Γράμματα Αναγνωστών

5' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το lapsus linguae ήρθε… ασμενώς

Κύριε διευθυντά

Το αρχαίο επίθετο άσμενος-ώτερος-ώτατος = ευχαριστημένος, περιχαρής (αβέβαιο το έτυμο, συνδεόμενο πιθανόν προς τα ἥήδομαι

Αναστασιος Αγγ. Στεφος, δ.φ., Ειδικός Γραμματέας της ΠΕΦ

Εθνικό συμφέρον και αγώνες γενεών

Κύριε διευθυντά

Διαφωνώ με τα γραφόμενα του κ. Στέφ. Κασιμάτη σε άρθρο στην «Κ» τής 16/6 ότι το αληθινό πρόβλημα της Ν.Δ. με την αναγνώριση της (μακεδονικής) εθνότητας είναι ότι οι Βορειοελλαδίτες χάνουν το αποκλειστικό προνόμιο στον όρο «Μακεδόνες» και ότι «πληρώνουμε το κόστος ενός εθνικού μύθου». Αν ακολουθήσουμε αυτήν τη λογική, οδηγούμαστε σε επικίνδυνες ατραπούς: Ας υποτεθεί ότι μια μελλοντική ελληνική κυβέρνηση παραχωρεί στην Τουρκία πέντε ή πενήντα βραχονησίδες, επειδή πιστεύει ότι αυτό επιτάσσει το εθνικό συμφέρον. Αν η αντιπολίτευση δεν συμφωνήσει, πρέπει να κατηγορηθεί ότι δεν ενδιαφέρεται για το εθνικό συμφέρον, αλλά «το πρόβλημά της με την παραχώρηση των βραχονησίδων είναι ότι οι νησιώτες χάνουν το αποκλειστικό προνόμιο στον όρο “Αιγαίο”, επειδή έχουν πιστέψει τον εθνικό μύθο περί ελληνικότητας ολοκλήρου του Αιγαίου;».

Είμαι Μακεδόνας και περιλαμβάνομαι μεταξύ εκείνων που επιζητούν μια μόνιμη συμφωνία με την ΠΓΔΜ βασισμένη σε όσα συμφωνήθηκαν στο Βουκουρέστι το 2008. Ωστόσο, θεωρώ ότι η σημερινή κυβέρνηση βιάστηκε να υπογράψει μια συμφωνία, η οποία αντί να λύσει τα υπάρχοντα προβλήματα, θα τα επιδεινώσει και στο εξωτερικό και κυρίως στο εσωτερικό. Κυρίως διαφωνώ διότι δεχτήκαμε ότι οι σλαβικής καταγωγής κάτοικοι της γειτονικής μας χώρας είναι Μακεδόνες (Macedonians/citizens of North Macedonia) και η γλώσσα τους μακεδονική. Η θεωρία του πρωθυπουργού ότι ο όρος Μακεδόνες δεν υποδηλώνει εθνότητα (ethnicity το επεξήγησε) αλλά identity δεν με πείθει. Με τη στάση που τηρήσαμε, απεμπολήσαμε τους αγώνες και τις θυσίες τουλάχιστον τεσσάρων γενεών που πολέμησαν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Φοβούμαι ότι από αύριο ή μάλλον από προχθές ένας Σλάβος, βόρειος γείτονάς μας, θα θεωρείται γνήσιος Μακεδόνας, ή original κατά τον πρωθυπουργό μας. Απεναντίας, όλους εμάς που δηλώνουμε ότι είμαστε «Μακεδόνες», θα μας χαρακτηρίζουν γραφικούς. Ηδη ο κ. Κασιμάτης μάς αποκαλεί Βορειοελλαδίτες και όχι Μακεδόνες χωρίς ίσως να αντιλαμβάνεται ότι τέτοιες εκφράσεις αποτελούν το σπέρμα διχασμού.

Γι’ αυτούς τους λόγους θεωρώ ότι αυτή η παραχώρησή μας αποτελεί εθνική ήττα. Και είναι η τρίτη μεγάλη ήττα που δέχεται η χώρα μας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πρώτη ήταν η κατάληψη από τους Τούρκους του 40% περίπου του εδάφους της Κύπρου και η δεύτερη η έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικότητας των Ιμίων. Νομίζω ότι μόνον αν συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της ήττας μας, θα ανανήψουμε και πιθανόν θα μπορέσουμε να βγούμε από τον ανθυγιεινό βάλτο του εθνικού μαρασμού. Ομως, δυστυχώς, ακούγοντας τις αγορεύσεις πολλών βουλευτών μας και διαβάζοντας τα άρθρα όχι μόνον της «Κ» αλλά και άλλων εφημερίδων, διαπιστώνω ότι υπάρχουν αρκετοί νεοέλληνες που δεν συμμερίζονται την άποψή μου.

Θεοδοσιος Δοσιος, Θωρακοχειρουργός

Ενημερωμένοι (και) για τον «Ρουβίκωνα»

Κύριε διευθυντά

Αλήθεια, υπάρχει κάτι που να πηγαίνει σωστά σε αυτή τη χώρα; Πάρα πολλοί στην Ελλάδα, όπως και πολιτικοί που νομίζουν ότι οι Ελληνες του Εξωτερικού δεν ενημερώνονται όπως πρέπει για όσα συμβαίνουν στη χώρα και γι’ αυτόν το λόγο πολλοί, ιδίως από το κυβερνών κόμμα, δεν θέλουν να ψηφίσουν τον νόμο να ψηφίζουν οι Ελληνες του Εξωτερικού. Είναι ντροπή τους διότι η ενημέρωση σήμερα, με τα μέσα που υπάρχουν, γίνεται στο λεπτό. Διαβάσαμε όλοι στην «Καθημερινή» (9/6/18) το άρθρο του κ. Νίκου Βατόπουλου «Η ντροπή της Ελλάδος στον Πειραιά», και καλά ο δήμαρχος μετά από όλα αυτά δεν παραιτείται; Κάποιος πρέπει να γράψει και για τα χάλια στην Αθήνα. Ο δήμαρχος όμως δεν έχει χρόνο να κάνει μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και να δει την απίστευτη εικόνα που βλέπουν οι τουρίστες. Στην παρέλαση των ομοφυλοφίλων, όμως, είχε τον χρόνο να πάει και να κάνει απίστευτες δηλώσεις, διότι όπως καταλαβαίνετε έρχονται εκλογές. Οπως η περιφερειάρχης Αττικής που πήγε και αυτή στην «παρέλαση», αλλά δεν τολμάει να πάει στο Πεδίον του Αρεως. Η απίστευτη όμως εικόνα είναι η επίθεση των «παιδιών» του «Ρουβίκωνα» σε ένα φιλήσυχο βουλευτή της Ν.Δ., τον κ. Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, στο γραφείο του και αν ο αστυνομικός δεν είχε την πολύ καλή αντίδραση να προστατευθεί και να προστατεύσει τον βουλευτή πυροβολώντας στον αέρα, θα τα είχαν κάνει όλα λίμπα… Και τώρα το απίστευτο: Καλούν τον άμοιρο αστυνομικό σε απολογία διότι έκανε το καθήκον του. Ας φανταστούν οι υπεύθυνοι το τι θα γινόταν αν οι 30 μπαχαλάκηδες «προστατευόμενοι» έπεφταν επάνω του. Θα ήταν στο νοσοκομείο και στο γραφείο του κ. Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη θα τα είχαν σπάσει όλα, όπως κάνουν όπου κάνουν εφόδους. Εάν όμως τους αφήσουν και συνεχίσουν το έργο τους, πρέπει να καταλάβουν οι «υπεύθυνοι» της ασφάλειας των πολιτών ότι κατ’ αυτόν τον τρόπον υποθάλπουν το έγκλημα, διότι περί αυτού πρόκειται.

Δημητρης Σκεπαρνιας, Γενεύη

Ζητούμενο η ποιότητα γνώσης, όχι η ποσότητα

Κύριε διευθυντά

Αν και όποιος πιστεύει ότι αυτή η χώρα –με αυτή την κρίση και όσα προκύπτουν καθημερινά εξαιτίας της– θα αλλάξει επί το θετικότερον, χωρίς τη συμβολή του σχολείου, πλανάται. Εδώ και αρκετά χρόνια, έκανα μια προσπάθεια, το γνωρίζουν οι μαθητές μου, να αφιερώνω λίγο χρόνο όχι για τον μαθητή, που είχα καθημερινά απέναντί μου, αλλά για τον άνθρωπο! Μιας και δεν υπάρχει χρόνος αυτά τα παιδιά να εκφράσουν τον προβληματισμό τους, γιατί εμείς, ενόψει της διδακτέας ύλης, προβάλλουμε επιτακτική την ανάγκη της κάλυψής της, σε δοσμένο χρόνο, μιας ύλης ίσης και ίδιας για όλους, ασχέτως της πρόσληψης και της απόδοσής της, εξασφάλισα εκείνον τον ελάχιστο, αφ’ εαυτού χρόνο, για να κινήσω το ενδιαφέρον και για την κοινωνία π.χ. το οποίο λανθάνει, πλην όμως υπάρχει! Σύντομα να πω ότι έχουμε ανάγκη από ποιότητα γνώσης και όχι ποσότητα. Για παράδειγμα, καλείται ο μαθητής να διαβάσει για τις ανάγκες ενός μαθήματος, το εγχειρίδιο, τις σημειώσεις του, τα βοηθήματα και να ανταποκριθεί επαρκώς σε τυχόν ερωτήσεις των διδασκόντων, του καθηγητή στο σχολείο και του φροντιστή. Ομως δεν μαθαίνει πώς, π.χ., να εναρμονίζεται με το εξωσχολικό περιβάλλον και πολλές φορές σκοντάφτει. Η βεβιασμένη γνώση, χωρίς ανάπαυλες όπου ο μαθητής θα συζητεί και αυτό που τον ενδιαφέρει, επ’ ωφελεία όλων, είναι γνώση χρησιμοθηρική, πραγματιστική, μακράν των ανθρωπιστικών αξιών, που έχει ανάγκη ο νέος.  Οσο η παροχή γνώσεων στο σχολείο θα είναι τυποποιημένη, συγκεκριμένη, τόσο θα μικραίνει η επικοινωνία των μερών, μαθητή-δασκάλου, και οι αυριανοί πολίτες ολοένα θα απέχουν από όσα διατηρούν, στηρίζουν τη δημοκρατία μιας χώρας, την ίδια τη χώρα και προάγουν τον πολιτισμό της.

Αννα Δεληγιαννη-Τσιουλπα, Εκπαιδευτικός, συγγραφέας, κριτικός

«Hellas, Hellada και όχι Greece»

Κύριε διευθυντά

Είμαι βέβαιος ότι θα φροντίσετε το ζήτημα που θέτω. Στις επιστολές που προέρχονται από κάθε κράτος, αντί του Greece να γράφεται το όνομα της πατρίδος μας Hellas – Hellada. Το Greece πρέπει να το εμπνεύστηκε κάποιος εχθρός της Ελλάδος. Οποιος επιθυμεί, ας αναζητήσει από πού προήλθε το Greece…

Βασιλειος Α. Βασιλειαδης, Βαλτιμόρη

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή