στο στομάχι, όχι, πεταλούδες είναι. Αυτό το συναίσθημα που έρχεται με τον έρωτα και τη δημιουργία. Νομίζω τα δυο τους μοιάζουν, ο έρωτας βγάζει τον δημιουργικό μας εαυτό. Προσπαθώ να χωνέψω ό,τι έχει συμβεί μέχρι εκείνη την ώρα. Ανάβω το τέταρτο τσιγάρο της ημέρας και νιώθω σαν σφεντόνα. Πρέπει να τεντώσω ξανά το λάστιχο πριν εκσφενδονιστώ στο πέρασμα του έργου.
10 μ.μ.
Τελειώνουμε τις πρόβες και πάμε στο μπαρ «Σανταρόζα» να τα πούμε. Ο,τι έπρεπε να συμβεί στον χώρο της πρόβας έχει συμβεί. Εκεί μπαίνουν μικρά ρινίσματα προσωπικής ζωής για τον καθένα. Μιλάμε για τη μέρα που πέρασε, τα ευτράπελα, εκτονώνεται η κατάσταση. Με το σύνδρομο της Σταχτοπούτας τρέχουμε να προλάβουμε τα τελευταία μετρό για το σπίτι. Εγώ πάω Πετρούπολη, στον ήσυχο κήπο μου.
12 μεσάνυχτα
Από μαθήτρια οι παραγωγικές ώρες μου ήταν από τα μεσάνυχτα μέχρι τις 4 το πρωί. Με μια μπίρα το καλοκαίρι, με ή χωρίς αλκοόλ, ανάλογα την κούραση, τακτοποιώ τις σκέψεις μου και παίρνω αποφάσεις για την πρόβα της επόμενης μέρας. Οχι μόνο μπροστά στον υπολογιστή, και ο νυχτερινός ουρανός μια χαρά είναι.
Η Ελεάνα Τσίχλη σκηνοθετεί την παράσταση «Πέδρο Πάραμο» του Χουάν Ρούλφο στο «Μπάγκειον» από 22 Ιουνίου.