Συλλαλητήρια, τότε και τώρα

Συλλαλητήρια, τότε και τώρα

1' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στις δημοκρατίες οι λαοί εκφράζονται με ποικίλους τρόπους. Πρωτίστως στις κάλπες, αλλά και στους δρόμους και στις πλατείες. Η συμμετοχή σε ειρηνικές διαδηλώσεις είναι μία από τις βασικές πτυχές της ελευθερίας έκφρασης. Με αυτό το σκεπτικό συμμετείχα και εγώ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 σε συλλαλητήρια για την αποτροπή της αναγνώρισης του βόρειου γείτονά μας ως «Μακεδονία». Εχοντας ζήσει ολόκληρη σχεδόν τη ζωή μου στο εξωτερικό, δεν ήμουν σε αυτά που διοργανώθηκαν τότε στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, αλλά στα αντίστοιχα της Ουάσιγκτον και της Νέας Υόρκης.

Τον Μάιο του ’92 ήμουν μπροστά από τον Λευκό Οίκο για την αποτροπή της αναγνώρισης του βόρειου γείτονά μας από τις ΗΠΑ. Τολμώ να υποστηρίξω ότι ο ξεσηκωμός της ομογένειας, με την επιβλητική παρουσία του Αρχιεπισκόπου Ιακώβου, σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των διαύλων επικοινωνίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με την κυβέρνηση Μπους του πρεσβύτερου, απέδωσαν καρπούς και η αναγνώριση απεφεύχθη. Τουλάχιστον για δώδεκα χρόνια. Ημουν, επίσης, στη διαδήλωση έξω από την έδρα των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, τον Ιανουάριο του ’93, όταν βρισκόταν σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση για το όνομα και εξεταζόταν το αίτημα των Σκοπίων για ένταξη στον διεθνή οργανισμό. Και εδώ πιστεύω ότι οι διαδηλωτές συνέβαλαν στη μερική επιτυχία. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ περιέγραψε το Nova Makedonija ως καλή λύση, ενώ τα Σκόπια εισήλθαν τελικά στον οργανισμό αλλά με την προσωρινή ονομασία FYROM που για πολλούς ήταν κάτι υποτιμητικό αν όχι προσβλητικό.

Ημουν, λοιπόν, παρών στα συλλαλητήρια που είχαν σημασία. Σε αυτά που η συγκυρία τους έδινε πραγματική αξία. Τότε που το «βρέφος» ήταν ακόμη αβάπτιστο και υπήρχαν εύλογες προσδοκίες ότι μια ικανή πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα -κυβέρνηση και αντιπολίτευση- σε συντονισμό με την ελληνική ομογένεια, θα κατάφερνε να εξασφαλίσει το καλύτερο δυνατό. Τότε που ακόμη και οι απόλυτες θέσεις που προβάλλαμε ως διαδηλωτές, αποτελούσαν όπλα στη φαρέτρα της ελληνικής κυβέρνησης.

Ομως, από τη στιγμή που τα Σκόπια εντάχθηκαν στον ΟΗΕ με προσωρινή μεν ονομασία, η οποία ωστόσο περιείχε τον όρο «Μακεδονία», και αναγνωρίστηκαν από όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», το σκηνικό έχει αλλάξει. Οι πολίτες έχουν, φυσικά, και τώρα κάθε δικαίωμα να διαδηλώνουν. Αλλά ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος τους;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή