Σταύρος Κοντονής: Μετάλλαξη

Σταύρος Κοντονής: Μετάλλαξη

2' 1" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​Για πολλούς είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο να βρουν μέσα τους αποθέματα θεσμικής αμεροληψίας ώστε να υπερασπιστούν τον Σταύρο Κοντονή και τα άλλα στελέχη της κυβέρνησης που τις τελευταίες ημέρες πέφτουν θύματα χουλιγκανικών επιθέσεων.

Η δυσκολία οφείλεται, βεβαίως, στο γεγονός ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχαν όχι απλώς ενθαρρύνει, αλλά καλλιεργήσει τέτοιες συμπεριφορές. Είχαν τροφοδοτήσει και τροφοδοτηθεί από τις κρεμάλες, τις μούντζες και τις δημόσιες προτροπές σε λιντσαρίσματα. Αυτό το ρεπερτόριο δεν κράτησε όσο μια «λαϊκή έξαρση»· δικαιολογήθηκε «ιδεολογικά» και καθοδηγήθηκε ρητορικά, ώστε να εξελιχθεί σε μετάλλαξη των χειρότερων έξεων της μεταπολιτευτικής πολιτικής κουλτούρας.

Ο Κοντονής και οι υπόλοιποι εμφανίζονται έτσι να πατούν τις νάρκες που οι ίδιοι φύτεψαν. Θύτες, λένε, που γίνονται θύματα. Το σχήμα είναι πολύ ευθύγραμμο για να μπορεί να περιγράψει το πώς υποδέχονται ο υπουργός Δικαιοσύνης και η κυβέρνηση τις εκδηλώσεις εναντίον τους. Οποιος διαμαρτύρεται, όπως κι αν διαμαρτύρεται, είναι για τον Κοντονή νεοναζί. Τις αποδοκιμασίες οργανώνει, σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία ταυτίζεται συστηματικώς με τη Χρυσή Αυγή.

Ακούγεται άραγε αυτή η υπερασπιστική γραμμή σαν προσπάθεια αποφυγής του διχασμού; Επιδεικνύει αντανακλαστικά δημοκρατικής άμυνας μια κυβέρνηση που αναθεματίζει όποιον διαφωνεί μαζί της ως φασίστα; Η μετάβαση από τη θέση του θύτη στη θέση του θύματος συνιστά μόνο εξωτερική αλλαγή ρόλων – αλλαγή που δεν φαίνεται να αντανακλά βαθύτερη πολιτική μεταστροφή. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται την πολιτική αντιπαράθεση ως εμπόλεμη κατάσταση – «εμείς», οι προοδευτικοί, και «αυτοί», οι φασίστες. «Εμείς», οι ηθικά ανώτεροι, και «αυτοί», οι διεφθαρμένοι. Ή εμείς ή αυτοί.

Αυτή η εμφυλιακή καθήλωση είναι που εμποδίζει την κυβέρνηση να αποδεχτεί τον δυϊσμό μεταξύ κυβέρνησης και κοινωνίας. Την εμποδίζει να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι μπορεί να υπάρχει εναντίον της γνήσια αγανάκτηση. Αγανάκτηση που μπορεί, ας πούμε, να είναι δεξιά, ή εθνικιστική, ή βάναυση στον τρόπο που εκφράζεται, χωρίς όμως να είναι αθέμιτη. Χωρίς να είναι «στημένη», «χιτλερική» ή «παρακρατική».

Νιώθοντας για πρώτη φορά πίεση –όπως οι ίδιοι θα έλεγαν– «από τα κάτω», οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αντιδρούν ταυτίζοντας τον εαυτό τους με τη δημοκρατία. Ο Κοντονής ταυτίζει τον εαυτό του με τη φωτισμένη πρωτοπορία. Ο Καμμένος ταύτισε χθες το κλυδωνιζόμενο κόμμα του με το πολίτευμα. Ο Καρτερός –αυτός ο κασκαντέρ των φαντασιακών αναπαραστάσεων του Εμφυλίου– ταυτίζει τον εαυτό του με την «ψυχραιμία» και τη «λογική».

Η αντίδραση αυτή υποδαυλίζει μάλλον, παρά αποφορτίζει, το κλίμα του διχασμού. Η μετάβαση από τον ρόλο του θύτη στον ρόλο του θύματος συμπίπτει με τη μετάβαση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από την αντιπολιτευόμενη στην καθεστωτική μισαλλοδοξία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή