Η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης που επιβλήθηκε στην Τουρκία μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016 θα αρθεί, πιθανότατα, στις 17 ή 18 Ιουλίου. Αυτό ανακοίνωσε την Παρασκευή ο Μπιναλί Γιλντιρίμ, ο οποίος προβλέπεται να είναι ο τελευταίος πρωθυπουργός της Τουρκίας, καθώς αμέσως μετά τις εκλογές της 24ης Ιουνίου τίθεται σε εφαρμογή το αναθεωρημένο σύνταγμα, που καθιερώνει Προεδρική Δημοκρατία (τα εισαγωγικά είναι προαιρετικά).
Την άρση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης είχε προαναγγείλει ο ίδιος ο Ερντογάν στις 13 Ιουνίου, προκαλώντας έκπληξη. Μέχρι πρόσφατα, ο Τούρκος πρόεδρος κατηγορούσε την αντιπολίτευση που τον πίεζε να άρει το καθεστώς εξαίρεσης ότι βοηθά τους τρομοκράτες και τους επίδοξους πραξικοπηματίες. Για ποιους λόγους, άραγε, προχώρησε σε αυτή τη στροφή στο παρά πέντε;
Τούρκοι αναλυτές απέδωσαν την αλλαγή πορείας στην πρόθεση του Ερντογάν να βελτιώσει τις σχέσεις του με τη Δύση και ειδικά με την Ε.Ε., κυρίως για να καθησυχάσει τους διεθνείς επενδυτές, να ανακόψει την πτώση της λίρας και να σταθεροποιήσει την οικονομία. Ωστόσο εξίσου σοβαρό, αν όχι και σοβαρότερο, ρόλο πρέπει να παίζουν οι καθαρά εκλογικοί υπολογισμοί του και κυρίως η προσπάθειά του να προσελκύσει συντηρητικούς ψηφοφόρους από το κουρδικό εκλογικό σώμα, που πρέπει να φτάνει το 15% των ψηφοφόρων.
Την περασμένη εβδομάδα, προκάλεσε μεγάλο θόρυβο η διαρροή, στο Διαδίκτυο, βίντεο από εσωτερική σύσκεψη στο αρχηγείο του ΑΚΡ, που πραγματοποιήθηκε στις 9 Ιουνίου. Εκεί ο Ερντογάν καλεί τα στελέχη του, ειδικά στις κουρδικές περιοχές, να κάνουν «στενό μαρκάρισμα» στους Κούρδους ψηφοφόρους για να εξασφαλίσουν μετατοπίσεις από το αριστερό, φιλοκουρδικό κόμμα HDP (η ηγεσία του οποίου βρίσκεται στη φυλακή) στο κυβερνών ΑΚΡ. Μάλιστα, κάλεσε το κόμμα του να εξασφαλίσει πλειοψηφίες στις εφορευτικές επιτροπές των κουρδικών περιοχών, γεγονός που οδήγησε την αντιπολίτευση να μιλήσει για βιομηχανία νοθείας. Η αγωνία του Ερντογάν εξηγείται εύκολα: οι περισσότερες δημοσκοπήσεις φέρνουν το HDP πολύ κοντά στο 10%, που είναι το ελάχιστο όριο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Αν το HDP δεν μπει στη Βουλή, θα αλλάξουν χέρια 60 έως 66 έδρες και είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο συνασπισμός του ΑΚΡ με το εθνικιστικό ΜΗΡ θα εξασφαλίσει απόλυτη πλειοψηφία, διαφορετικά είναι πολύ πιθανό ο Ερντογάν να υποχρεωθεί σε μια πολύ προβληματική συγκατοίκηση με την αντιπολίτευση. Σε ό,τι αφορά τις προεδρικές εκλογές, οι παροιμιωδώς αναξιόπιστες τουρκικές δημοσκοπήσεις στέλνουν αντιφατικά μηνύματα για το κατά πόσον ο Ερντογάν θα αποφύγει τις περιπέτειες ενός επίφοβου δεύτερου γύρου (με τον κεμαλικό Μουχαρέμ Ιντζέ). Το κατά τεκμήριο πιο αντικειμενικό Bloomberg του έδινε 50,8%, αλλά με περιθώριο στατιστικού σφάλματος 3,5%.